DE KENNISMAKING
MOUNT SINAI-fonds
Jarenlang heeft hij m'n jonge leventje
beheerst! Je hebt zo van die dingen om je
heen, die dood zijn of volkomen beweging
loos, zich door niets manifesteren en zich
tóch zo in je leven dringen dat ze deel
gaan uitmaken van je denken en doen. Van
het terrasje af, waar ik 's middags m'n thee
dronk en op andere momenten van de dag
m'n stroop, zag ik hem, recht voor me uit
en hoog torenend boven zijn omgeving. En
hij kéék maar op me neer, controleerde me,
bespiedde me, zonder ook maar een mo
ment uit zijn lethargie te ontwaken. Soms
keek ik onder mijn oogharen naar hem op
om te zien of hij terluiks al mijn handelin
gen volgde, maar onveranderlijk leek hij
daar ongeinteresseerd te liggen ofschoon
ik van het tegendeel overtuigd was. Een
berg, zomaar een berg. Een nietszeggend
ornament, een ding zonder leven dat me op
momenten toch vreselijk kon terneerdrukken.
Hoewel Oom Charles onlangs nog had be
weerd dat hij niet zo lang geleden nog had
geleefd en hoe! Maar dat was vóór mijn
tijd.
De familie was die ochtend al vroeg de
deur uitgegaan, luidruchtig en vol goede
moed, voor een tocht naar de top van de
Sibajak, helemaal de andere kant uit. Ik
mocht niet mee. "Veel te zwaar voor jou",
had papa gezegd, "Blijf jij maar bij Oom
Charles. Dat is gezellig". Ik hield van Oom
Charles, maar nog liever was ik meegegaan,
de Sibajak op. Toen ik er te licht voor werd
bevonden verkneuterde ik me er bij voor
baat op, dat ze heel wat minder luidruchtig
terug zouden komen in de avond, en heel
wat minder monter bovendien.
De beloofde gezelligheid moest kennelijk
van één kant komen, want meewerken deed
Oom Charles beslist niet! Hij las, hij zat
te lezen. Helemaal afwezig, zoals sommige
mensen kunnen zijn. Als je iets vraagt krijg
je óf een snauw óf helemaal geen antwoord,
wat meestal toch wel het prettigste is. Het
doet er verder niets aan af: Oom Charles
was saai. Zó kende ik 'm niet.
Tegen etenstijd werd het allemaal iets ge
zelliger. Misschien had Oom Charles net
een hoofdstuk uit en wou hij, zo direct voor
het eten, niet aan een nieuw beginnen;
misschien ook monterde hij op door de
heerlijke geuren die Kokkie met haar soe-
til uit de verschillende pannen te voorschijn
toverde. Want bij de mannen gaat alles,
alllllles werkelijk, door de maag, ja toch?
In elk geval kon hij toen van een lucifers
doosje wél een gevangenisje voor me ma
ken, voor de goud-groene torren die ik uit
verveling was gaan zoeken. Compleet nog
wel, met gaatjes in de "muren", zodat de
beestjes nog wat adem konden halen en
tenminste nog iets van de wereld buiten
konden zien, én van het licht. Bovendien
sneed hij nog een fluitje voor me, uit het
bamboebosje in de tuin. Ijverig hanteerde
hij het mesje, opdat het maar een mooi
fluitje zou worden, één waar ik plezier aan
zou beleven. Kijk, zó kende ik hem nu wél!
Na de rijsttafel was het echter weer mis.
Het begon zo goed! De dampende rijst
stond op de tafel met wel achtentachtig ge
rechtjes eromheen. We schepten onze por
ties op het bord, en alsmaardoor praatte
Oom Charles gaten in de lucht. Omong-
kosong zogezegd, maar zó gezellig, dat ik
de hele familie en hun Sibajak was ver
geten. Daarna was het gebeurd; scheen ik
mijn portie onderhoudende conversatie voor
die dag te hebben gehad. Hij sleepte zijn
oude rotanstoel onder de kanarieboom op
het erf en ging slapen, de handen gevouwen
op z'n buik. Ik hoopte dat er maar een
dikke vette rups op zijn neus zou vallen of
in zijn half geopende mond, maar jammer
genoeg was het ver voorbij rupsentijd.
Een wraakgierig meisje was ik toen, in
tempo doeloe.
Van de weeromstuit besloot ik Kokkie op
te gaan zoeken in haar domein. Het was
verboden terrein. Mammie beweerde, dat
Kokkie me liever niet dan wél zag, maar ik
geloofde het nooit erg. Kokkie en ik konden
zo gezellig grappen met elkaar.
Ik vond Kokkie aan het bakken van koek
jes voor de thee. Ik pikte er één, en nog
één. Quasi-boos kwam Kokkie op me af.
Ik nam de benen, en zij kwam me achterna.
Met die sarong om haar benen, en vanwege
haar ouderdom, kon ze natuurlijk niet zo
snel uit de voeten als ik. Ze gaf het dus
gauw op. Ik ging op de rand van de goot
steen zitten, en praatte wat met haar. Af en
toe pakte ik een koekje. Als je mij vraagt,
ging er meer van de voorraad af dan dat
er bij kwam. Maar ondertussen klaagde ik
steen en been over de familie die me had
verlaten, me aan m'n lot had overgelaten.
"Ach wat", troostte Kokkie, "Wat is daar
nou voor plezier aan, zo maar een berg op
voor niets, massah!" Toen ze toevallig een
emmer water moest halen, merkte ze dat
Oom Charles wakker was. "Ajo", zei ze,
"Ga nu maar naar toean Tjalie. Ik moet
wassen". Weinig hoopvol slenterde ik de
tuin in, het grasveld over in de richting
van de kanariebomen.
Oom Charles was vol berouw. "Arme Ka-
trien", zei hij, meewarig doend, "Heeft je
luie oom daar de hele dag geen notitie van
je genomen! Stout, hè? Maar nu gaan we!"
"Waarheen", vroeg ik, meteen verzoend.
"Wandelen", zei hij, "Trek je schoenen
maar aan. We hebben nog drie uur voordat
het donker wordt'.
Lees verder pag. 18
In het boxje op pag. 8 van het vorige nummer (waar abusievelijk de titel is
weggevallen) hebben wij U beloofd HAAR aan U voor te stellen, de dame voor
wier herstel U een steentje hebt bijgedragen. Deze kennismaking moet nog even
wachten, omdat het vertrek naar Boedapest (het is immers Hongarije geworden,
waar ZIJ hoopt afdoende geholpen te worden) op 3 april, de datum waarop zij
in het vliegtuig zou stappen na door ons te zijn geinterviewd, op medische gron
den niet kon doorgaan. De vertrekdatum is nu enige weken opgeschoven, niet
het minst tot HAAR grote teleurstelling. Dat begrijpen wij natuurlijk volkomen!
Wanneer iemand naar genezing snakt, is ieder uitstel een bezoeking. Wij zijn er
echter van overtuigd, dat ZIJ niet al te lang meer zal hoeven te wachten.
Intussen zijn er sinds de laatste opgave nog enige bijdragen gestort, nl.:
MOUNT SINAI-FONDS vanaf 18/2/66 t/m 5 april 1966
f 25,— A.C.d.K. - Mw. H.d.W.R. - f 20,— L M. - f 12,50 W.G.A.C. - f 10,—
J.A.D.D. - Mw L.D.C. - A.H.v.W. - L.S.W. - Wd. M.E.S.R. - M.A.T.P. - Mw E.V.
f 5,— H.O.B. - Mej E.M.K. - Mr M.J.A.O.W. - Mw D.M.d.R.P. - Mw E.S.W. -
E.F.S. - Wed. W.S.S. - W.F.v.W. - f 3,— W.A.B. - f 2,50 C.M.A.v.H.F. - Mw
D.M.R.S. -
Totaal f 200,50 Vorige keer f 3268,50 Tezamen dus f 3469,00.
Houdt U deze kolom in het oog? Weldra volgen de inlichtingen, waar U op
wacht! RED.
11
