Sterren stralen overal
KOKKIES rijsttafelartikelen
staan bovenal t
DE VROUW
RIJMPRENT VAN JAVA
J Kokkies Rijstwinkels:
t Witte de Withstraat 128
t Telefoon 89438
t Slotermeerlaan 125
Telefoon 130362
Simonskerkestraat 11
Osdorp, Tel. 139323
AMSTERDAM -W.
I P.S. Wij verzenden over de gehele
f wereld.
In Pasadena werd er helemaal niet gemeten,
maar kwamen een zestal frisse en zelf
bewuste meiskes voor het voetlicht, die
hun woordje op uitstekende wijze wisten
te doen en de zaal zodoende op aangename
wijze wisten bezig te houden. Een van die
meisjes was Ingrid Gemser (16) en zij
bracht bovenstaande getuigenis van haar
eigen land, tot groot algemeen enthousias
me.
„De liefde tot zijn land is ieder aangeboren"
was in Nederland al een bekende en ge
liefde uitdrukking toen Nederland staat
kundig nog niet eens geboren was. Het is
niet de liefde voor de (politieke) natie, maar
de liefde voor de geboortegrond. Wij weten
niet of Ingrid destijds op de HBS in Holland
Hoornik's gedicht vaak heeft horen voor
dragen of zelf heeft proberen voor te dra
gen. Wel is zeker dat al die tijd een ander
land haar voor de ogen stond. En wanneer
bij het Hollands meisje automatisch de ge
dachten gaan naar groene weiden, grachten
en molens, gaan de gedachten van een
Indisch meisje automatisch naar typische
beelden van het Indische landschap. En
„Java" is de naam die het dierbaarst klinkt,
niet als naam van b.v. een steeds populair
der wordende jazz-hit in Amerika, dus van
een melodie of een droom, maar van een
werkelijkheid. (Lees verder pag. 9)
Ik kan het niet. Laat een ander het doen.
De eerste de beste uit tien miljoen.
Ik wil het wel zeggen, het woord dat je vraagt,
Maar als ik het zeg, klinkt het afgezaagd.
Het staat zo vol ik, hel staat zo vol mijn;
Ik moet het van allemaal laten zijn:
Java.
Vanmorgen kon ik stond voor het raam
Het ging haast vanzelf, wel zeggen die naam.
Eerst tegen de kali vol groen, bruin en blauw
Toen tegen mezelf, tegen U, tegen jou.
Maar nu ik het moet, ben ik bang dat ik faal
In het mooist wat ik heb, in mijn moedertaal.
Java.
Kom naast me staan. In een sierlijke vlucht
Schrijven de glatiks het tegen de lucht.
Vandaag nog precies als voor duizend jaar
Horen mensen en glatiks hier bij elkaar.
De padi geplant één voor één,
De vrouw, die het deed, zingt zacht voor
zich heen:
Java.
Omdat ik die naam niet met voeten trad,
Moest ik in den vreemde, in ballingschap.
En menigmaal als een glatik overvloog.
Vloog een ziel naar buiten uit menig oog;
En menig zag, als het werkelijk brak
Sawahs, klapperbomen, en een huis met een
helrood dak:
Java.
Ik heb gezegd: laat een ander het doen.
Maar ook ik ben één van de tien miljoen.
Als heb ik om veel dingen verdriet,
Ik wil het niet, ik wil het niet.
Hoe diep ook geschonden, hoe diep bezeerd,
De voet zet zich dwars, het hart rebelleert:
Java.
Zij die Ed Hoornik's „Rijmprent van Hol
land" kennen, zullen deze „verindischte"
versie ervan direct hebben thuisgebracht.
Maar hoe weinig Indischgasten kennen
Hollandse poëzie? Dus is bovenstaande
rijmprent toch ook voor hen splinternieuw.
Dat merkten wij in Pasadena waar dit ge
dicht werd voorgedragen en enthousiast
applaus mocht ontvangen.
Het gebeurde op een verkiezing van een
Miss Soos, gehouden door de „Young
Indo Circle" van het Indo Community Cen
ter „De Soos" te Pasadena, Cal. Het ver
kiezen van een „schoonheidskoningin" is
in Amerika iets heel gewoons. Alle organi
saties doen het op gezette tijden. In Europa
ziet men alleen plaatjes van meisjes in
badpak en men denkt er dan het zijne van.
In werkelijkheid is de verkiezing van zo'n
„Miss" een heel aparte vorm van gemeen
schapsleven, waarbij het badpak vaak hele
maal geen rol speelt en zelfs schoonheid
niet per se op de bovenste plank hoeft te
staan. Het is meer een „kennismakings
gelegenheid", waarbij in „het gewoel der
massa ondergaande" jongedames de kans
krijgen zich aan de hele club te presente
ren. Er wordt niet alleen gelet op kleding,
„hairdo", etc., maar ook (en vooral) op zo'n
langzamerhand vergeten rakende factor als
„jonkvrouwelijke bevalligheid", een wijze
van staan en lopen, van zelfbewust de volle
zaal in kijken, van op intelligente, gevatte
of bevallige wijze antwoord geven op vra
gen, kortom om het presenteren van een
meisje als een „Ik", een persoonlijkheid,
niet als een draagster van „vital statistics"
(U weet wel de roemruchte drie getallen
die de ideale schoonheid moeten verbeel
den).
Bij de verkiezing van de Miss Soos" van het Indo Community Center „De
Soos" kwamen bovenstaande meisjes voor het voetlicht, v.l.n.r.: Inge Couwen-
berq, Pax Schenkhuizen (runner-up), Curly Monod de Froideville, winnares,
Anita Mollet, Annelies Wintersberger en Ingrid Gemser. Curly en Pax onder
scheiden zich niet alleen in hun studie (Curly is „just graduated maar spelen
ook in het organisatorische leven In de Soos een zeer actieve rol. Pax gat een
demonstratie van modern ballet. Ingrid studeert voor tandarts Ook al hebben
alle meisjes grote toekomstverwachtingen, zij zijn de geboortegrond niet
vergeten. (Foto: Nikola Drakulic)
Een koningin gekroond." Marijke Steevensz irecnts, juryj zer ouny u«=
diadeem in het haar, terwijl Guido Schenkhuizen haar het lint opspeldt en
Pax geïnteresseerd toeziet. De leiding berustte bij Guido, die zich als een
vlot causeur ontpopte; trouwens: alle jongelui die b(j dit evenement betrokken
waren, deden hun taak voortreffelijk: goede planning; goede organisatie. De
ionqe qarde qroeit toch wel serieuzer op dan rock-and-roll etc. doen V,erv
moeden! (Foto: Nikola Drakulic)
8
