Jos. van Arcken
Legenden in een notedop
Vierde kamp Bankinang
reünie
Dank aan allen die reageerden
,,Muskiei'
'mm
Wij vernemen, dat de vierde reünie van het
vrouwenkamp Bankinang dit jaar gehouden
zal worden op zaterdag 25 april 1964, in het
Kurhaus te Scheveningen. Vanaf een uur of
11 kunt U daar dan al terecht; tegen twee
uur krijgen we koffie met koek, en om vijf
uur wordt een zéaalige nassi ramestafel
aangericht.
Dames, neemt uw mannen en kinderen mee
en profiteer van deze gelegenheid om nog
eens met ons allen herinneringen op te
halen aan onze kampjaren. Nu al het leed
geleden is, blijven, menen wij, alleen nog
maar de gekke en leuke voorvallen over,
om over te tjèk-tjok.
Kort geleden zag ik de TV documentaire
over de Japanse bezetting van ons Indië. Er
was o.a. ook een filmpje bij van een vrou
wenkamp (waarschijnlijk een van de vrou
wenkampen op Java, en opgenomen na de
bezetting), maar de indruk die de film op
me maakte was enorm. Ik kreeg weer dat
zelfde gevoel van beklemming, van gees
telijke druk, die ons in het kamp zo be
heerste.
Ach God, ja, zó was het immers: dat onbe
schrijfelijke gewriemel en gekrioel van dui
zenden vrouwen (in b.h. en short, weet U
nog?), de rotzooi, de vuiligheid, de keu
kens met kipassende vrouwen, de brullende
kinderen, wassen bij de put, potjes uit
gooien in de sloot, slapen op matjes en
smerige vodden van bultzakken... En in die
zeifde uitzending kwam warempel ons kamp
ter sprake, wel niet met name genoemd,
maar iedereen weet, dat het in Padang was,
toen de Jap probeerde ons onze meisjes af
te pakken en ons kampbestuur alle „weerba
re vrouwen" op liet komen om desnoods met
geweld de „Japanse maagdenroof" te belet
ten...
Gek, dat je al die ellende zo snel weer kunt
vergeten... Maar nu gaan we gezellig weer
naar onze reünie, om nog eens met ons
allen dat gevoel van verbondenheid te bele
ven, dat we toen hadden.
Tong-Tong zal voor een fotograaf zorgen,
iets waar we bij vorige reünies niet aan
gedacht hebben. We hopen, dat er een
flinke opkomst zal zijn en dat de mannen
en zoons zich zullen verwaardigen om hun
dappere kampvrouwen ditmaal te vergezel
len.
De kosten van deze reünie zijn f 6,75 per
persoon, over te maken vóór 11 april a.s.
aan: mevrouw E. Ensing-Tonkes, Joh. Ver
meerstraat 85 II, Amsterdam, postgiro 644826
of Gemeentegiro Amsterdam E. 3959, of per
postwissel.
Dames en heren, tot ziens, 25 april, op onze
reünie! TREKPOP
Voor
Trouwringen
naar
Enige tijd geleden plaatsten wij een brief
uit Italië, waarop velen van onze lezers heb
ben gereageerd.
De heer Trentini stuurde een foto en een
hartelijk bedankje aan allen die hem ge
schreven hebben.
Wij laten het hier vertaald volgen.
Geachte heren, ik dank U allen zeer hartelijk
voor het publiceren van mijn brief in uw
tijdschrift van 15 december 1963. Ik vind
het bijzonder aardig dat velen mij geschre
ven hebben in de Italiaanse taal, die voor
hen toch een vreemde taal is. Op veler
verzoek doe ik U een foto toekomen van
Piera en mij.
Ik ben geboren in Bologne 4-9-1921, ben
getrouwd en mijn vrouw werkt voor ons.
Piera is geboren 4-6-1953 en zit in de vijfde
klas. Ik kan slechts moeilijk schrijven en
op de machine alleen tikken met mijn rech
terhand. Kan alleen in huis rondlopen met
orthopedische apparaten.
Veel hulp ondervindt ik van mijn dochter en
van deze oude schrijfmachine. Ik verzamel
briefkaarten, gebruikte postzegels van alle
landen.
Excuses aan alle lezers van Tong-Tong die
ik niet persoonlijk bereiken kan.
Hier is een recente foto genomen in de
kamer van Piera.
Katie v. d. Gon Netscher het meisje rechts op
de foto maakte op haar tiende jaar dit versje
met „moraal"! Dat dit alweer langer dan een halve
eeuw geleden is hoeven we eigenlijk niet te vertel
len. Het werd ons buiten haar medeweten toege
stuurd n.a.v. het versje „Lieve Nonnie".
Muskiet, muskiet, jou akelig dier,
Kom toch niet zo dikwijls hier,
Met je steken doe je me pijn
En mengt door mijn bloed venijn
Kindje, ik zal 't niet meer doen,
Eindig nu je bedsermoen!
't Kind is gerust, en na een poos
Slaapt het rustig als een roos.
Maar 't muskiet je, ook niet bang,
Zet zich onder luid gezang
Rustig neder op zijn wang.
Zuigt daar eerst zijn buikje vol,
Dat 't opzwelt als een bol!
Wil daarna weer verder gaan
Maar met vliegen is 't nu gedaan.
't Buikje barst bij elke stoot
't Hele kussen is al rood.
Eens nog trekt hij met zijn poot...
En dan is t muskiet je dood!
Moraal: Wacht U voor de gulzigheid!
U ziel hoe men daaronder lijdt!
Laan van Meerdervoort 520
Den Haag Telef. 336441
Tempo doeloe doeloeoe... droeg de haan
horens en 't schaap een kam. Toen ze elkaar
ontmoetten maakten ze een praatje en vond
het schaap 't wel aardig om kam en horens
eens te ruilen voor een tijdje.
„Goed", zeide de haan en zo deden ze.
Maar 't duurde de haan wel wat lang en
daarom roept hij als hij het schaap ont
moet: „Koekeroekoe oe-tanak moe." Maar
't schaap antwoordt dan „Mbè-èn" zo tot
heden.
In vroeger tijden was de Rawah Pening een
berg. Op die berg was een kraton waar een
heel slecht vorst woonde. Ook zijn familie
was slecht. Toen ze weer eens grote fees
ten hielden verzonk de berg in de aarde.
Dat is nu de Rawa Pening. Als 's nachts
vissers op 't midden van het meer varen
horen ze nog wel de gamelan uit de kraton.
De muskietenkoningin had haar goebengs
verloren. Boos riep ze haar onderdanen die
ze beval ze te zoeken. Als ze de kleinodiën
binnen een dag niet vonden moesten ze
sterven. Daarom komen de muskieten steeds
om de oren zoemen roepende: „soewing
soebing soewing", hopende dat je de
soebings der koningin in je oren hebt, zodat
ze ze mee kunnen nemen.
Mevr. J. RAPPARD
17
