INDISCHE MENSEN
in INDONESIË
De trots van Aruba: een spierwit, breed, vriendelijk strand, ongeveer
3 K.A1. lang. Op de achtergrond het Glamour-hot el" (6 verdiepingen
en de Hooiberg.
De jeesttuin van de Indische Club Aruba op het erf van de familie
Bezems. Er ts een bar en een platje, waar gedanst wordt. Ziet U de
typische Kwihi boom?
(Vervolg van pag. 24)
is. Maar bij de hoge huren is het bouwen van
een eigen huis in de loop der jaren absoluut
verantwoord. Aan hulp in de huishouding is
altijd te komen en de lonen zijn niet hoog.
De meeste gezinnen hebben een eigen auto en
man en vrouw chaufferen beiden, hetgeen een
bittere noodzaak is, omdat eerst de kinderen
naar school moeten worden gebracht en daarna
papa naar zijn werk. Ook worden alle bood
schappen per auto gedaan, want hoewel de
afstanden niet groot zijn, is het klimaat dus
danig, dat urc-n lopen zo'n beetje zelfmoord
betekent. Dit is waarschijnlijk een reden te
meer, waarom veel gezinnen tot de aanschaf
van een tweede wagen besluiten; de aanschaf
is kostbaar maar het onderhoud niet, omdat
benzine goedkoop en de belasting niet hoog is.
Zo'n twaalf, dertien jaar geleden woonden op
Aruba maar 6 of 7 Indische Nederlanders; in
1963 bedraagt dit aantal rond 150 volwasse
nen, de minderjarige kinderen niet meegere
kend. Via Nederland werden veel Indische
Nederlanders in betrekkingen in de Antillen
ingezet. Onder hen bevinden zich ambtenaren,
onderwijzers, tandartsen, apothekers, artsen,
politieagenten en militairen. In laatstgenoemde
groep komen hoe langer hoe meer Indische
militairen uit op kort verband. De meeste
Indische gezinnen zijn op de Antillen erg
senang en zij hebben een goed leven, ja zelfs
een uitzonderlijk goed bestaan in een heerlijk
klimaat. Over het algemeen schijnt hier voort
durend de zon. Aruba heeft een droog step-
penklimaat en bezit een prachtig strand met
een brede strook spierwit zand, geleidelijk
uitlopend in een diepblauwe zee. Zo'n mooi
strand heeft zelfs Bermuda niet, dat toch als
uitgesproken toeristenoord bekend staat.
Toeristische mogelijkheden is men de laatste
jaren beter gaan begrijpen en uitbuiten. Aan
iiet strand is een prachtig Amerikaans hotel
gebouwd met eigen casino, danszaal, zwembad
en tennisvelden. Binnen afzienbare tijd zullen
wel meer van dergelijke hotels verrijzen.
Reeds nu is Aruba, wat zijn accomodatie aan
hotelruimte betreft in het toeristenseizoen al
tijd lang van tevoren volgeboekt.
Als men op Aruba welk huis ook binnenstapt,
valt onmiddellijk de properheid op. De huizen
zijn comfortabel gemeubileerd. Nooit ontbreekt
een grote ijskast, evenmin een mooi gasfornuis,
wasmachine of radio. Zelfs televisie komt al
veel in gebruik. De meeste huizen hebben één
of twee „airconditioned" slaapkamers.
De normale dagindeling van de huisvrouw
op Aruba is ongeveer als volgt: 's morgens
half zeven loopt de wekker af en begint het
huishouden wakker te worden. De kinderen
nemen een douche en kleden zich voor school,
zes maanden uit maar vinden het dan toch
ook weer heerlijk, op Aruba terug te zijn.
Twee jaar geleden is door een kleine groep
enthousiaste en actieve Indische Nederlanders
de „Indische Club Aruba" opgericht. Het le
dental was klein, maar erg levendig en vol
plannen. Met een select groepje werd een
show georganiseerd ten bate van de spijtoptan
ten. Drie maanden hard werken bracht een
avond te voorschijn, die klonk als een klok.
Er werden Indische dansen, sketches en gedich
ten voorgedragen en er waren echte warongs
met heerlijke hapjes. De netto opbrengst be
droeg 6000.Nederlandse courant, een
prachtig resultaat. Nadien zijn er meer leden
bijgekomen en de I.C.A. is een bloeiende ver
eniging geworden. Elke maand worden er
activiteiten ontplooid op velerlei cultureel ge
bied, zoals filmvoorstellingen zowel voor de
jeugd als voor volwassenen, leuke dansavonden
met lekkere makanan (dat hoort er zo bij),
enz. De stemming in de club is prima en het
naaste streven is nu, een eigen clubhuis te
hebben. Zolang er Indische Nederlanders op
de Antillen wonen, zo lang zal er ook een
Indische Club bestaan.
MEVR. DO BEZEMS-VINK
Dit wordt helaas een wat minder vrolijk ver
haal, want onder de Indische ménsen, die nu
nog in Indonesië wonen, zijn er heel wat,
die het bepaald niet voor de wind gaat. Nog
steeds wonen er een zeven tot achtduizend
spijtoptanten, waarvan het merendeel onder
armelijke omstandigheden leven. Bovendien
zijn er nog duizenden anderen, zogenaamde
Staatsblad en maatschappelijke Nederlanders,
die in het voormalig Nederlands Oost lndië
waren „gelijkgesteld".
Zeer velen uit deze groep zijn sedert de
souvereiniteitsoverdracht om zo te zeggen,
tussen de wal en het schip geraakt. Hun Ne
derlandse namen hinderen hen in bestaan en
toekomst en de inflatie heeft hen tot de
bedelstaf gebracht.
Meen niet, dat de toestand nu wel veranderd
zal zijn, nu de diplomatieke betrekkingen
tussen Nederland en Indonesië weer zijn her
vat. Een zo sterk anti Nederlandse stemming
als gedurende de afgelopen jaren in de ge-
dachtengang van de Indonesiër is ingeprent,
wordt niet te niet gedaan door het simpele
feit, dat wederom diplomatieke vertegenwoor
digers zijn uitgewisseld.
(Lees verder pag. 30)
terwijl moeder vast de ontbijttafel klaar maakt.
Vader luistert nog even naar de nieuwsberich
ten van zeven uur, maar haast zich dan ook
met aankleden, voordat hij zijn ontbijt nuttigt,
dan begint goed half acht de rondtrip van
moeder de vrouw; eerst de kindertjes naar
school, dan vader naar zijn werk en passant
worden de boodschappen gedaan. De winkels
gaan om half negen open en de grote zaken
zijn buitengewoon goed gesorteerd. Meestal
hebben de luxe winkels airconditioning, waar
door de omzet door de behaaglijke temperatuur
in de zaken omhoog loopt, want het is ver
rukkelijk om na de warmte op straat zo'n
gekoelde winkel binnen te stappen.
Verse groente en fruit worden aan de haven
verkocht, waar grappige stalletjes verleidelijk
hun koopwaar uitstallen. Ook verse vis is daar
volop te krijgen. De supermarkten verkopen
veel diepvries levensmiddelen en blikgoed,
maar ook verse groenten en fruit worden uit
Europa, de Verenigde Staten en Zuid Amerika
eenmaal per week per vliegtuig aangevoerd.
Er is volop te krijgen. Weliswaar is de levens
standaard hoog, maar in het algemeen ligt het
inkomen hier ook zeer gunstig.
De dagindeling van moeder de vrouw verloopt
dan verder ongeveer als volgt: Om een uur
of elf rijdt zij naar huis, kookt het eten voor
het middagmaal en haalt daarna man en kinde
ren op. De kantoren beginnen weer om twee
uur en sommige scholen hebben ook 's middags
les tot drie uur. De namiddag en de avond
uren zijn de prettigste tijd van de dag. Het
begint wat koeler te worden, want een heerlijk
windje waait de hitte van de dag weg. Meest
al gaan de kinderen naar diverse clubs, waar
veel aan sport, ballet, muziek en andere ont
spanning wordt gedaan. In de avonduren is
de beurt aan papa's en mama's. Er zijn tennis
clubs, schermclubs, dansclubjes, allerlei kaart-
clubjes en nog veel meer. Er valt genoeg te
beleven, ook op cultureel gebied. Geregeld
treden buitenlandse gezelschappen op, zelfs
uit China en Japan. Verder worden er prachtige
concerten gegeven, lezingen gehouden, toneel
stukken en variété nummers opgevoerd. Ook
de films in de bioscopen zijn tegenwoordig
echt aardig, zodat er altijd wel een „avondje
uit" kan' worden gearrangeerd door liefheb
bers. Maar ook gewoon 's avonds gezellig
samen een boek lezen op de „porch" of op
visite gaan is een genoegen op zich zelf.
Om de zes jaar gaan de gouvernementsambte
naren met zes maanden buitenlands verlof. De
reis voor het gehele gezin wordt vergoed en
het salaris gaat gewoon door. In de particuliere
branche is dit anders geregeld en in het alge
meen niet zo gunstig. De meeste gezinnen
zien steeds met verlangen naar deze heerlijke
25
