VOOR ONZE
BIBIT
Tante Mieke
Lachhoekje
Uitspraakverwarring
Lieve Bibits, van overal en nergens,
Hoe gaat het met julie allen? De Hollandse Bibits blij dat het weer lente gaat worden? Of
treuren jullie omdat de ijspret zo gauw afgelopen was deze keer? En onze buitenlandse
jongens en meisjes, hoe amuseren die zich nu wel? Wie vertelt er weer eens wat over het
nieuwe land waar jullie mochten wonen? Deze keer laat ik nog eens Noes Maurenbrecher
aan het woord. Je weet wel, onze Bibit in het verre Nieuw Zeeland. Zij kan gezellig per
brief met me babbelen en nu wilde ik jullie ook mee laten genieten. Ze begint zich te
verontschuldigen voor haar lange stilzwijgen. En gaat dan verder:
„Ik heb hard moeten werken voor mijn
„School Certificate" (een soort derde HBS-
eindexamen). In november heb ik het ge
daan. elke dag een ander vak. Vijf vakken:
Engels, Frans, geschiedenis, tekenen en
general science (biologie, scheikunde en
natuurkunde gecombineerd). Nu pas, in
januari zijn de cijfers doorgekomen en ben
ik gelukkig geslaagd. Ik zal U alles uitleg
gen over de school-methode hier in Nieuw
Zeeland. Ze beginnen hier (soms) met een
soort kleuterklasje (Kindergarten) als ze 4
jaar oud zijn. Dan krijg je de „Primers", 1ste
en 2e klasse lagere school, als ze 5 jaar
zijn. Dan naar „Standard 1, 2, 3, 4 en 5."
De laatste twee klassen noemt men vaker
Form one (4) en Form two (5). Op onze
school zijn de gebouwen van lagere en
hogere school gecombineerd. Er is geen
speciaal examen om op zo'n „H.B.S." te
komen van Form two af. Alleen maar een
test of je bij de knapperds of minder knap
pe hoort. De knappen gaan naar 3 A (Form
three A) en de rest naar 3 B (Form three B).
De Highschool (H.B.S) bestaat uit ongeveer
4 klassen: 3rd Form, 4th F, 5th F en 6th
Form.
Soms heeft men 6 B en 6 A. NI. als men
naar de Universiteit wil, moet men twee jaar
in de 6th Form gezeten hebben.
Aan het eind van de 5th Form doet men
School Certificate. Na drie jaar Highschool
dus. Je hoeft het niet te doen als je niet
wilt. Als je 15 jaar bent mag je van school
af. De meeste kinderen (niet de stadskinde
ren) gaan in de 5th Form al van school af,
en zoeken een job, of gaan op de boerderij
werken. Als je door wilt gaan, ga je naar de
6th Form om University Entrance te halen.
Daarna mag je, als je 17 bent, naar de
Universiteit. Maar het schijnt makkelijker
voor je te zijn om daar te komen, als je
nóg een jaar in de sixt Form zit (6 A). Dat
is wat ik van plan ben te doen. Vorig jaar
begon de grote vakantie (20 december) en
dit jaar (4 februari) is het afgelopen. Over
een paar dagen ga ik dus als 6th Former
naar school. Dat is de hoogste klas. Drie
maal per jaar moeten de leerlingen in elke
klas (op de Highschool) een examen of
proefwerk afleggen, waarvan in hun rappor
ten uitslagen komen. Het is een typisch
Engelse gewoonte om er een wedstrijd van
te maken wie het hoogst totaal in cijfers
(marks) haalt. Zo krijgt men dat je 1ste,
2de, 3de enz. wordt en dat wordt op je
rapport vermeld. Elke keer worden deze
plaatsen verwisseld en vergeleken met
andere examenuitslagen. Ik ben er nu ook
aan gewend geraakt. Vorig jaar werd ik 2
maal 1ste in de klas, waarop ik uiteindelijk
aan het einde van dat jaar de eerste over
het hele jaar van de klas ben geworden.
Maar het gevoel is als „In het land der
blinden is Éénoog Koning. Dat gevoel
klopt nogal met het standaard van werken
hier. Ze zijn veel langzamer met alles. Zo
begrijpt men veel dingen zoveel beter. Ten
minste ik wel. Met Frans heb ik veel minder
moeite dan de Engelse leerlingen. De ver
houdingen tussen leraar en leerling zijn
bijna op gelijk niveau. Twee „teachers"
van mij, die getrouwd zijn en uit Engeland
kwamen, zijn nu doodgewoon mijn vrienden
geworden. Ik kom vaak bij hen en zij bij ons.
Dan argumenteren we en houden debatten.
Meestal op filosofisch gebied ook. Zeer
interessant. Daardoor leer je voor je zelf te
denken en je eigen opinies er over te
maken. Vaak help ik hen om klusjes in
huis op te knappen, of we gaan samen op
stap met hun motorfiets met zijspan. Reuze
leuk zo. Door zo'n verhouding tussen
leerling en leraar worden ze makkelijker
door elkaar begrepen en krijgt men (omdat
't maar kleine klasjes zijn) meer aandacht
voor je zwakheden. Zeer prettig. Maar dit
gebeurt meestal alleen op scholen in de
country en niet in de stad. Daar is het net
zoals in Holland. Nee hoor, ik heb het hier
reuze naar mijn zin zo midden op een boer
derij (al is die dan niet van ons). Nu genoeg
over school. Deze vakantie zijn we met de
kleine roei- en motorboot en de kano naar
Keri-Keri gegaan. Dat plaatsje ligt ongeveer
350 km. ten noorden van Onewhero. Het is
wel een lange rit van 6 uur voor onze
zwaarbeladen volkswagen met kampgereed
schap.
Keri-Keri ligt aan een baai die de „Bay of
Islands" wordt genoemd, omdat er zoveel
eilandjes in zijn. Leuk. Daar kan je dan
met de boot komen. Prachtweer. Windstil
en blauwe lucht. Maar dat komt gedeeltelijk
omdat daar nu een droogte heerst. Blijk
baar trekken de boomgaarden er zich niet
te veel van aan, want daar komen toch een
lekkere djeroeks en pruimen vandaan.
Heerlijk gewoonweg. En wij mochten nota-
bene zomaar er van plukken, zoveel als we
wilden, want we kampeerden midden in een
boomgaard van vrienden van ons. We heb
ben 3 hele kisten vol mee teruggenomen.
Gratis. Is dat niet verrukkelijk? In ieder
geval is mams van plan om 10 kisten te
bestellen 15,per kist), die ze dan
weer aan buren en vrienden bij ons ver
koopt. Deze oranges zijn n.l. suikerzoet,
altijd. Elke morgen drinken we djeroeksap."
Tot zo ver onze Noes. Wat kan ze fijn ver-
naast een levensgroot bord waarop staat:
Verboden te vissen. Er komt een veldwach
ter aan. Veldwachter streng: „Hee jij daar,
kun je niet lezen?
Joggie schudt ontkennend zijn hoofd.
Veldwachter bars: „Daar staat verboden te
vissen!"
Joggie opgewekt: „O, maar ik vis ook niet!
Ik leer mijn worm alleen maar zwemmen".
Mijn zoontje zat in de kleuterklas van de
Urselinen school. Hij leerde lezen. Plotse
ling vroeg hij:
Pa, wat is hoeis en toein?
Ik kon niet zo gauw een antwoord vinden,
wierp een blik in het boek waarin hij leerde
lezen en zag de zin: Het huis heeft een
grote tuin. De u van huis en tuin sprak hij
uit met de Indonesische uitspraak van de
u (oe). MOEKTIHAR
tellen, hè? Het waren twee postbladen vol.
die ik van haar ontving. Hartelijk dank,
Noes, kind, wat heb je ons laten watertan
den. Al die heerlijkheden, prachtig weer,
lekker fruit, heerlijk land, ideale sfeer op
school, enz. enz. Zeg, vooral van harte
gelukgewenst met je schoolprestaties, hoor.
Ik schrijf je nog wel persoonlijk. Ik heb ook
genoten van die mooie tekeningen Noes, ik
vond het alleen zo jammer, dat je ze niet op
een apart papier en dan met Oostindische
inkt getekend had, zo met potlood zijn ze
nooit geschikt voor plaatsing in Tong-Tong
Er waren nog meer kinderen die me schre
ven. En de zusjes Butteling stuurden me
ook een heleboel tekeningen. Dank jullie
wel, Jane, Conny en Nancy. Ook voor
mama's brief en voor jullie gelukwensen
voor het nieuwe jaar. Hoe is het nu op het
internaat? Vertel eens wat uitvoeriger, een
van julie? Dat zal wel een hele verandering
zijn, hè? En wat zullen jullie nu extra van
vakanties genieten, als je weer naar huis
kunt gaan. Dan was er na hele lange tijden
weer bericht van Patricia en Liesbeth Steur!
Hiep, hiep hoera! Leuk, klim nog eens uit
voeriger in je ballpoint, meisjes! Tante
Mieke is ook nooit tevreden, hè? En dan
was er ook een brief van Piercje van Schep-
ddel, waar ik van te kijken stond. Ik wist
helemaal niet dat jullie verhuisd waren, zeg.
Van Carla Bagmeyer was er ook weer een
brief, waarvoor mijn dank. En dan nog een
paar nieuwelingetjes, waar ik ook erg blij
mee ben: Marijke Staalman, Monique Bo-
lung (was dat geen verrassing voor je, in de
laatste Tong-Tong) en Kathy David Richard.
Welkom, welkom in ons Bibithoekje. Waar
blijven de jongens-Bibits nu? Dag iedereen,
veel liefs en de hartelijke groeten van jullie
TANTE MIEKE
17
