HERMAN LEIDELMEYER
|nationaal badmintonkampioen
door MAUS RUGEBREGT
DENKEN WIJ WEL
VOLDOENDE NA OVER
KLOK EN KLEPEL
Kj
Om precies te zijn is hij al voor de tweede
maal nationaal kampioen, verder ook nog
districtskampioen en op 3 januari j.l. werd
hij bovendien jeugdkampioen van Neder
land.Drievoudig kampioen kan je wel zeg
gen en dat op zijn zeventiende jaar! Niet
groot van stuk, maar met een stevig pos
tuur, speelt hij (linkshandig) in een vloei
ende stijl en met zo'n virtuositeit dat je
- gezien zijn leeftijd - wel moet aannemen,
dat hier een grote portie natuurlijke aanleg
aan te pas komt.
Ik moest er meer van weten en ben naar
Utrecht gegaan. In een geriefelijke flatwo
ning aan de Zwanenvechtlaan heb ik ge
zellig zitten ngobrol met de familie Leidel-
meyer, onder het genot van kopi tobroek
en verrukkelijke tahoe telor. En ik ben tot
de conclusie gekomen, dat we inderdaad
van een "natuurtalent" kunnen spreken.
Herman Leidelmeyer werd op 8 april 1947
in Malang geboren. In hetzelfde jaar ver
trok de familie naar Soerabaja, waar Her
man's badmintoncarrière feitelijk en al zeer
vroeg begonnen is. Als kleuter legde hij
reeds een grote belangstelling voor het
spel aan de dag, al bleef het natuurlijk al
leen bij kijken. Daar was overigens alle ge
legenheid voor, want vader Leidelmeyer
speelde zelf bij "Vios" en de velden lagen
vlak naast het huis in Genteng Kale. Toen
Herman als kleine jongen zelf het racket
begon te hanteren, bleek al spoedig zijn
buitengewone aanleg. Zijn vader leerde
hem de kneepjes van het spel en verder
werd hij onder handen genomen door de
ex-kampioen van Soerabaja, Tjhiang Ong
Tiauw. Op zijn negende jaar was hij al zo
ver dat hij wedstrijden speelde en mocht
uitkomen in demonstratiepartijen in Soera
baja en ook elders, o.a. in Modjokerto. Tij
dens zo'n demonstratie in 1957 kwam de
bekende kampioen Tan Joe Hok naar hem
toe, complimenteerde hem met het vertoon
de spel en moedigde hem aan vooral door
te gaan. Al mocht Herman nog niet aan de
"echte" wedstrijden meedoen, hij gaf zijn
ogen goed de kost en leerde er veel van.
In augustus 1962 vertrok de familie Leidel
meyer naar Nederland. Via Bennekom wer
den ze in september in een pension in De
venter ondergebracht. Herman's badminton-
capaciteiten waren al spoedig bekend en
het duurde dan ook niet lang of hij, zijn
zusje Mady en broers Henk, Henri en Peter
werden lid van een plaatselijke club met de
schone naam van "Plafond-Meppers". In
een gezamenlijke inspanning bezorgden de
jeugdige Leidelmeyers hun club het club
kampioenschap. In mei 1963 verhuisde de
familie naar Driebergen en Herman werd lid
van de Algemene Badmintonclub Amers
foort. Daarna, toen zijn vader in Utrecht
een huis kreeg toegewezen, kwam hij de
gelederen versterken van de Utrechtse club
"Iduna". Hij viel met zijn neus in de pro
motie- en degradatiewedstrijden en ook
door zijn toedoen promoveerde "Iduna" vo
rig jaar naar de 1e klasse. Behalve met zijn
clubtrainer, oefent hij ook met bekend:
cracks als Fortunati en Ferry Sonneville.
Herman Leidelmeyer viel overal waar hij
speelde op door zijn sterke spel, maar toch
was het voor iedereen nog een verrassing
toen hij in december 1963 - dus op zijn
zestiende jaar - voor het eerst kampioen
van Nederland in het heren-enkelspel (se
nioren!) werd. Merkwaardig genoeg verloor
hij de finale van het daaropvolgende jeugd
kampioenschap. Maar vorig jaar december
prolongeerde hij in Eindhoven zijn nationale
titel bij de senioren en twee weken geleden
greep hij ook de nationale jeugdtitel in de
Duinwijck-hal in Haarlem. Ik heb die finale
tegen de sterke Ruud van Ginneken uit Til
burg gezien. Er was die typische hoffelijke-
sportieve sfeer die je bij badmintonwed-
strijden altijd aantreft...en er was spanning!
En die steeg aanmerkelijk toen Herman de
eerste set met 12-15 verloor. Uitstekend
spel aan beide kanten, knap retourneren
van Van Ginneken. In de tweede set kwam
Herman pas goed in zijn spel en het was
een genot hem in actie te zien. Met een
natuurlijke souplesse, tactisch inzicht, goed
voetenwerk, met keiharde smashes, onver
wachte lobs en haarzuiver netwerk won hij
met 15-4. In de beslissende set was zijn
tegenstander nergens meer; met 15-0
moest hij het hoofd buigen. Herman Leidel
meyer was zeker een klasse beter! En de
toekomst? Die ziet er voor de jonge kam
pioen helemaal niet zo gek uit. In officiële
internationale kampioenschappen mag hij
nog niet uitkomen, daar moet je achttien
voor zijn. Over enkele maanden is het zo
ver en mogelijk kan hij weer voor verras
singen zorgen. Het is goed ons te reali
seren, dat hij zich
moet meten met
zeer sterke buiten
landse spelers, die
zich al jarenlang in
het internationale
milieu weten te
handhaven.We mo
gen ook niet uit 't
oog verliezen, dat
bij zo'n jonge spe
ler plotselinge in
zinkingen (vooral
mentaal) heel goed
mogelijk zijn.
Maar wat altijd zal
blijven dat is het
talent en daarom,
badminton liefheb
bers, djangan ta-
koet wij zullen van
Herman Leidelmey
er tanggoeng nog
veel horen!
Herman Leidelmeyer, Ne-
Foto derlands kampioen 1964 en
J. Verheul, De Meern 1965.
Het feit dat voor de tweede maal in de
jongste wereldgeschiedenis een Novus Or-
do Seclorum is opgetreden, een Nieuwe
Orde van de Tijden?
Eerste maal: de Europeaan komt uit zijn
isolement en verovert de hele wereld; ont
staan van het nieuwe imperialisme en kolo
nialisme.
Tweede maal; de Europeaan keert terug
naar zijn continent en een nieuwe wereld
ontstaat van nieuwe vrije staten en volken.
Intussen zijn wezenlijke veranderingen
van politiek-culturele aard ontstaan van blij
vende betekenis:
A. Toegevoegd zijn aan de mensheid:
nieuwe souvereine staten en volkeren met
een eigen "Eurotropisch" kenmerk: in Mid
den en Zuid-Amerika.
B. Toegevoegd zijn aan de mensheid:
nieuwe souvereine staten en volken met
een volledig Europees cultuurmerk: Cana
da, de Ver. Staten, Australië, Zuid-Afrika.
C. Oude volken hebben zich ge-herorien-
teerd met een "Euro-tropisch tjap" (India
met het Engels als voertaal; Indonesië met
zijn "nie-dagewesen" Grote Cultures
Soekarno begrijpt het en sticht in het nieu
we kabinet het ministeriaat van Grote Cul
tures; eerste minister: drs. Frans Seda - de
Arabische staten met hun olie-explotatie;
Afrikaanse staten met mijnwezen en groot-
landbouw, enz.)
En dat voor al deze ontzaglijke verande
ringen natuurlijk de politiek-culturele theo
rieën van Europa (democratie, socialisme,
communisme, etc.) niet meer "lakoe" kun
nen zijn?
In onze nieuwe wereld moeten wij erg op
passen om onze Europese denkwijzen
"stomweg" te appliceren op buiten-Europe-
se landen en volken. Deze kunnen leiden
tot fatale vormen van na-kolonialisme. En
wij moeten veel receptiever worden t.a.v.
nieuwe buiten-Europese ontwikkelingen op
het gebied van politiek, kunst en economie.
Wees wakker! Leer! Geloof niet langer
in absolute superioriteit van eigen denk
beelden. T.R.
Tijdens de Olympische Spelen noemde men
in Tokio, althans volgens "Het laatste
Nieuws" van 1 november j.l., Bob Hayes,
Olympisch en wereldkampioen op de 100-
meter, "de oerang oetang van de Ameri
kaanse spurt"! Oerang oetang!
Oerang oetan!
Oerang is het Javaanse woord voor garnaal
en oetang zou je het best kunnen vertalen
met schuld, geldschuld, op zich genomen
verplichting.
Een vriend van me in Söerabaia zei eens
tegen me: "Ah, die fen, hij heef de haan
horen kraaien, maar hij weet niet waar zijn
klepel hang seh!"
Waarschijnlijk bedoelde "Het Laatste
Nieuws", orang hutan, bosmens, maar je
zult als wereldkampioen sprinter en dan
met zo'n athletenfiguur toch uitgemaakt wor
den voor: garnaal op schuld! Ze leren het
nooitl Sendjata
11