De Subandrio's in Nederland
„Toch niet alleen
Vereniging ten dienste van Chronische zieken
Nederland heeft aan de eerste officiële
bezoekers uit Indonesië sedert de breuk
over West-lrian een bijzonder hartelijk wel
kom bereid. De heer en mevrouw Suban-
drio waren slechts enkele dagen hier, maar
de warmte, van de zijde van de gastheren
tentoongespreid, was omgekeerd evenredig
aan die van het april-klimaat, dat zich van
zijn slechtste zijde deed kennen. De liefde
althans de betuigingen daarvan kwam
trouwens niet van één kant. De gasten
putten zich uit in verzekeringen van achting
en genegenheid, wel zeer in tegenstelling
tot de toon, die nog niet zo lang geleden
heerste. Hoe dit zij, het was een verzoe-
ningsfeest in optima forma.
Vindt de lezer, dat wij een wat ironische
toon aanslaan bij de beschrijving van deze
eerste ontmoeting tussen officieel Indonesië
en ambtelijk Nederland? Misschien heeft hij
gelijk, maar hij zou ongelijk hebben, wan
neer hij het gebruik daarvan toeschreef aan
gebrek aan waardering voor de gelukkige
gebeurtenis, dat Indonesische en Neder
landse functionarissen van het hoogste
niveau nu voor de eerste maal in Den Haag
aan één tafel zaten en de toekomstige be
trekkingen van beide landen bespraken. Dit
was een feit van de allergrootste betekenis,
en voor ons, die Indië of Indonesië gekend
hebben, bovendien een feit met een grote
emotionele stootkracht. Niemand zal er ons
van verdenken, dat wij niet in grote dank
baarheid en met welgemeende vreugde deze
nieuwe fase in onze betrekkingen zouden
begroeten. Niet alleen dat het gebeurde,
maar vooral ook hóe het gebeurde heeft ons
hart sneller doen kloppen. Wij menen echter
hier en daar een zekere neiging tot over
schatting van deze gebeurtenis op te mer
ken, en die maakt ons wat huiverig om uit
Wij willen de aandacht van de abonnees
vestigen op de Vereniging in oprichting,
genaamd: „Toch niet alleen",
HET STREVEN:
Het leven van chronische zieken in alle
bevolkingsgroepen in Ned. (niet alleen gere-
patrieerden) inhoud te geven
Hun leven (onze naasten) wat te veraange
namen door correspondentie, het afleggen
van bezoeken, het sturen van geschenken,
het toepassen van bezigheidstherapie, enz
HET BEGRIP:
Chronische zieken, een zeer eng begrip,
doch na enig nadenken kunt U zich wel een
voorstelling maken van wat er zich in de
harten van deze, vaak eenzamen, afspelen.
Vooral de gerepatrieerden, waartoe wij
allen, lezers van „Tong-Tong", behoren. Die
hier in Nederland ziek zijn geworden en die
ver van familie, vrienden en kennissen in
één der sanatoria hier in Nederland moeten
volle borst in te stemmen met de thans in
vele kringen en organen geuite juichkreten.
In onze gedachtengang spelen zowel de
achtergronden van deze bijeenkomst als de
resultaten een rol. Wat Nederland betreft:
de mogelijkheid dat in de nieuwe toestand
handel en industrie wellicht weer een kans
krijgen, speelde ongetwijfeld een rol in de
wijze, waarop men de gasten ontving. Moge
lijke toekomstige klanten en relaties pleegt
men een ontvangst te bereiden, die duidelijk
doet blijken dat men de banden gaarne
nauwer zal aanhalen.
Wat Indonesië betreft, de politieke moeilijk
heden in Zuid-Oost Azië, die het niet alleen
van Engeland, maar ook van Amerika drei
gen te vervreemden, gevoegd bij de econo
mische en financiële complicaties waarin
het zich bevindt, moeten de aantrekkings
kracht van hetgeen Nederland eventueel te
bieden heeft wel zeer hebben versterkt.
Wanneer wij dan ook in het slotcommuniqué
van de beraadslagingen lezen, dat de beide
ministers Luns en Subandrio „een
overeenkomst hebben ondertekend, waarin
is vastgelegd dat hun regeringen technische
samenwerking tussen beide landen zullen
bevorderen", hebben wij neiging, dit vooral
te zien als een winstpunt voor de heer Su
bandrio. Van die samenwerking wordt dan
later nog gezegd, dat zij zal strekken als
een algemene basis „ter bevordering van de
wetenschappelijke en economische vooruit
gang" en ook dan is men geneigd te den
ken, dat het niet helemaal duidelijk is, hoe
Indonesië aan de wetenschappelijke en eco
nomische vooruitgang van Nederland, al
thans in het huidig tijdsgewricht, in enigs
zins belangrijke mate zou kunnen bijdragen.
Niet, dat men dit Djakarta tot verwijt zou
kuren. Dit geldt juist voor die Indische
Nederlanders, die zich nauwelijks of moei
lijk verstaanbaar kunnen maken in het
Nederlands.
HET PLAN:
Landelijk op oecumenische basis hulp te
verlenen aan chronische zieken. Wij trachten
dit te bereiken door de medewerking te
verkrijgen van aktieve jongeren onder ons,
de lezerskring van „Tong-Tong" en daar
buiten. Jongens en meisjes zonder materia
listische of avontuurlijke inslag.
Wie helpt ons op alle plaatsen in Ned?
Alle correspondentie inzake opgave en/of
donateur gelieve men te richten aan J. P. A.
Johannes, Glanerveld 52, Rotterdam-23.
Eventuele giften worden gaarne ingewacht
op gironr. 342536 t.n.v. de Coöperatieve
Raiffeisenbank, Huizerweg 10A, Blaricum,
met vermelding t.b.v. „Toch niet alleen".
(Lezers buiten Ned. gaarne uw attentie
sv.p.).
mogen maken: externe en interne moeilijk
heden hebben het land tot dusver belet een
koers in te zetten als die in de vorige eeuw
Japan in enige tientallen jaren van een
middeleeuws land deed groeien tot een
mogendheid, die zich in alle opzichten met
het Westen kon meten.
Waar Nederlandse geldmiddelen en Neder
lands know-how in samenwerking met Indo
nesische rijkdommen en arbeidskracht met
voordeel een rol zouden kunnen spelen, n.l.
op het gebied van industrie en cultures
blijken nu juist de perspectieven minder
overtuigend. Ook hier is er geen sprake van
een verwijt aan het adres van de gespreks
partner. Politieke onafhankelijkheid zonder
economische dito is waardeloos: het is dus
zeer wel te begrijpen, dat men er in Indo
nesië niets voor voelt, de leiding van be
drijven aan buitenlanders te laten en even
tueel een belangrijk deel van de winsten in
vreemde zakken te zien verdwijnen. Maar
zonder zeggenschap in de leiding zullen
Nederlandse ondernemers huiverig zijn zich
in Indonesische zaken te interesseren of er
hun medewerkers heen te zenden. Hebben
wij het goed vernomen, dan is men in zaken-
kringen dan ook belangrijk minder enthou
siast dan in ambtelijke, al ziet men hier en
daar wel kansen.
Een volgend punt in het slotcommuniqué
spreekt van onderhandelingen in de komen
de drie maanden over „hangende financiële
vraagstukken". Er is niet veel fantasie toe
nodig deze financiële vraagstukken nader
aan te duiden. Ook hier vraagt men zich
intussen af, wat de Indonesische regering
aan te bieden zal hebben om althans de
materiële gevolgen van de aan Nederlandse
belangen toegebrachte schade te herstellen.
Wij spreken nu nog niet eens van het leed
en de ellende, waarin zoveel kleinere en
grotere particulieren zijn gedompeld toen
in 1957 de grote uittocht werd afgedwongen.
Het communique spreekt voorts wel van de
repatriëring van de in Nederland woonach
tige Indonesiërs uit de Molukken. Over de
zorg voor al dan niet gewezen Nederlan
ders, die vaak onder ellendige omstandig
heden leven in dat verre, ons allen nog zo
dierbare land, geen woord. Dit viel kenne
lijk buiten het kader van de toenadering.
Terecht, naar wij menen, maar toch een
schrijnend feit.
Wij zijn misschien wat kritisch en wat bitter
geweest in bovenstaande regelen. Het lijkt
ons nauwelijks nodig hier te herhalen, dat
wij elke verbetering in de betrekkingen tus
sen onze beide vaderlanden onvoorwaarde
lijk toejuichen. Niemand zal zich meer ver
heugen dan wij, wanneer het resultaat van
de nieuwe ontwikkeling de verwachtingen
overtreft. Maar het leek ons juist, te midden
van de juichtonen te getuigen van een zeker
scepticisme en de aandacht te vestigen op
allerlei factoren, die schuilgaan achter het
rookgordijn van vriendelijkheden en hoog
gestemde fasen over en weer. Het is pret
tig, dat de heren Luns en Subandrio
elkaar plotseling zo goed begrepen, maar
men hoede zich ervoor, daaraan al te veel
betekenis te hechten. CIVIS
6
