ONDERSCHEIDING
Probeert U dat eens
Correspondentie
(Vervolg van pag. 12)
„Het belangrijkste kenmerk van de Indische is
geloof ik haar zachte stem, ik vind dat ze niet
zo'n keiharde stem heeft als de Hollandse, ook
al kan ze heus wel schreeuwen. Als ik een
Indische dame met een doordringende stem
hoor tjetteren, dan denk ik altijd, dat moet ze
van een Hollandse buurvrouw hebben. Ik heb
een grote hekel aan luidpratende mensen.
Waarom praten ze zo luid. Verstaanbaar is
toch genoeg?" W. de B.
Onverstaanbaar is ook hinderlijk hoor mijnheer
de B. Ik geloof dat dat zachte praten te wijten
(of te danken) is aan verlegenheid. 90% van
de Indische meisjes is verlegen en zouden het
liefst als een schaduw door het leven gaan!
„Volgens mij kun je het Indische meisje in de
eerste plaats herkennen aan haar manier van
spreken. Over het algemeen goed Nederlands
met soms een Indische uitdrukking ertussen
door. Hun manier van lopen is soepeler, hun
kleding vlotter en kleuriger. Hun haar meer
verzorgd. Huidskleur komt pas op de tweede
plaats en als hun haar zwart is is het zwarter
dan het zwart van een Hollandse. Zelf ben ik
een Hollandse ofschoon mijn moeder altijd
voor een Indische of Spaanse werd aangezien.
Ik denk dat er nog Spaans bloed in zit uit de
tijd van de Spaanse overheersing. Men ziet mij
ook vaak voor een Indische aan, ondanks
blauwe ogen". Janette W
Er waren nog meer brieven. Soms met heel
korte maar toch aan duidelijkheid niets te
wensen overlatende meningen: „Het Indische
meisje is niet zo kassar als de Europese
vrouw", maar ook: „Ze zijn gauw beledigd en
op de teentjes getrapt!" „Het Indische meisje
is niet zo pakkerig en aanhalig. Je zult haar
nooit schaamteloos in het openbaar zien
vrijen!" (laten we hopen dat dat zo blijft
D. S.!).
„Ze zijn niet zo girih (gierig) en overdreven
zuinig. Misschien wel met een uitzondering
maar geen regel".
„Het Indische meisje kan beter koken dan
welke vrouw ook". „Ik vind de Indische
meisjes (de jonge) veel aanstelleriger dan de
Hollandse, in werkelijkheid kunnen ze veel
meer verdragen".
Daar kunnen we het mee doen. Bent U zo,
voelt U zich zo als Indische? In Indië heb ik
nooit beseft dat ik een Indische was, in Hol
land had ik er behoefte aan, hier in Amerika
ben ik het, zonder meer. Ik geloof dat iedere
Indische haar Indisch-zijn anders bekijkt en
anders uitdraagt.
Zelf voel ik me er erg rijk mee. Het is als het
bezit van twee paar bruikbare schoenen, wit
en zwart. Je draagt ze tegen elkaar in en op
het laatst zitten ze beiden even makkelijk.
Zoals ik me thuis voel in de drukte van de
Kalverstraat, even prettig voelde ik me in het
geroezemoes van Pasar Senen bij avond. Er
gaat niets boven een siram-bad op een warme
middag en niets boven een geurig en warm
lig-bad na een koude en vermoeiende dag.
Welk Hollands meisje kan evenveel genieten
van andijvie stamppot als van rijst met pedö
en sambel ganderia? Wie eet met mes en vork
even gemakkelijk als met de tien geboden?
Ik weet alle plaatsen tussen Merak en Ban-
joewangi langs de spoorlijn evengoed als die
tussen Sneek en Roermond. Ik kan stofzuigen
maar ook de tuin vegen met de sapoe lidih.
Als ik naar het landschap langs het Noord
hollands kanaal kijk, is mijn hart bij de tam-
baks van Gresik en iedere keer weer doet de
Lindengracht in Amsterdam me denken aan
het Angké-kanaal (om welke reden doet er
niet toe). Ik heb herinnering en werkelijk,
werkelijkheid en herinnering, iedere dag weer,
bij alles wat ik doe en denk en waar ter
wereld ook. Ik heb een heerlijk gevoel van
„thuis" zijn als ik mensen „Indisch" hoor
praten en toch heb ik het als een morele
verplichting gevoeld altijd een goed cijfer voor
Nederlands te hebben.
Indisch zijn betekent de rijkdom van twee
beschavingen bezitten en misschien meer nog
dan de man, kan het Indische meisje door haar
doen en laten haar omgeving van die rijkdom
overtuigen. Een overtuiging die dieper gaat
dan een uiterlijk kenmerk.
LILIAN DUCELLE
Terzijde: er is een heel belangrijk „Indisch
meisje", namelijk de „Totokse" ongemerkt
overgeslagen. En de inzendster Jeanette W. is
wat wij bedoelen: ook het „pure" Hollandse
(in het algemeen Europese) meisje in Indië
geboren of lang (en goed) in Indië geleefd
hebbend, heeft een heel aparte distinctie. Ook
blondines met „Delfts-blauwe" ogen zijn in
Holland direct te herkennen en onderscheiden
zich érgens in van hun zusteren die hier gebo
ren en getogen zijn.
Hun teint is anders, ook al is die niet duidelijk
gebruind zoals bij de mannen, verder hun
houding, een aantal ondefinieerbare gebaren
en gedragingen en zelfs de keuze van kleding
en het genieten en serveren van 100% Euro
pese gerechten. Wij vermoeden dat ook de
psychologie anders moet zijn, maar wie meent
of durft hierover een (desnoods aarzelende of
veronderstellende) mening te schrijven voor
MY ANA? RED. TONG-TONG
Maja Voges, een Indisch meisje waar we allen
respect voor hebben.
Op 30 april j.l. werd aan Maja Voges, door
H.M Ambasadeur Excellentie A. F. Calkoen,
het Zilveren Kruis van Verdienste van het
Internationale Rode Kruis, uitgereikt.
Maja Voges heeft in de periode augustus tot
en met oktober 1961, geheel vrijwillig, de zorg
voor de doorgaande spijtoptanten uit Indo
nesië, hier in Bangkok op zich genomen, tot
dat een uitgezonden Ambtenaar van D.M.Z.
haar taak kon overnemen.
Het Zilveren Kruis van Verdienste, ontving
Maja Voges via het Nederlandse Rode Kruis.
De Ambassadeur vertelde, dat dit Kruis van
Verdienste 30 jaren geleden voor het laatst
werd uitgereikt. TAAT POORTMAN
Tong-Tong is hier ook met recht trots op,
vooral daar het een erkenning betreft voor het
vrijwillig op zich nemen van de zorg voor
doorgaande spijtoptanten uit Indonesië.
Onze bijzondere gelukwensen met deze onder
scheiding en moge het gegeven voorbeeld sti
mulerend werken op andere personen, want dit
is nu eens niet een gelegenheidskruisje, maar
werkelijk eerlijk verdiend.
Proficiat Maja Voges! REDACTIE
Vervelende strepen die na het zemen op de
ruit achterblijven, zijn zo weggeveegd met een
prop krantenpapier.
Zeef de gebruikte aardappel- of kroepoekolie
door een dotje watten of koffiefiltertje in de
trechter en de olie is weer zo goed als „nieuw".
Maak in de ijskast ijsblokjes van thee-koffie-
limonade of frisdranken zoals cola, seven-up
etc. De ijsgekoelde dranken smaken dan straks
minder waterig!
lngez. door C. H. GROENEWOUD-EDW.
v. MUYEN
Weet U hoe ze in Spanje goede patat frites
bakken? In de olie eerst een schijfje citroen
uithakken, en dan pas de patates erinSmaakt
veel lekkerder en minder olie-ig.
Lieve briefschrijfsters,
Ik ben velen van U nog een antwoord schuldig en alles wat ik nu kan zeggen:
duizendmaal excuus dat ik U zo lang liet wachten. De komende weken hoop ik alle
achterstand gevoegelijk in te lopen. Aan be- of verwerkte artikeltjes kunt U zien dat
uw brief terecht is gekomen en dankbaar aanvaard.
De vakantie is intussen weer afgelopen in Holland (hier in Amerika gaan ze gezellig
nog een paar weken door) en ik hoop dat, wanneer U weer in het gewone gareel zit,
af en toe een ogenblikje vindt om aan „Myana" te denken. Een tip, een goed idee, een
leuke ervaring, een opinie, niets is me meer welkom. Ik hoor de laatste tijd zo weinig
van U. De gewone Nederlandse damesbladen die ik hier genoeg onder ogen krijg,
vertellen me zo weinig, want ik weet dat U als Indische huisvrouw altijd toch een
beetje anders leeft dan uw Hollandse buurvrouw. Zomaar wat omongen onder elkaar
vertelt mij meer over U dan alle toegezonden damesbladen en krantenknipsels.
Hoe is uw vakantie geweest? Zijn de kinderen toch wel iets bruiner geworden? Heeft
U leuke foto's gemaakt? We gaan weer naar de herfst toe en naar het binnenshuis
leventje. Dus misschien meer tijd om te schrijven? Ik hoop het, want zonder U is het
niets gedaan, echt niet. Tot schrijf, tot een andere keer! LILIAN DUCELLE
En mijn adres in Amerika weet U: P.O. Box 137, Whittier, Californië, of via redactie
Tong-Tong, Den Haag. Maar dan toch wel luchtpostpapier gebruiken, anders kost het
doorzenden zoveel!
13
