Ik heb nog nooit een dood mens gezien
ooooooooooooooooooooooooooog
8
BONNET
KALENDER IS ER!
öooooooooooooooooooooooooooc
KEUKEN
KALENDER 1964
l Ul( 1JLLC
Vervolg van pag. 3
(Ik verdedig hier Indonesië niet tegen
beter weten in. U weet beter. Ontwikkel
dus Uw eigen oordeel op dit probleem).
Wie het "Leven en Lijden" van Tong Tong
in de afgelopen tien jaren aandachtig ge
volgd heeft, zal merken dat wij onbewust
de methode van de moesjawarat gevolgd
hebben. Géén minoriteiten uitstemmen, geen
wil van majoriteiten doordrijven. De scherp
ste conflicten over assimilatie, taal, Totok
en spijtoptanten, Ambon en Nw Guinea
hebben ons niet verscheurd in onverzoen
lijke majoriteiten en minoriteiten en hebben
zelfs onze groei mogelijk gemaakt dwars
tegen het onmogelijke in!
Laat ons ook vaststellen dat de grootste
lof voor deze groei toekomt aan de majori
teiten die steeds hebben willen luisteren
naar de minoriteiten en in vele gevallen
ook bij het "koppig" volhouden van hun
oorspronkelijk inzicht de opinie van de mi
noriteit aanvaard hebben als een eerlijk en
respectabel recht.
Hierdoor is mogelijk geworden dat wij
elkander hebben opgebouwd, ons inzicht is
beter getest, onze sociale bewustheid is
sterker geworden. Uiteraard zijn dus ook
de conflicten toegespitst - en zullen zich
verder toespitsen. En wordt een steeds
dringender beroep gedaan op Uw geduld,
Uw intelligentie en Uw menselijkheid.
De tijd zal leren of wij tegen deze proef
opgewassen zijn. Of dat "after all" tóch
Bismarck gelijk heeft en ook wij in "oorlog"
uiteen zullen vallen. T.R.
g DE NIEUWE g
O
O
O
O
O
Q
O
O
O
O
Wegens het overweldigende succes,
O dat de Bonnet-kalender 1964 heeft
gehad, hebben wij de 4 mooiste pla
ten (van de 7) opnieuw gebruikt voor
een kalender 1966.
Het formaat van deze nieuwe Bonnet
kalender is kleiner en wel: 24x40
cm en zal daardoor gemakkelijker
O een plaats vinden aan Uw wand.
Prijs: f 2,95 0,40 porto f 3,35.
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
Q
O
O
O
O
O
O
O
O
De recepten van de
zijn thans in mapjes verzameld, ge
titeld: VAN HEMELMODDER TOT
MIXERMAYONAISE.
Meer dan 80 Indische, Europese,
Amerikaanse, Mexicaanse recepten
voor 1,75 0,25 porto f 2,—.
Verkrijgbaar door storting van de
verschuldigde bedragen op giro 6685
Gisteren, in een gesprek over koetjes en
kalfjes, zei mijn zoon (15) plotseling: "Weet
je, ik heb nog nooit een dood mens ge
zien". Ik verborg mijn geschoktheid en zei:
"Nou, in films en op TV zie je ze anders
bij bosjes! Echte doden in nieuwsreporta-
ges en net-als-echt in gangsterfilms! Is dat
niet genoeg?" "Nee-ehWe tastten
elkander voorzichtig nog wat af: het ge
sprek doofde uit.
Ik bleef echter nogal kregelig. Bij de
"jongelui van de laatste tijd" heb ik nog
andere vormen van "weerzinwekkende sen
satiezucht" gezien; hier in Amerika b.v.
stapels grapjes over mismaakte mensen en
zo; afzichtelijke poppetjes als mascotte,
maskers van monsters en een verlangen
om "horror-movies" te zien. En verder het
onheilspellend toenemend verlangen om te
experimenteren met "reefers" (marijuana
sigaretten), heroine en andere verdovende
middelen. Minder erg: een voorliefde om
lelijke kleren te gebruiken, het haar lang
en ongekamd te dragen, primitieve, barbaar
se muzek te maken
Straflijst lang genoeg?
Wat mankeert die jongelui! Waar hebben
wij (en onze ouders en voorouders) zo hard
voor gewerkt? Om de jeugd deze supe
rieure beschaving te geven toch? Een dode
zien! Hah! In mijn jeugd liepen er op de
straten nog gebrekkige en mismaakte men
sen te bedelen! Er zaten melaatse bede
laars op straat. Sommige van mijn vriendjes
waren gebrekkig. Andere verdronken in de
kali. Ik en m'n vriendjes hadden allemaal
wel eens een dode Tjang of Tante of neef
gezien. Opgebaard in het huis. Rouwbeklag.
Rouwarmbanden. We hadden altijd wel in
het huis of in het paviljoen of de bijge
bouwen een heel oud familielid of baboe,
heel oud en "kripoet" en stervende. We
zagen "kettingberen" op straat of op kor-
vee op het erf van de a.r. We zagen de
"mislukkingen der maatschappij": bedelaars
"toekang sodok trem", soms zelfs een ver
lopen planter...
Dat was toch waarlijk zo hartverheffend
of vrolijk niet! In drie, vier decennia heb
ben we dus ijverig gewerkt om "dat alles"
van de straten te werken. Gevangenissen
en kerken worden weggestopt. We zien
nooit meer "getekenden" op straat, hetzij
mensen in gevangeniskleren of mensen met
een gebrek. Prachtige hospitalen en tehui
zen voor ouden van dagen werken snel en
keurig de zieken en ouden weg; de "dorps
gek" woont welbehoed in een kasteel op
de Veluwe...alles wat je om je heen ziet is
welvarend, sterk, mooi, gelukkig. Dat alles
bestaat gewoonweg niet meer!
Of wel?
Als onze kinderen langzaam rijper wor
den, worden langzaam meer en meer ver
borgen Blauwbaardkamertjes zichtbaar.
Succes en rijkdom zijn niet automatisch
weggelegd voor elk kind met achten ei, ne
gens op zijn rapport. Niet elk welgekleed
heer is een gentleman, noch elke keurige
dame een engel. Ergens in deze mooie stad
leven mensen achter tralies en andere weer
liggen "eeuwig" op blanke bedden. Er zijn
gestichten met krankzinnigen en zwakzinni
gen. Ook al speel je nooit met oorlogs
speelgoed, de militaire dienst wacht. "Viet
Nam is waiting for you, my boy!" "No-no-
no! I dc n"t want to! I prefer to be a yell"'*'
bellied bastard!"
Al onze kinderen zijn prinsen. En ze zijn
als Prins Siddharta Gautama Buddha, die
in het paleis zijns vaders omringd was door
alle goede en mooie dingen des levens...
maar eens het paleis uit moest. En een
zieke zag...en een oud mens...en een be
grafenis en tot zijn horreur leerde dat ook
hij kwetsbaar en sterfelijk was. En hij ver
liet het Paleis der Vreugden en werd klui
zenaar. En de stichter van een nieuwe
Godsdienst...
Zegt het sprookje. Of was het geen
sprookje?
Kinderen luisteren naar ons, lezen kran
ten, zien films. Er komen steeds meer gaten
in het vreugdevol decor om hen heen. Don
kere gaten met vaag zichtbare vormloze
kronkelende gedrochten. En het is Werke
lijkheid! Ik wil ZIEN wat het is. Ik wil
WETEN wat mij wacht. Jullie hebben alles
wel weggestopt omdat je het niet aan kan,
maar dat is unfair! Geef MIJ een kans te
doorvorsen en te weten...
NU al weet ik:
Life is very short
And there's no time
For fuzzig and fighting, my friend.
I have always thought
That it's a crime
So I will ask you once again
Try to see it my way
There's a chance that
we might fall apart before too long.
We can work it out
We can work it out!
Ja, de Beatles. Er is veel critiek op,
maar wie verstaat ze? Achter hen is een
Lees verder pag. 18
4
