Venezuela IV
Wie hier in een eenvoudige, ouderwetse edificio woont, moet zijn/haar ziel wel in lijdzaam
heid weten te bezitten, omdat deze flatbuildings gebouwd zijn met een luchtkoker in het
midden, waar alle denkbare en ondenkbare geluiden zich verzamelen. Alle geluidprodu-
cerende toestellen als radio's, T.V.'s, platenspelers, enz. staan ganse dagen en halve
nachten knalhard aan. Daar tussendoor wordt zeer luidruchtig gepraat. Aan siësta-uurtjes,
stoort niemand zich, en zeker niet de kleintjes die nog niet naar school gaan. Beleefde
verzoeken, vooral van vreemdelingen, hebben meestal een averechtse uitwerking.
Een woordenwisseling, vooral over kinderen,
kan men hier beter vermijden! Dus besloten
wij te verhuizen. Half grienend en over mijn
zenuwen door alle cha cha cha en rock and
roll muziek, die ik op z'n tijd heus wel kan
waarderen, ging ik met mijn man door een
advertentie in de krant, naar het huis kijken
waar wij nu al een jaar heerlijk en rustig
wonen. Veel fiducie had ik niet, omdat de
huur ons te laag toeleek, wat wij vonden
was een openbaring. Wij vonden een boven
huis met 3 grote slaapkamers, 2 badkamers
(zalig!), 2 closets om rommel aan het oog
van bezoekers te onttrekken, een ruime
heldere keuken, een garage, een grote
servicio (bediendekamer) met eigen gemak
ken, een grote patio (binnenplaats) voor de
was en mijn potten met tjabé, koenjit, sereh,
kemangi en lidah boeaja, en last but not
least een zit-eetkamer van 81/2 M bij 6% M
met een terras van 10 x 3 m, aan één kant
uitgebouwd en overdekt, plus nog een tele
foon. Als enige buren zouden wij de men
sen beneden krijgen, de eigenaar (Italiaanse
architect) met vrouw en twee grote dochters.
Daar deze quinta op een rotspunt is ge
bouwd, hebben wij een pracht van een
uitzicht over de halve stad en de bergen,
's Avonds is het sprookjesachtig mooi.
Over watergebrek, vertelde mevrouw ons,
hebben zij nooit te klagen gehad. Het is 5
minuten rijden van de bewoonde kom met
3 grote winkelcomplexen, dus erg gemak
kelijk. Op 10 mei 1961 verhuisden wij en
hebben er tot nu toe geen spijt van. Wij
betalen nu Bs. 700,'s maands aan huis
huur, maar het is de ruil ten volle waard.
Elke morgen, als mijn man en dochter naar
hun werk zijn drink ik op het terras mijn
kopje koffie in gezelschap van mijn hondje
en 2 vogeltjes. De meid Virginia doet bijna
geruisloos haar werk. Het is 's morgens
altijd heerlijk rustig en nog koel. Soms krijg
ik een kennis op bezoek. Beneden mij zie
ik tientallen auto's op de autopista af en
aan rijden zonder de minste hinder te heb
ben van hun voortdurend geronk. Verderop
een drukke winkelbuurt vol leven. Overal
verheffen zich de hoge edificios, maar om
dat wij hoog wonen, zullen zij ons nooit het
zicht kunnen benemen. Vóór mij wordt dit
stenen-uitzicht onderbroken door een grote
groep groene bomen en sierlijke konings-
palmen. Dit is de Caracas Country Club,
waar alleen zeer rijke en zeer prominente
figuren lid van kunnen of moeten zijn. Een
share/aandeel kost naar men mij verteld
heeft, Bs. 40.000,Men moet hier namelijk
een share kopen of huren om lid van een
club te kunnen worden. Erg mooi en indruk
wekkend vinden wij deze club echter niet, in
tegenstelling met die voor hogere militairen
van land- en zeemacht, de „Circulo militair".
Vóór dit prachtige gebouw staan in 2 rijen
tegenover eikaar 12 standbeelden van Vene
zuela's grote helden. Wij hadden het voor
recht met een kennis, die daar logeerde,
het geheel van binnen te mogen bekijken.
Het was de moeite waard. Iedere conferen
tiezaal heeft een eigen stijl, zeer sober,
maar van een zeer verfijnde smaak. De
wapenkamer mochten wij slechts uit de verte
bekijken. De muren zijn helemaal beschil
derd. De kamers waar leden van de club
kunnen logeren zijn smaakvol, ruim en
modern. Verder heeft deze club vele restau
rants, bars, een zwembad, een kegel- en
tennisbaan, een prachtig onderhouden tuin
en nog veel meer. De balzaal heeft een
marmeren vloer, leder jaar wordt daar op
de avond van 4 en 5 juli door Amerikanen
en Venezolanen een galabal gegeven. Dit
complex moet vele miljoenen hebben gekost.
De cattleya is de nationale bloem van Venezuela
Van ons terras uit zien wij vóór ons 3 ber
gen met hun uitlopers waardoor zij zo dicht
bij lijken. Met helder weer is alles duidelijk
waarneembaar. De berg links is de 2160 M
hoge „Avila". Naast een hoge antennemast
is boven duidelijk het eindstation van de
kabelbaan, de teleférico te zien, met een
restaurant en kunstijsbaan waar men ook
's avonds terecht kan. Op de hoogste top
staat majestueus, maar nu eenzaam en ver
laten het 14 étages hoge Humboldt hotel,
dat volgens zeggen om en bij de Bs. 60
miljoen gekost heeft en gebouwd is tijdens
het regime van de laatste dictator Pérez
Jimenez. De teleférico is de enige verbin
ding met de stad. Naast de Avila verheft
zich de „Silla Caracas" (silla zetel,
stoel), die 2640 M hoog is. Dan komt de
,,Pico Naiguata, hoog 2756 M. Het uitzicht
op stad en bergen vanaf ons terras verveelt
mij nooit. Elke dag weer geniet ik ervan,
denk daarbij aan mijn geliefde stad Ban
doeng en voel er hoe langer hoe minder
voor weer lid te worden van de een of
andere club met steeds dezelfde mensen,
dezelfde gesprekken en dezelfde genoe
gens. 's Avonds is het uitzicht sprookjes
achtig mooi en dan kan ik zelfs vrede heb
ben met de veelal foeilelijke neon-reclames,
die nu eenmaal overal op de wereld de
commerciële versierselen van een moderne
stad zijn. Ik persoonlijk vind Caracas, alle
pracht ten spijt, geen „mooie" stad, maar in
mei/juli de lentetijd van Venezuela, als alle
bomen, planten, struiken, ja zelfs onkruid in
volle bloei staan, krijgt deze drukke en
enerverende wereldstad een aandoenlijk
mooi aanzien. Overal waar men gaat en
staat ziet men grote kruinen, struiken en
heesters met een bloesemtooi in alle kleu
ren en nuances, zoals ik dat nog nergens
zo gezien heb in een tropisch land. De
djoharbomen langs de wegen zijn dan goud
geel. De boengoerbomen (apamate) en de
ons bekende „tjekra tjekri" verliezen al hun
blaren om hun lila, paarse en rose bloesem-
tooi des te beter te doen uitkomen en laten
bewonderen. Hele straten zullen straks
alleen maar grote rose bouquetten zijn, die
aan kersebloesem doen denken. De ons uit
onze jeugd zo bekende spuitjesboom, de
spatoedea, zit nu al vol oranjerode bloemen.
De kerststerren in de tuinen zullen extra
rood, bloedrood, lijken. De ons zo bekende
flamboyants lijken dan op grote groene
tapijten versierd met vuurrode bloemmo
tieven. De bucares, hoge bomen waarvan
de bloemen op die van de flamboyant
lijken, zullen hele hellingen zalmkleurig
maken. Ons „kruidje roer me niet" groeit
hier uit tot boompjes en bomen met wijd-
uitgespreide takken, bezaaid met rose
pluimpjes zoals die van onze sèngonboom.
Alle straten, tuinen, parken, kale muren en
hellingen zullen straks bedekt zijn met grote
trossen rode, paarse, lila, gele, rose en witte
bougainvilles, alle soorten kembang sepa-
toe, enkel en dubbel in diverse kleuren en
nog zoveel meer bekenden uit ons Indië.
Tussen al deze bloemenpracht ruisen de
tjemara's, ja, onze tjemara's, en de bamboe
naast zovele decoratieve en schaduwrijke
boomsoorten, waaronder een oude bekende
van ons, de ketapangboom, veel voorko
mend aan de kust. In één van de parken is
een kunstmatige heuvel volbegroeid met de
sosor bèbèk, die wij allemaal in onze tuin
hadden. Dit heuveltje is nu één en al oranje
rood. Ook mijn terras is nu een lust voor
de ogen. De rose, witte, oranje en rode
bougainvilles allemaal in granieten potten
staan in volle bloei, evenals de campanas,
een klimplant met grote trossen lichtblauwe
klokjes, de kembang sepatoe, de rode
geraniums en de rode salvia's. Bijen, wes
pen en kleine zwarte colibrietjes met trillen
de vleugels vliegen af en aan om van de
honing te snoepen. Bij ons in de buurt is
een enorm huis met een muur van 4 bij 4 M
overdekt met lila cattleya-orchideeën, de
nationale bloem van Venezuela. Wij bezoch
ten eens een orchideeën-tentoonstelling
waar wij vele bekende anggreksoorten
zagen en constateerden dat Indonesië, wat
de orchideeën betreft, zeker niet voor Vene
zuela behoeft onder te doen.
De maanden mei t/m juli zijn dè maanden
voor kleurenfoto's en dia's.
(Wordt vervolgd)
