TONG TONG OUD EN NIEUW
Al vanaf het prille begin van Tong-Tong
hebben de abonnees altijd meegeleefd met
het wel en wee van dit „enige Indische blad
ter wereld". Het begon allemaal heel primi
tief, toen in februari '58 (de eerste Tong-
Tong verscheen 28-2-'58) zomaar in een
hulskamer in de Franklinstraat was het kan
toor: redactie/administratie 5 „man" (2 man
3 vrouw) sterk. Dat ging een jaar zo,
intussen groeide het abonné-aantal van 400
tot 3000, wat eerst onwaarschijnlijk leek,
gebeurde: de huiskamer werd te klein; er
moest naar een groter kantoor uitgekeken
worden. Er werd een etage gevonden in de
Banstraat. De huur was schrikbarend hoog
en geld om meubels te kopen was er
natuurlijk! niet. Een noodkreet in Tong-
Tong leverde de meest uiteenlopende col
lectie huisraad op, die er ooit bij elkaar
onder één dak gestaan heeft! Maar soedah,
iedereen kon zitten en iedereen had een
tafel om aan te werken. Langzamerhand
kon het personeel ook ietwat worden uitge
breid, er was nu tenminste plaats voor, maar
helaas nog géén geld; de meesten werkten
dus voor niets of voor alleen maar tram
geld. Gelukkig bleef het goed gaan met
Tong-Tong: het aantal abonnees nam regel
matig toe en ook de nevenwerkzaamheden,
zoals Pasar Malam en de uitgifte van boek
jes eisten steeds meer werkkracht.
Ook de ruimte in de Banstraat werd weldra
te klein en in juli '59 verhuisde Tong-Tong
naar de Prins Mauritslaan 36: een heerlijk
oud huis met veel marmer in de gangen,
donkere betimmeringen en plafonds vol stof-
koesterend stucwerk. Donkere pluche gor
dijnen en ons ratjetoe-meubilair vervolmaak
ten het geheel (zie foto 1). Reuze gezellig,
maar o, zo roewet en inefficiënt. Naarmate
Tong-Tong uitbreidde groeide het aantal
„bijzettafeltjes", rakken en dressoirs, de
