BR/EF Hït
je-lah
je-rot
4e
DRUK
DE PARSEES (II)
ie 2e 3e
De Parsees komen uit Perzië. Zij vestig
den zich in de staat Gujerat omstreeks 720
nC. Toen hun Sassanid rijk in Perzië werd
verwoest door de Muzlims in 651 nC.,
vluchtten ongeveer 1300 Zoroasters ofwel
vuur-aanbidders hun land uit, om zich in
Gujerat, India, te vestigen. De toenmalige
Hindu koning van Gujerat stond hun toe
zich in de plaats Kathiawar te vestigen,
op voorwaarde, dat zij niet zouden trachten
Gujeratis tot hun godsdienst over te halen.
Vermoedelijk hebben zij toen nieuwe regels
gemaakt om te voorkomen, dat een niet
Parsee ooit hun Zoroaster tempel zou kun
nen binnenkomen. Deze regels werden ver
moedelijk gemaakt om te voorkomen dat
er ooit klachten konden worden ingediend
tegen hen, dat zij proselieten maakten voor
hun godsdienst. Een minderheidsopvatting
heeft het, dat de Parsees van nature exclu
sief waren en eenvoudig geen vreemdelin
gen in hun kerk wensten. Maar de weinige
Zoroasters, die nog in Perzië wonen ken
nen deze regels helemaal niet.
Hoe het ook zij, deze wetten hebben tot
zonderlinge consequenties geleid. Tot om
streeks het midden van de vorige eeuw
werd het aan kinderen, geboren uit een ge
mengd huwelijk van een Parsee man of
vrouw niet toe-gestaan de Zoroaster vuur-
tempel te betreden. Zij konden wel, als zij
wilden, een Zoroaster volgeling worden en
de godsdienstige regels naleven, maar lid
van de kerk werden zij niet. Vanzelfspre
kend gold dit ook voor de man of de
vrouw, die het menghuwelijk aanging met
een Parsee. Sinds de 19e eeuw worden
nu wel de kinderen uit een menghuwelijk tot
de kerkgemeenschap toegelaten, maar nog
steeds mag het niet voor de niet Parsee
is Tong Tong's beste bestseller.
HUMOR UIT HET OUDE INDIë: DE
ALLERBESTE VERHALEN EN MOP
PEN UIT ZES JAARGANGEN TONG
TONG.
NU DIRECT BESTELLEN!
Prijs: f 2,95 f 0,30 porto f 3,25
Boekhandel Tong Tong,
Prins Mauritsl. 36, Den Haag
tel. 0 70-542.542 Giro 6685
man of vrouw die met een Parsee in het
huwelijk treedt. Het ligt voor de hand dat
deze wet het aangaan van menghuwelijken
bepaald tegenwerkte, ofschoon dat nu niet
direct in de bedoeling hoefde te liggen. In
elk geval heeft het ertoe geleid dat de
Parsee gemeenschap exclusief is in ras en
cultuur. Erg duidelijk is het beeld overigens
niet omdat men er niet al te zeker van is
of er wel genoeg vrouwen waren onder de
oorspronkelijke 1300 die zich voor het eerst
in India vestigden. Dit kan natuurlijk leiden
tot enkele interessante speculaties. De Par
sees zelf vinden dit een machtig onderwerp
en spenderen een hoop tijd om hierover op
humoristische wijze te debatteren tot grote
ergernis van hun vrouwen.
Elkeen, die zich Parsee noemt behoort bij
definitie tot de Zoroaster tempel gemeen
schap. Zij dragen dus het heilige koord om
hun naakte middel ten teken, dat zij zijn
"aangenomen" in hun kerk. Er moeten dus
wel een hoop Parsees zijn of liever gedeel
telijke Parsees van voor het midden der
19de eeuw, die niet meer als Parsee door
het leven gaan. Het betekent echter ook,
dat de aanduiding meer een kerkelijke aan
duiding is dan een rassen aanduiding. Maar
door de exclusiviteitswet kan men er niet
aan twijfelen, dat de Parsee van heden
zoniet geheel ras zuiver is dan toch nage
noeg ras zuiver is, wat voor betekenis deze
aanduiding ook mag hebben. Het is bijna
zeker dat zij een zuiverder vertegenwoor
diger zijn van het toenmalige Sassanid rijk
dan de tegenwoordige Pers is.
Hoewel het vrijwel onmogelijk is om een
type te fixeren voor welke bevolkingsgroep
dan ook, kan men toch wel algemene op
merkingen maken over het vóórkomen van
de "gemiddelde Parsee". De meesten van
hen zijn direct herkenbaar door hun lichtere
huidskleur, hun grotere lichaamsbouw, de
neus van het midden oosten. Sommigen van
hen zijn blond, een enkele heeft blauwe
ogen, maar allen hebben een formidabele
alertheid en vertonen een plezierig gevoel
voor humor, die wel opvalt tussen de in het
algemeen wel wat sombere Indiërs. Een in
teressante groep onder de Parsees wordt
gevormd door de priesters. Aangezien het
priesterschap erfelijk is en rekening hou
dend met de exclusiviteitswet, kan men met
aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid
wel aannemen, dat de priesters onvermeng
de oude Perzen zijn. Dezen zijn dan ook
zo blank als europeanen maar hebben de
onmiskenbare trekken van het Midden-Oos
ten. De meesten onder hen zijn geleerden
van betekenis.
Wat de kleding aangaat zijn de Parsees niet
makkelijk te herkennen. De mannen gaan
gewoonlijk westers gekleed. De ouderen
onder hen echter houden soms nog vast
aan de conservatieve en ouderwetse Parsee
dracht de ..."jas toetoep", welke gewoon
lijk een zeer slechte coupe heeft. Daarbij
dragen ze een "pagri" op hun hoofd. Een
pagri is een soort "koploh" vaak bruin van
kleur met een centimeter brede rand, welke
omhoog is gekruld. Het geheel lijkt op een
omgekeerde koeienhoef. Het is beslist niet
flatteus. Deze dracht raakt er overigens
meer en meer uit. De Parsee dames dragen
of de sari of een westerse jurk. Hun saries
zijn soms "typisch" Parsee, hetgeen bete
kent dat ze dus anders zijn dan de normale
Indiasche saries.
Typische Parsee saries hebben geborduur
de ornamenten inplaats van de gebruikelijke
bedrukte of ingeweven ornamenten. Som
mige van deze Parsee saries zijn verblin
dend mooi. Trouwens veie van de Parsee
dames zijn ook zeer wel de moeite van het
aankijken waard. Fors van bouw, licht van
kleur vaak met groene ogen soms met
blauwe ogen en een trotse gang en hou
ding. Zij hebben reeds lang een ongewone
positie ingenomen in de Indiasche samen
leving, zodat zij in de Parsee gemeenschap
Steeds als de gelijke van de man werden
beschouwd. Met als gevolg, dat zij de eer
sten waren die typische mannen baantjes
opknapten. Zij worden beschouwd als "in
tellectueel" en bekleden vaak posities van
grote verantwoordelijkheid, ondanks het feit
dat de meesten onder hen niet behoeven te
werken. Het weinige wat werd voort ge
bracht door de Parsees op het gebied van
de kunst en literatuur werd hoofdzakelijk
door de vrouwen opgebracht. Het wordt al
gemeen aangenomen dat de Parsee vrou
wen er de oorzaak van zijn, dat er geen
analphabetisme is te vinden onder de Par
sees.
De taal gesproken onder de Parsees is
Gujerati, welke niet geheel het zelfde is
als de "normale" Gujerati taal, alhoewel ze
elkaar volkomen kunnen verstaan. De Guje
rati taal echter is in gevaar te verdwijnen
onder de Parsees, omdat zij meer en meer
de gewoonte aannemen Engels te spreken
thuis. Met het gevolg, dat vele Parsee kin
deren meer en meer extra lessen moeten
nemen om de traditionele Gujerati taal te
leren. Dit is dan wel het begin van het
einde.
Lees verder volgende pagina
Mw. Jan Lowey BALL Voor vrienden: Agaatje!
5
