Het Indoschap
vervolg van pag. 2
Dat zijn de kille cijfers voor een land, dal
graag voorop loopt wanneer hel er om gaat
zijn afschuw uit te spreken over de behandeling
van de negers in de zuidelijke staten van de
Verenigde Staten. Het rassenonderscheid bij
de kamerverhuur richt zich vooral tegen de in
ons land levende Surinamers.
Als Christen kunt u onmogelijk oordelen:
"Laten wij alle problemen maar rusten, want
God gaat toch Zijn Eigen gang wel!" Er
staat in Uw bijbel ook geschreven: "Stelt
Uw licht niet onder de korenmaat" en de
zelfde bijbel stelt ook de vraag: "Ben ik
mijn broeders hoeder?" ZONDER antwoord.
Maar het was Kain die deze vraag stelde en
bij rasdiscriminatie wemelt het van Kains....
Uit al deze brieven blijkt wel dat voor een
beter begrip van discriminatie beschaafdheid
als uitgangspunt moet dienen. En dat dus
verschijnselen van discriminatie altijd in
mindere ontwikkeldheid, bekrompenheid en
vooroordeel hun oorsprong hebben.
Bij mensen van eruditie en met ruimheid van
denken komt de discriminatiezorg niet (of
althans veel minder) voor, omdat de kin
deren worden opgevoed met hogere opvat
tingen van huwelijk en huwelijksplicht. Met
begrip van stand en afkomst. Hier trouwt
men niet zo gauw met "een lekker diertje",
een "vent met centen" of "een schat sadja".
Als hier gehuwd wordt met een partner van
een ander ras, dan is ook dat huwelijk ver
antwoord, want men trouwt met een partner
van gelijk geestelijk en sociaal niveau, ook
al komt die partner uit een ander wereld
deel en is hij zwart, bruin, geel of rood.
Het merkwaardige doet zich namelijk voor
dat in de toplagen van elk volk meer over
eenkomsten zijn in habitus en geestelijke
oriëntering, dan in de lagere lagen. Ik ken
b.v. Nederlandse en Javaanse aristocraten
en heb gemerkt dat bij beide bestaat: een
eerbied voor stamboom en herkomst, het
"noblesse oblige" waaruit het beste leider
schap ontstaat, een appreciatie van goede
omgangsvormen, goede kunst, begrip van
protocol, en een verbazingwekkede eenvoud
van geest en gedrag bij een nochtans altijd
dominerend zelfrespect: men loopt rechtop,
men is onbevreesd, men jankt en kankert
nooit.
In lagere kringen bestaat vaak koppig en
zelfs twistziek vooroordeel over alles wat
"buiten de clan" is. Men maakt ruzie over
het beter zijn van rijst of aardappelen, vindt
(en zegt) dat voedsel van andere mensen
stinkt, dat andere mensen stinken; zoekt
wantrouwig naar denigrerende verklaringen
van gedrag wat men niet begrijpt. Diep bin
nenin zit hier de angstige kleine mens, die
bevreesd is voor de grote onbegrepen we
reld rondom hem en met een aantal "kont-
jo's" een clan vormt van "jonges onder me
kaar", waarin alle gebruiken herkenbaar
zijn. Alles wat anders is, is vijandig. Een
eerlijke kostjuffrouw in Holland moest me
eerlijk zeggen dat alle Indische mensen
stonken naar knoflook en andere "grieze
lige kosjes" en dat ook Negers stonken. Zij
zelf straalde letterlijk een lucht van stoofprei,
spruitjes en kool uit, maar dat rook zij na
tuurlijk niet, want dat was de "clan-lucht".
Zo stoot en stuit elke andere kleur, elke
andere houding, elke andere lichaamsbouw,
elk accent.
Het is logisch dat een huwelijk in deze ni-
veaux stapels conflicten brengt, zodra het
aardige eraf is van het aardige diertje of
de centen op zijn van de man met centen.
Omdat men niet ruim genoeg denken kan
om alle raciale (of zelfs maar stands-) ver
schillen te begrijpen en op te lossen of aan
vaarden.
Psychologisch beschouwd is rasdiscremina-
tie primitief om niet te spreken van barbaars
Diep binnenin bestaat ten opzichte van
het wezen van man en vrouw nog het con
flict tussen "beauty and the beast" en zijn
vrouwen het fijne en tedere dat altijd be
schermd moet worden tegen de als van
zelfsprekend aangenomen grove en schen
dende natuur van de man. Curieus is wel dat
men het blijkbaar vanzelfsprekend vindt dat
de dochter van eigen clan beschermd moet
worden, die blijkbaar "overgeleverd" wordt
aan de man van de eigen clan. Het is de
leefwijze van de rovers van vrouwen van
vreemde stammen. Het is ook een primitief
geloof in de superioriteit van de man. Diep
binnenin is deze "bescherming van de doch
ter" een verklaring van onmondigheid van
de dochter. In onontwikkelde niveaux komt
het "koejeneren" en kleinhouden van de
dochter, tegenover het loslaten van de zoon
"die men niet aan kan", veel voor.
In betere kringen is de dochter juist de be
langrijkste "huwelijks-asset" voor het hand
haven of verbeteren van de stamboom. Want
daar weet men dat het waar is wat een oud
Arabisch spreekwoord zegt: "Wie een man
onderwijst, onderwijst 1 persoon; wie een
vrouw onderwijst, onderwijst een familie".
Het zijn altijd de moeders die óf door "blin
de liefde" óf door welbewuste leiding de uit
de moeder-clan geërfde eigenschappen in e-
re houden. Naast de in de man geliefde en/of
geëerde eigenschappen/van de clan van de
man. Er ontstaat dus een nieuw "cel-beeld"
en de kleine man kan dit celbeeld niet aan.
Dit nieuwe celbeeld heeft altijd ruimere gro
te mogelijkheden, als die begrepen worden
en aangemoedigd. Betere kringen gaan altijd
vooruit door een exogaam huwelijk. In on
ontwikkelde kringen blijft men struikelen
over de kleine verschillen, die worden ge-
ëxaggereerd en vaak uitgroeien tot de ake
ligste en fataalste complexen. Erg is als
een dochter weduwe wordt en met haar
"vreemde snoeshaantjes" terugkeert naar
de clan. Hier staan de vreemdelingetjes één
tegen velen. Ze groeien op met hatelijke
"uitstootnamen" als zwartje, liplap, scheef-
oog, aap, enz. enz. De hele rust in de clan
is verstoord; daarom: geef je dochter niet
weg aan een andere clan; het zal je later
zuur opbreken!
In de vele oosterse landen, inzonderheid bij
de Mongolen, is het exogame huwelijk een
bewust toegepast opvoedingselement,
dat de clan breder en ruimer maakt en gro
tere machtsmogelijkheden schept. Typisch
is b.v. de levensloop van Djinghgis Khan,
gesproten uit zo'n "interclan-huwelijk". Toen
de clan van de vader door een overvallende
stam werd uitgemoord, kon de moeder met
haar zoon ontvluchten naar de moederclan,
waar de jonge Djinghgis werd opgevoed
met alle eerbewijzen en steun aan zijn
vaderclan. Groot geworden keerde hij terug
Het spijt mij als ik op de vrij ruime corres
pondentie over het Indo-schap in Tong Tong
niet regelmatig of uitvoerig in kan gaan. Er
staat in Tong Tong al meer dan genoeg
over in en men moet vooral niet denken dat
het "Indo-probleem" ooit met praten alleen
wordt opgelost, al is het nog zo goed en
mooi praten. Deze hele wereld moet nog
een rijpingsproces doormaken nadat de na
tionaliteiten van de imperiale tijd omver zijn
geworpen, nadat de laatste ras-vooroorde
len zijn opgeruimd en inzicht is gekomen
in de steeds vernieuwende verhoudingen
van nieuwe ethnische groepen.
Het is met het opgroeien van volkeren als
met het opgroeien van gezinnen. Wie in een
kind alleen maar fifty-Pappie of fifty-Mam-
mie wil zien en geen nieuw wezen met een
heel nieuwe en eigen geestes structuur, be
oordeelt dat kind verkeerd en vernielt mis
schien zelfs zijn geestesevenwicht en maat
schappelijke positie. Een kind uit een bak
kersfamilie van Pa's kant en een boeren
familie van Ma's kant kan wel een generaal
worden of automonteur. Quien sabe? Veel
kinderen worden door hun ouders zo radi
caal verkeerd gestuurd, dat ze hun leven
lang mislukkelingen blijven. Veel ethnische
minoriteiten zo beknibbeld en misvormd dat
de majoriteit zelf er ernstig door geschon
den wordt.
Een kind kan zich ontworstelen aan de pae-
dagogische tyrannie van zijn ouders en zijn
eigen Ik ontwikkelen zonder zijn ouders te
haten. Een ethnische minoriteit kan zijn
ethnische kwaliteiten vrij maken en ont
wikkelen zonder oorlog of revolutie. Er is
nodig: tijd, zelfrespect, studie, eerlijkheid,
moed en nog eens tijd. Als ouders niet ver
standiger kunnen worden, kinderen kunnen.
T.R.
om zich te wreken. De "moordenaarsclan"
werd uitgeroeid maar met de moederclan sa
men werd een nieuwe macht opgebouwd die
Djinghgis maakte tot eerste keizer van een
roemrijke dynastie van keizers die over Rus
land en China regeerden. Bij volken waar
het matriarchaat in gebruik is, is zelfs gro
tere macht en aanzien toegekend aan de
moeders en stammoeders. Onder vorsten
en aristocraten is altijd het exogame huwe
lijk de belangrijkste stap ter voorkoming van
oorlogen en het scheppen van nieuwe mach
ten. Zeker sluit dit geen oorlogen en twis
ten uit. Maar bij de verwerping van het exo
game huwelijk blijven we ook twisten en
oorlogen houden en hebben bovendien ras
discriminatie. Gerust kan gezegd worden dat
daar waar discriminatie bestaat, het volk in
belangrijke mate onontwikkeld is.
In een ander artikel meer over discriminatie,
een van de grootste en gevaarlijkste facto
ren van onrust in de moderne wereld, omdat
helaas politiek en handel op handige wijze
profijt kunnen trekken van het bestaan van
discriminatieve opvattingen. Wij, Indische
lezers, die ons leven lang tussen en met
andere rassen geleefd hebben, hebben vaak
een oordeel gevormd dat ervarener, rijper
en dieper is dan van "thuiszitters". Het is
goed in dit blad "het licht onder de koren
maat vandaan te halen", nu en dan. T.R.
4
