1001
AVONTUREN
met de
soetil
3
Als maar stink
DE KEUKENKALENDERS
VAN HET VORIGE
JAAR ZIJN UITVERKOCHT
Vrouwenkamp Bankinang
DE DOVE
Klachtenboek
WAROENG SOEBOER
Keukenkalender
Op 12 en 13 oktober maakte ik in Los Angeles
International Day mee. Het werd een interna
tionale manifestatie waaraan alle nationali
teiten die in de U.S.A. wonen, meededen. Het
International Institute een groot gebouw in
Spaanse stijl was getransformeerd in een enor
me bijenkorf waar in 17 talen gegonsd werd!
Er waren 17 stands waarin door de diverse
nationaliteiten het beste van hun cultuur werd
tentoongesteld. Twee avonden lang werd er
een non-stop show gegeven van dansen en
muziek en 2 dagen lang kon je je in 17 kraam
pjes overeten aan Poolse worst, Franse taartjes,
Hollandse erwtensoep, saté Madoera, Russi
sche frikadellen (precies als onze frikadel
kool!) Ceylonese koening, etc. Ik heb het ge
daan en intussen verkocht ik zelf in onze Indo
stand roze stroop en pala stroop met santen!
We waren beide avonden lang voor sluitens-
tijd uitverkocht! Er was een Fin die 3 glazen
rozestroop achterelkaar dronk„Zonder ijs
alstublieft", want hij had genoeg ijs in zijn
leven gezien!
Hoewel ik het Europese eten heus wel lekker
vond, ook al smaakte het soms een beetje
vreemd, heb ik toch het meest genoten van het
Filippijnse eten. Er was Pangsit, dat is een
soort mihoen goereng, loempiah (iets anders
Zoals beloofd volgen hier weer enkele be
kroonde ver2en die gemaakt zijn op onze
nieuwe keukenkalender.
Mevrouw D. Weijzig-Sonderman (prijs een
keukenkalender) was blijkbaar zo gegrepen
door het dichten dat zij haar brief aldus aan
vangt:
Al hangt ook bij mij een Indisch kookboek
aan de muur, mij ontbreekt het dichtersvuur.
Het winnende couplet luidt:
Er hangt een Indisch kookboek aan de muur
Daaruit kookt Ma tegen 't avonduur,
Mijn neus, hij ruik, d'r komt sajoer lodeh,
Met ikan asin, löh, heweldih seh!
o.
Mevrouw J. Marsman uit Leidschendam stuur
de ons zes versen! Hiervan publiceren we het
eerste en het vierde. We konden n.l. zo echt
meevoelen met die kempèse beurs.
Er hangt een Indisch kookboek aan de muur
Waar k met plezier de ganse dag in tuur,
Want ratatouille's, goulash en zwart-zuur,
Die maak ik uit dat boekje aan de muur.
Wanneer mijn blandja-kas is ,,op de fles"
Mijn beurs en zakken helemaal kempès,
Zegt mij dat slimme boekje aan de muur
Hoe 'k lekker eten kan, en toch niet duur.
Hiervoor krijgt mevrouw Marsman een keuken
kalender.
dan de onze) en ajam adobe. Dat was werke
lijk iets heerlijks. De Filippijnen houden van
veel citroen of azijn in hun gerechten, alles
smaakt dus frisser dan het Indonesische eten.
Van die ajam adobe wil ik U toch het recept
geven, werkelijk de moeite waard! Er was ook
varkensvlees bij, dus het wordt
SPEK EN KIP ADOBE
1 pond varkensvlees (met spek)
1 kip aan stukken gesneden
1 kopje azijn
y2 kopje ketjap
6 peperkorrels
3 knoflook teentjes
2 salambladeren
1 theelepel zout
Snijdt het varkensvlees in dobbelsteentjes en
meng die door de stukken kip. Peperkorrels
en knoflook fijnwrijven en tezamen mengen met
azijn, ketjap, zout en daon salam. Giet dit
sausje over vlees en kip en laat het zo mins
tens 6 uren staan. (Marineren). Daarna alles
in 40 minuten laten zimmeren.
Kan met rijst of Frans brood gegeten worden.
(Omdat ik persoonlijk van pittig houd, heb
ik er een fijn geradjangde rode lombok door
heen gemengd).
De heer W. F. van Wijk krijgt een keuken
kalender omdat hij in zijn laatste vers zo goed
de Indische gastvrijheid laat uitkomen. Hier
volgt het:
Er hangt een Indisch kookboek aan de muur
Voor hen die houden van gepeperd eten;
Die gewend zijn aan deze hete ,,kuur",
En tijdens diner elke bezoeker welkom heten!!
Volgende keer gaan we verder met het publi
ceren van de aardigste versjes. Bent U al bezig
al die schone liederen te galmen? Nog geen
klachten van de buren gehad?
Indische winkel.. Een blonde Hollander, net
terug uit Nieuw-Guinea wijst diverse lekker
nijen aan die hij wil kopen: saté, kroepoek,
seroendeng. Op een schaal sajoer wijzend,
vraagt hij „Stinkt dit?" De Indische dame,
ietwat timide, antwoordt „Ik vind niet dat het
stinkt".
„Mag ik eens ruiken?" Dat mag en hij snuift
de geur op, neus dicht bij het lekkers... met
welgevallen, want hij zegt: „Ja, het stinkt,
geef mij daar ook van. Rijsttafel moet stinken,
dan is het pas lekker". MIMI
Er zijn plannen om in april 1964
een vierde reünie te houden van
het vrouwenkamp Bankinang. En
deze keer wordt het echt leuk,
want mannen en zoons worden
hierbij uitgenodigd mee te doen.
Wilt U zich dan alvast opgeven
bij: mevrouw E. ENSING-TON-
KES, Joh. Vermeerstraat 8511,
Amsterdam. Eventuele suggesties
en nieuwe ideeën ook graag aan
bovengenoemd adres.
Toen ik als soldaat in 1904 voor het eerst in
Indië aankwam, werd ik bij het 1ste Depot
Bat. te Magelang geplaatst. Het leek daar wel
het Vreemdelingenlegioen, omdat er meer
buitenlanders dan Hollanders zaten.
Dat ik daar niet in de Gordel van Smaragd
was terecht gekomen, kan U gerust van mij
aannemen. De diensten waren vrij zwaar,
weinig traktement, 0.85 per vijf dagen, en
dan de voeding, rijst met sambal enz. moest
je ook eerst aan wennen. Mijn slaapje, die
gelijk met mij was aangekomen, had het zaakje
vlug bekeken en begon van stonde af aan zich
min of meer doof te houden. Hij kreeg natuur
lijk bij de dienst de nodige uitbranders, want
werd er halt gecommandeerd, liep hij als regel
door, met het gevolg dat hij op last naar de
dokter moest, die hem zijn oren uitspoot doch
zonder succes. Een tijdje later werd hij opge
nomen in het Mil. Hospitaal en nadat hij daar
een paar maanden was behandeld (de doktoren
waren in die tijd nog niet zo pienter) moest
hij voor de Geneeskundige Commissie verschij
nen. Hij had zijn rol al die tijd uitmuntend
gespeeld en toen hij voor de commissie kwam,
die hem het een en ander vroeg, waar hij
natuurlijk geen antwoord op gaf, kreeg hij het
teken dat hij weg kon gaan. Hij waande zich
al op de boot naar Holland, maar toen hij de
kamer uitging en reeds in de gang stond, liet
een van de doktoren die achter de deur had
gestaan een zilveren rijksdaalder op de vloer
vallen, waarop de dove reageerde en omkeek.
Op staande voet werd hij als genezen ontsla
gen en de bijnaam van „dove" is hij nóóit
meer kwijtgeraakt. JEKA
Het restauratierijtuig in een S.S.-trein had
natuurlijk ook een klachtenboek. Op een der
bladzijden was te lezen: „De nassi goreng
.was oneetbaar", en daaronder: „Semoea habis"
getekend: „Mandoer".
Slamet
Dateng
Koningstr. 16, Den Haag, iel. 60 41 42
HET ADRES waar U lekker en goed
koop INDISCH kunt eten. ELKE DAG
VERS. Ook kant en klaar mee te nemen.
Geopend dagelijks van 10-10 uur.
Zondags van 2-10 uur.
15
