SI BODOK
INTERFOOD PRODUKTEN
oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
HEIN BUITENWEG'S NIEUWE BOEK
Soos en Samenleving in tempo doeloe
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
Siropen
Capsico
Keuken-Tamarinde
Tamarindol (Jam)
Fabriek te BEESD (Gld) Tel. (0 3458) 5 80
De boodschap van onze nieuwe baboe
tjoetji was alarmerend Waarom zou ik naar
de winkel van mijnheer Pauw moeten? De
rekeningen waren voldaan en met de nieu
we bestelling was alles in orde. Zou Rosa
Pauw soms ziek zijn?
Ik vroeg het Si-Bodok, maar kreeg na
tuurlijk het stereotype antwoord: "Tida taoe,
njonja". Ze wist nooit iets, als je mij vraagt.
Ze wist nooit iets, en daarom hadden we
haar ook Si-Bodok genoemd. Als ik vroeg
de was binnen te halen wanneer het regen
de, keek ze - heel doml - alle kamers na
en vroeg dan onnozel: "Manah oedjan njo
nja?" Ze kón ook niets! Ze deed stijfsel bij
alles waar geen stijfsel in moest, en bijge
volg waren onze kousen en ons ondergoed
als planken, terwijl overhemden en bloesjes
slap waren van ellende (of ellendig slap!).
Er zat dus niets anders op dan zelf naar
mijnheer Pauw te stappen.
Ik trof mijnheer Pauw, rustig als anders,
in zijn winkel aan, in gesprek met een
Arabier. Nog terwijl hij op mij toeliep begon
ik te vragen. Was Rosa ziek? Eén van de
kinderen soms? Of was er wat anders aan
de hand?
Mijnheer Pauw keek stomverbaasd. Wel
nee, niets van dat alles. De Arabier wilde
me spreken en omdat Si-Bodok toch in de
zaak was, had hij de boodschap dat er bij
hem iemand op mij stond te wachten maar
door Si-Bodok laten doorgeven. Of er wat
verkeerd zat?
Wij keken in de richting van de Arabier,
de Arabier keek naar ons. Liever gezegd,
hij keek naar mij. Of nog beter, hij bekeek
mij. Van top tot teen, om helemaal precies
te zijn. Hij taxeerde mij alsof ik een stuk
koopwaar was en kwam een stapje in onze
richting. "Abdullah is zeer vereerd", verze
kerde hij, mij aankijkend met een onbe
schaamde glimlach, "Abdullah is zeer te
vreden dat U aan zijn verzoek gevolg hebt
gegeven. Mevrouw mag vragen wat zij wil.
Een servies, stoffen, mooie kleren".
Toen de betekenis van zijn woorden tot
me doordrong, stond ik paf. Ik kon er geen
woord meer uitkrijgen. Ik stond als vastge
nageld. Mijnheer Pauw had de situatie in
middels ook door. Zijn stijgende verbazing
maakte plaats voor een gemoedstoestand
waar ik hem nog nooit in had gezien, voor
woede. Hij was razend. "Smeer 'm", blafte
hij de Arabier toe, "Hoe kom je er toe om
mijn damesklanten met een leugen hier
heen te lokken. Hier is geen plaats voor je
handeltje. Scheer je weg, ajoh!"
De glimlach bestierf op het gezicht van
de Arabier. "Genade, heer", zei hij, "Dit
is een misverstand. De baboe van deze
mevrouw beweerde dat mevrouw wel wilde,
en dat ze me hier zou ontmoeten als ze
toestemde". Hij rechtte zijn rug en stapte
waardig de zaak uit, als een edelman.
Op het getier van haar man was Rosa
Pauw de winkel in gekomen. "Die meid zou
haar verkwanseld hebben onder mijn neus",
verklaarde haar man haar. Terwijl hij na-
sputterde, over dekselse wijven en zo, en
hoe speciaal Si-Bodok onderhanden zou
moeten worden genomen, haalde Rosa voor
mij een stoel en een glas water. "Ik zal
wel eens met die stomme meid praten",
verzekerde ze mij.
Eenmaal thuis bleek Tony, mijn man, te
rug te zijn. Hij was geen makkelijke, toen.
Hij wond zich nog erger op dan mijnheer
de Pauw het had gedaan, en op dat moment
verwachtte ik ook niet anders. Rosa wist
hem echter te kalmeren. "Laten we ons
nou wat beheersen", zei ze, "Met een paar
zachte woorden bereik je bij haar misschien
meer dan met geschreeuw".
Si-Bodok, op het matje geroepen, hurkte
beleefd op de stoep. Toen ze Rosa zag,
moest ze begrepen hebben waar het om
ging, want haar ogen bleven gericht op de
grond vóór haar. Toen Rosa niet anders
deed dan haar stilzwijgend te fixeren, kreeg
ze het op haar zenuwen en begon ze met
haar vingers te kraken.
Eindelijk begon Rosa. "Boe, wat heb je
eigenlijk met die Arab besproken?" "Tida
taoe, njonja", zei Si-Bodok. Tony verloor
op slag zijn geduld. Hij sprong op en ging
wijdbeens voor haar staan, dreigend, z'n
gezicht rood van opwinding. Daar had Si-
Bodok niet van terug. Met het onschuldigste
gezicht van de wereld, vroeg ze: "Wilde de
Arab mevrouw niet genoeg geven?" Toen
we, stomgeslagen, bleven zwijgen, ging ze
verder: "Ik dacht dat die Arab erg rijk
was en mevrouw en mijnheer geen bezwaar
zouden hebben. Mevrouw is nog jong en
mooi en dus nog veel waard. Het is jammer
om dan bij één man te blijven. Een oude
vrouw is niet lakoe en ik dacht mevrouw
al een plezier te doen".
Je kon de stilte in onze voorgalerij voelen.
Ik geloof dat we minutenlang nodig had
den om Si-Bodok's woorden goed tot ons
te laten doordringen. Tenslotte vroeg ik:
"En mijn man dan?"
"O", zei Si-Bodok, "Mijnheer zou aan mij
een goede vrouw hebben".
Ze had het werkelijk goed uitgekiend, de
kleine. Op haar manier zou - althans in
haar gedachtengang - iedere partij zijn te
vredengesteld. Jammer, dat de koopwaar
uit levende have bestond en bovendien was
voorzien van gezond verstand en een ste
vige moraal.
"Eruit", gilde Tony. En Si-Bodok ging.
Om precies te zijn, ze rende, ze rende voor
haar leven. Wij hebben haar nooit meer
gezien. H. HUISMAN-VAN VOORDEN
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
verschijnt begin mei 4- Dit is het mooiste en aantrekkelijkste dat ooit
uit zijn pen vloeide 4- Wij gaven het een passend kleed, evenals Wat
wij in ons hart slotep en De laatste Tempo Doeloe -4- Groot formaat
4- 100 grotendeels full-page foto's 4- Luxe band met stofomslag 4-
Prijs 22,50 4- Samen met de twee andere f 57,50 4- Van deze stellen
slechts een zeer beperkte voorraad 4- Verkrijgbaar i.d. boekhandel
o
O
O
O
O
Tamarinde
Gingerol (gember)
Rozen
Vanille
Pistache
Soesoeh
Afrikaanse Sambal
(gezuiverd produkt)
19
