Onze ouders
Jubileumgeschenken
r. R.
Uitknippen en bewaren
Beleefd, doch dringend verzoek aan de lezers, om de brieven voortaan
niet meer te adresseren aan personen, doch dit uitsluitend te doen aan
het Indisch Tijdschrift Tong-Tong, voorafgegaan door:
Directie: voor zaken betreffende de N.V., boekhouding N.V., enz.;
Redactie: betreffende toezending copy, inlichtingen over copy en
foto's, toezending foto's, e.d.;
Administratie abonnementen: adres-veranderingen, abonnementen,
toezending proefnummers, toezending premies.
Advertenties: alles betreffende advertenties en brieven onder num
mer.
Planning: alles betreffende Pasar Malam, feesten, nieuw uit te
geven boekjes, kalenders.
Verkoop: toezending boekjes, kalenders, rantangs, Tong-Tong
Balsem.
Spanje (El Atalal): inlichtingen over eigen dorp aan mevr. S. H.
Spoor-Dijkema, c/o Intraned, Plein 22, Den Haag;
Spanje (Las Palmas): inlichtingen aan de heer W. H. G. van
Santen, Hofdijk 54, Oegstgeest.
De correspondentie heeft zo'n omvang aangenomen, dat bovenbedoeld
schema een grote tijdbesparing zal betekenen.
Wij hebben nog steeds een kleine staf, helaas, en U zou ons daarmede
een zeer grote dienst bewijzen, want dan hoeven wij niet alle correspon
dentie door te lezen, om na te gaan voor wie e.e.a. bestemd is. Hartelijk
dank voor uw medewerking! REDACTIE TONG-TONG
Geachte heer Tjalie Robinson,
Van de gelegenheid gebruik makend wil ik
U ook eens schrijven. Ik had het altijd al
willen doen. Zo maar. Omdat we met Tong-
long tenminste nog iets hebben, zwart op wit,
waar we Indi'ê nog kunnen ,,zien"Hoe het
ook later met dit blad mag gaan, op 't ogen
blik is het er en is dit aan U te danken. Vol
gens mij is het wel zo, dat de jongeren onder
ons er (helaas) niet veel in zien, en de oudjes
gaan van ons heen. Dus vanaf je dertigste jaar
zowat kan je er pas alles uithalen wat je
wenst. En dan de kinderen, die hier geboren
zijn en worden, die kennen ïndië helemaal
niet. Zo ontglipt alles ons. Ik had hier enkele
kladjes liggen met leuke en aardige voorval
len uit mijn moeders jeugd, doorgebracht op
een suikeronderneming in het Djocjase. Ik
had ze naar uw blad willen sturen, maar ik
heb ze nu alle verscheurd. Te laat. Mijn moe
der is gisteren precies een maand geleden van
ons weggenomenNog geen jaar na mijn
vader. Eén dag voor haar verjaardag begraven.
En we zaten boordevol plannen. Eerst dacht
ik altijd maar, „als de familie maar eerst
veilig hier zit" (dat was 8 jaar geleden).
Daarna „als ze maar eerst een woning hebben
en als het maar eerst zomer is"Ze kregen
een mooie woning, die -ze in de winter 1961
betrokken. Vier maanden later stierf mijn
vader opeens. Volgens de dokter een hartver
lamming. Hij had n.l. een paar dagen griep,
kreeg op donderdag een griepdrankje en zater
dagmorgen overleed hij plotseling. Mijn moe
der sukkelde opeens met een onverklaarbare
hevige bloedarmoede. En plotseling ook weg.
U begrijpt hoe vreselijk geschokt wij zijn.
Het is zeker waar „man proposes, God dis
poses".
Ik schrijf U dit alles niet om ons te beklagen
en kennen wij elkaar tenslotte niet. Maar als
ik zo uw stukken lees, dan vind ik zoveel
gedachten gelijk aan de mijne. Het spijt mij
wel erg, dat we niet „in de centen" zitten.
Mijn man heeft maar een doodgewoon baan
tje en we komen er net. Wat wou ik U anders
helpen met Tong-Tong en al uw streven. Wel
hebben we tot nog toe altijd een bijdrage kun
nen geven voor de Stichting hulp aan landge
noten in Indonesië o.a. Verder probeer ik ook
abonnees voor uw blad te werven, maar vang
ik altijd bot. Dan zegt de een „Nou ja, het is
wel goed, hoor. Als ik nog wil zal ik wel zelf
beseffen wat U verloren hebt, niet alleen
wacht natuurlijk niet dat U op deze brief terug
schrijft. U hebt wel wat beters te doen, maar
wel, dat U hem echt persoonlijk leest. Mijn
vader en moeder beide zeiden de laatste keer
dat ik bij hen op bezoek was „tot ziens"Maar
toen ik ze een paar dagen later weer terugzag
(met beiden was het zo het geval) was het in
hun eeuwige slaap. Soedah, God wilde het
eenmaal zo.
Dit is een zeer lange brief geworden. We
wensen U veel selamat toe bij alles wat U
doet.
Het allerbeste toegewenst, ook voor uw mede
werkers, vriendelijke groeten,
Hoochachtend,
Mevr. C. LUTJEBOER-KOCKEN
Er is reden om gelukkig te zijn in uw droef
heid, die in feite een droefheid is die ieder
mens „aangeboren" is: zijn ouders vroeger of
later te verliezen. Maar U bent gelukkig om
dat U een geest hebt, die U in staat stelt te
soo maleis... Enfin, U hoort het al. Ik ver-
niets dan (lekker) eten. Of de ander zegt: Ah,
even schrijven". Of de betrokken personen
lezen niet, hebben geen hobby en denken aan
ouders, maar een bron van goedheid: onze
vorige generaties, ons Land van Herkomst.
Voor velen is helaas het verliezen van ouders
maar een voorbijgaand leed, zoals ook de
jeugd een voorbijgaand bestaan was. Een
korte rouwtijd, een bloempje op het graf, een
portretje op de schoorsteenmantel en dan
maar weer vrolijk op stap naar de steeds
wijkende toekomst met steeds wijkende voor
spiegelingen van gelukswaarden die wij in
verleden en toekomst niet vinden.
.Voor hen was Indië ook zo: lééf er niet,
neem het er alleen goed van; kijk naar Neder
land. En nu in Nederland: kijk naar Parijs, de
Riviera, enz., naar meer pensioen, meer geld
op de bank, meer genoegens en zekerheden.
Of, zoals Nono zei: „lekker-lekker, seef-seef".
Struikelend over het heden jaagt men naar de
toekomst. Het verleden, de Herkomst is alleen
maar een „dood paard", dat men van zich
afschudt.
Zoals planten wortelen in de aarde, zo worte
len wij in het leven onzer voorouders. Evenals
planten: hoe dieper wij kunnen wortelen, hoe
hoger wij zijn. Wie zijn penwortel afsnijdt,
groeit slecht of misvormd op. Het siert de
man die elders in de wereld zijn fortuin, eer
en geluk won, dat hij Onstwedde of Meppel
niet vergat. Het ontsiert en schendt de man,
die hier Tasikmalaja of Toeloengagoeng niet
vergeet.
Nu het leed van het verlies: groot zijn bespaart
de mens geen verdriet of ongeluk. En treft hem
zelfs wreder. Ik vergeet de spathodea's in het
4de en 9de Bat. niet. Hun getuchtigde stam
men vol spijkers, uitgesneden letters, afgerukte
bast, afgesneden takken. Maar hoog op de
kruin, weet U, schitterde ongenaakbaar een
kroon van oranjerode bloesems, een vreugde
voor het oog mijlen in de omtrek.
Zo draag uw leed met opgewektheid en trots.
Uw ouders waren goed. Zij hebben een goede
dochter op de wereld gebracht. God is Waar
lijk Groot, omdat hij ons zegent met het ver
mogen vér voorbij de korte spanne van ons
leven te blikken ver in verleden en toekomst.
In ons nummer van 15 maart brachten
wij reeds onze dank voor de vele
geschenken die wij kregen naar aanlei
ding van ons eerste Lustrum. Het mee
leven van de abonnees was treffend,
en ook nadien is de stroom van cadeau
tjes blijven aanhouden. Vele giro-tjes,
extra postwisseltjes bleven binnenko
men. En wij ontvingen ook nog andere
geschenken. Mevrouw H. van der Made-
Klein verraste ons met een zelf-gebor-
duurd dienblaadje, om te verkopen op
de Pasar Malum, zoals ze schrijft. We
zijn erg blij met deze geste, want behal
ve dat het geschenk geldswaarde bezit,
bergt het ook in zich de liefde, in het
werk gelegd.
En onze trouwe abonnee Puck van
Haastert liet ter gelegenheid van dit
eerste 5 jaren-mijlpaaltje een bord bak
ken met ons devies: Trouw, Branie,
Ondernemend. Een origineel geschenk!
Heel hartelijk dank, lieve mensen!
W. v. M.
15
