De Bali-Tentoonstelling
INDONESISCHE DANSEN
Het was in een woord subliem", al die
evenementen verbonden aan deze tentoon
stelling, „De kringloop van het leven", voor
de Baliër.
Prof. Dr. Th. P. Galestin hield een deskun
dige toelichting op datgene wat het publiek
te zien zou krijgen, nadat de voorzitter van
het „Instituut", Prof. Dr. V. J. Koningsber
ger, zijn vreugde had geuit over de herstel
de betrekkingen van het Instituut met Indo
nesië, en welkom had geheten Mr. Jonkman,
voorzitter van de Eerste Kamer, de Com
missaris van de Koningin in Noord Holland,
een vertegenwoordiger van O.K. en W„
de hoofdstedelijke wethouder van onder
wijs, de ambassadeur van Liberia, en aller
eerst natuurlijk de tijdelijk gevolmachtigd
zaakgelastigde van Indonesië, Z. Excell.
Mohammed Sharif Padmadisastra. Laatstge
noemde verrichtte daarna de opening.
Z. Exc. noemde de tentoonstelling een dui
delijke manifestatie van de belangstelling
die er nog leeft in het Nederlandse volk
voor Indonesië en sprak de hoop uit op een
nog grotere samenwerking en een beter be
grip voor de Indonesische problemen.
Toen was het zo verbeide moment daar, dat
leden van de dansgroep „Bhineka Tunggal
Ika" een klein fragment vertolkte van „Ard
joena Wiwaha", een Javaans dichtwerk uit
de elfde eeuw, dat het huwelijk behandelt
van Ardjoena. Toen de muzikanten binnen
kwamen in hun flateuse cerise boezeroenen
en hun bruin-groene sarongs en achter hun
Het programma bood een
verscheidenheid van Bali-
sche, Javaanse en Suma-
traanse dansen. Terweers
zijden van het toneel waren
een volledig Balisch en
Midden-Javaans gamelan
orkest opgesteld, de Su-
matraanse dansen werden
begeleid door een accor
deon (in plaats van de in
heemse viool) en 2 trom
men.
Na de welkomstdans (Bali)
door 4 danseressen, die
werd besloten met het uit
strooien van bloemen over
de gasten, zagen wij o.m.
een gedeelte uit Ramayana
(Java) de verleiding van
Ardjoena (Bali) en de dans
van de twee vlinders (Bali),
die ik bijzonder mooi vond.
De avond werd besloten
met enkele liedjes ge
speeld door een Angkloeng-
orkest, dat gevormd werd
door alle leden van het ge
hele ensemble.
Wij kijken nu met verlan
gen en ongeduld uit naar
een nieuw optreden van
deze Indonesische groep.
ELLEN.
fraaie en kostbare instrumenten gingen zit
ten, wist eenieder, dat wat zij te zien en te
horen zouden krijgen, inderdaad iets su
bliems zou zijn. Men werd dan ook niet in
zijn verwachtingen beschaamd, al was het
vertoonde slechts een kort fragment omdat
het podium te klein bleek om alle acteurs
en actrices te bevatten. Het publiek betoon
de zijn waardering voor het vertoonde door
een langdurig en warm applaus. En vele
zullen zich dan en daar voorgenomen heb
ben om meer van deze superbe dans- en
toonkunst te zien op de gala-avond op Dins
dag 10 november a.s. in het Kurhaus.
Natuurlijk was het aantal grijsgelokte hoof
den overwegend, maar toch wil ik hier op
merken dat er ook talrijke jongeren acte de
présence hadden gegeven, hetgeen een ver
heugend verschijnsel moge worden ge
noemd.
Toen werden de genodigden onthaald op
een kopje thee, geserveerd in de marmeren
aula, waar nog zoveel herinnert aan die vm.
band.
En nu de tentoonstelling: in een woord su
bliem van conceptie en uitvoering! Ze was
onderverdeeld in diverse vakken, waarbij
elk vak uitbeelde een bepaald facet van
deze kringloop van het leven.
Middenin bevond zich het hart van deze
expositie, daar waar de gamelan was opge
steld. Hiermede werd gesymboliseerd hoe
de muziek en de danskunst als het ware dit
gehele leven beheerst, impregneert en vult.
Wanneer iemand iets wondermoois snijdt
in hout of steen of vorm weet te geven aan
edele metalen, of in de dans uitbeeldt wat
de muziek hem ingeeft, dan wil hij niet wor
den aangemerkt als „kunstenaar", omdat
hij die impuls dankt aan zijn allerhoogste
God, zonder wie niets kan zijn en bestaan.
De tentoongestelde voorwerpen die deze
facetten van de levenscyclus helpen uitbeel
den zijn niet overdadig veel maar met de
allergrootste zorg uitgekozen, waaronder de
expositie aan waarde wint, aan rust en aan
indringend vermogen. Opvallend zijn de
magnifique vergrotingen, die zijn gemaakt
door de in Laos in 1962 vermoorde beken
de schilder Paulus Spies. De negatieven
werden door hem aan Rudolf Bonnet gele
gateerd, die ze bereidwillig heeft afgestaan
voor deze tentoonstelling, om te worden ge
reproduceerd. Het is ook de heer Bonnet
die zich vrijwillig beschikbaar heeft gesteld
om van advies te dienen, en gezien zijn
veeljarige praktijk in Bali opgedaan, en zijn
kunstzinnigheid, is deze tentoonstelling dan
ook zo wonderwel geslaagd te noemen!
Moge dit prettige en kunstlievende volk in
de toekomst steeds meer bijdragen om on
ze banden met Indonesië te verstevigen en
in goede banen te leiden, en wij danken hun
oprecht voor hetgeen zij ons hebben laten
genieten. J.C.H.
TJALIE KAN NAAR ROME!
Op onze oproep in de Tong Tong
van 15 november j.l. een reisfonds
voor Tjalie te vormen hebben tot nu
toe spontaan bijna 100 abonnees ge
reageerd en in totaal f. 530,ge
stort. Lieve mensen, héél hartelijk
dank voor Uw bijdrage. Er is een be
gin gemaakt en Tjalie zou bijv. Rome
kunnen halen, maar dandat is
nog lang geen Indonesië.
Toch hebben we goede hoop dat we
voldoende zullen ophalen om Tjalie
de reis te kunnen laten maken, want
zoals U ziet hebben de eerste star
ters gemiddeld veel meer gegeven
dan f. 1,(het gevraagde bedrag).
Naast de héle grote bijdragen, waren
erbij van bijv. 10,met de op
merking: "voor mijzelf en 9 anderen,
die het niet doenEn toch, en
toch, als dit keer nu eens wél alle
abonnees 1,afstaan voor het
reisfonds Tjalie, kan Tjalie binnen
een maand naar Indonesië. Dan krijgt
U het nieuws uit de eerste hand en
betrouwbare bron.
We verliezen de moed niet en beslui
ten met de woorden van J. F. G. die
bij zijn storting van f. 2,50 schreef:
"Vooruit Tong-Tongers, laat zien, wat
je kunt en stuur minstens f. 2,50, op
dat Tjalie over een ruime beurs kan
beschikken. Poekoel teroes."
Een ruime beurs hoeft niet eens, als
Tjalie maar naar Indonesië kan gaan.
Maak daarom bij al Uw Sinterklaas
surprises, ook één voor Tjalie: Uw
bijdrage, waar niet eens een moeilijk
gedicht bij hoeft
Bij voorbaat dank! De Directie.
Helaas ligt de reeks voorstellingen van het Indonesische ensemble: "Bhineka Tunggal Ika" (Eenheid
'n Verscheidenheid) alweer achter ons (op 10 november in Den Haag en verder nog in Amsterdam, Rot
terdam en Eindhoven). Ik zeg: "Helaas", omdat ik zelden zo genoten heb van een culturele manifes
tatie. Het is niet mijn bedoeling een bespreking te geven van hetgeen geboden werd, eerlijk gezegd zou
ik dat niet eens kunnen, want daarvoor weet ik te weinig van Indonesische muziek en dansen af. Daar
bij is er in de dagbladen in dat opzicht genoeg over geschreven.
Hat was een echt "Indisch" Den Haag, dat die avond het grootste deel van de zaal vulde en ik neem
aan, dat wij, oud-lndischgasten de dansen met andere ogen bekeken zullen hebben dan de niet-lndië-
vaarders. Voor ons was het niet alleen een buitengewoon goed verzorgde avond van uitheemse dansen,
die door hun exotisch karakter de bezoekers van begin tot einde boeiden. Voor ons had de avond
een grote gevoelswaarde en was het een weerzien met ons verleden. En U weet hoe het met herinner
ingen gaat, in onze gedachten worden de dingen steeds mooier naarmate ze verder achter ons liggen.
Dat het gebodene op deze avond toch onze verwachtingen overtrof, bewijst op welk een hoog niveau de
artistieke prestaties van het ensemble liggen.
Een moment uit de Ramayana-dans.
