Indische club Aruba
Felix
Herdenkingsuitgave I.E.V.
Hoe ben ik met hem in contact gekomen?
Ik weet het niet meer. Hoe vond men elkaar
in die Japanse kampen? Zo maar, ineens
was daar het verstaan. Hoe het zij, die
kleine grote man boeide mij uitermate.
Wellicht begon het toen ik hem vol over
tuiging tegenover zijn kameraden, die zich
beklaagden dat de Indo-Europeaan geen
kansen kreeg in de Indische samenleving,
hoorde staande houden: er is geen econo
misch of sociaal Indoprobleem, alleen een
psychisch. Hij kon het weten, die jongen
van Batavia, die uit het milieu van de
kleinste boengs kwam en met katjongs
langs de haven had gezworven. Met taaie
volharding had hij gewroet en gewerkt en
toen ik hem leerde kennen was hij machinist
op een suikerfabriek. Maar hij was veel
meer. Hij had afgerekend met die innerlijke
onzekerheid die een mens aan de omstan
digheden onderwerpt; hij had ze overwon
nen. En méér dan dat: hij had zich geestelijk
ontworsteld aan een levenssfeer die wél
past bij de sociale en de economische
structuur van het oosten, maar die aan de
westers-technische vreemd is. Tussen die
beide had hij de synthese gevonden, wat
iets anders is dan assimileren.
Hij wist alles van goena-goena, kon je de
kaart leggen enz. maar leefde niet meer
met en in die dingen. Zijn godsdienstig
leven had duidelijk vorm gekregen en stuw
de hem in een klaarder denken. Hij vertelde
mij eens hoe een doekoen met wie hij veel
contact had, hem de weg had gewezen.
Voor het huis van deze wijze man gezeten,
zag hij plotseling hoe een Javaan de oude
vrouw van de doekoen begon af te tuigen.
Doldriftig viel hij de aanrander aan en
droogde hem stevig af. Dan was daar in
eens de rustige stem van de doekoen ach
ter hem, die mét de oude vrouw in de
deuropening stond: ,,Wat doet U mijnheer?
De oude vrouw was helemaal niet buiten
geweest.
Een andere maal liet de doekoen hem in de
late avond naar een stil en donker plekje
van passar Gelap gaan. Daar hoorde hij
zulk een angstaanjagend gekerm en gehuil,
dat hij de vlucht nam. Om de hoek wachtte
de doekoen hem op. Hij nam hem mee
terug en wees hem een goot, waardoor
met zonderlinge geluiden water zijn weg
zocht.
Hij heeft mij intens geboeid, deze kleine
Felix. In zijn ogen glom nog altijd dat don
kere vuur en als hij rustig in het donker van
de hut, waar we samen op de kolong zaten,
aan het vertellen was, dan voelde je in al
zijn kracht de huiver van dat mysterieuze
ongeziene, dat dit eeuwig volrijpe en broe
iend warme land met zijn duistere oerwou
den in zich bergt. GOEROE
(Vervolg van pag. 4)
niet vergeten, De Jong, voor mij ben je een
stille naamloze held.
Ik weet niets van hem, alleen: De Jong,
verder niets. Was hij getrouwd? Kinderen?
Vrouw, familie? Wat deed hij vóór de oor
log? Ik weet het niet. Ik weet alleen dat hij
een flinke vent was, flinker en beter dan ik.
Méér weet ik niet. H. A. N.
Een van de kenmerken van de Indische
clubs is, dat ze zo ongemerkt hun gang
gaan. Zelden of nooit lees je er wat van in
kranten of buurtbladen, en ook in gesprek
ken of correspondenties wordt er zelden
veel verteld over het clubleven. Met korte
opmerkingen als: ,,Op de club heb ik die en
en die ontmoet...", wordt volstaan. De
kunst van propaganda maken ligt de In
dischman niet. En zeker ontbreekt het niet
aan gastvrijheid, want invitatiekaarten aan
publiciteitsorganen en niet-leden gaan altijd
uit, maar worden zelden gehonoreerd.
3&<i€
Al ontbraken aan de waroeng „Segala roepa" de
traditionele stutten en wanden van bamboe, wat er
te bikken viel, deed voor de beste waroeng djawa
in Indonesië niet onder!
Nochtans groeit er in alle eenvoud vaak
toch wel een solide verenigingswerk en als
je b.v. eens weet wat b.v. de „Indische
Club Aruba" alzo doet, vind je het volgende
lijstje van meer openbare activiteiten in het
jaar 1963:
12 januari filmvoorstelling
17 januari kinderfilm
16 febr. lezing met geluidsfilm van Ameri
kaanse gast
daarna dansen met
Guinea door Neder-
23 febr. Carnavalsviering met soto-ajam,
verkleedpartij met prijzen
9-10 maart tenniswedstrijden tegen olieciub
23 maart muziekrecital, guitaar, Surinamer
en Antillaan
20 april Algemene Vergadering; nieuw be
stuur
18 april teenagersfuif ICA
16 april kinderpicnic op de beach
6 juni kinderfilm
8 juni viering tweejarig bestaan; moonlight
party
15 juni lezing; door Nederlander
18 juni kinderfilm
9 juli lezing met dia's;
snert
31 aug. lezing over Nw.
lander
19 sept, kinderfilm
21 sept, bamiefuif met dansen
17 okt. kinderfilm
26 okt. lezing hypnose door Antillaan
2-3 nov. revanche tenniswedstrijden olieclub
16 nov. foe jong hay fuif
En denk niet dat het alleen maar fuiven is
wat de klok slaat. Want intussen is een
bouwfonds voor een eigen clubhuis ge
groeid tot 3000,— (Antillaans) en wordt
er ijverig gepland om dit bedrag in 1964
weer een eind omhoog te brengen.
Laat ze maar schuiven in het verre Aruba;
Indisch gemeenschapsleven groeit daar
„onhoorbaar als de padi!"
Wat ons vooral aangenaam treft (en duide
lijk te merken is uit het overzicht), is het
goede familie-leven. Zijn Indische fuiven in
Holland meestal danspartijen van de
„twens" waarbij ook ouderen wel eens in
schuiven en kinderen helemaal niet aan
slag komen, in Aruba geniet het hele gezin
mee van het clubleven. Voor het buffet
zorgen altijd de damesleden en reken maar
dat er wat behoorlijks op tafel komt, waar
ook Antillaan, Amerikaan en Hollander braaf
van mee smullen.
Tong-Tong wenst zijn overzeese „kontjo s
gaarne alle succes en redjeki toe in de
komende jaren en hoopt nog eens gast te
mogen zijn in het nieuwe clubhius. Poekoel
teroesl
Op 13 juli 1919, dus precies 45 jaar geleden, werd te Batavia het Indo-Europees
Verbond opgericht. Ter herdenking van dit feit hebben wij op onze laatste Pasar
Malam met medewerking van de Vereniging Indische Nederlanders een
speciale stand ingericht, waar een keur van oude foto's te zien was. Velen hebben
deze stand met grote belangstelling bekeken en waar het I.E.V. voor zó velen zó
veel heeft gedaan, behoeft dit nauwelijks verwondering te wekken. Met toenemend
succes heeft het I.E.V. projecten op velerlei gebied ten uitvoer gebracht; noemen
wij slechts onderwijs, medische verzorging en landbouw.
Vroeger uitgegeven herdenkingsnummers bij het tien-, twintig- en vijfendertig
jarig bestaan van het I.E.V. zijn voor het grootste deel gedurende de achter ons
liggende rumoerige jaren verloren gegaan en daarom heeft Tong-Tong met mede
werking van de V.I.N. bij het 45-jarig bestaan van het voormalige I.E.V. een
herdenkingsuitgave samengesteld. Deze publikatie omvat artikelen van Tjalie Robin
son, J. C. Hazewinkel, Dr. E. A. Boerenbeker en E. E. Weiss en is verlucht met een
tiental foto's.
Wij zijn er van oveftuigd, dat elk oud-I.E.V.-er deze herdenkingsuitgave in zijn bezit
zal willen hebben, welke wij gaarne aan onze lezers ter beschikking stellen tegen de
prijs van 0,50 per exemplaar.
