NOG EENS
PASAR DJOHAR
SEMARANG
DE WALI
BORDUUR-
WEDSTRIJD
Bij 't lezen over Pasar Djohar, in de Tong
Tong van 15 jan. 1966 kwamen ook bij mij
allerlei herinneringen boven.
Degenen die mij persoonlijk kennen weten,
dat ook ik tot de V(f)reed(t)samen behoor.
En bij 't opsommen van die zaligheden, zo
wel zoete als zoute, heeft meneer of me
vrouw Schardijn, de meest typische lekker
nijen, speciaal alleen verkrijgbaar in Sema-
rang en omgeving vergeten op te noemen.
Ten eerste een heel erg hartige (assine)
de Blenjik. Blenjik, dat zijn kleine balletjes
van gezouten, heel fijne ikan terie. Je gooit
ze in een geklutst eitje en dan droog go-
reng, met warme rijst (liefst rode van beras
toeton) lekkere sambel rawit-trassi en dan
beuken! zou Tjalie zeggen.
Dan een soort zoet cake-je of kantkoek,
Gandjel ril (betekent: dwarsliggers van de
spoorrails) in licht of donkerbruin.
Nergens op Java (of een van de andere
eilanden) ben ik deze twee specifieke Se-
marangse lekkernijen tegen gekomen.
En nu gaan we het achterpoortje van Pasar
Djohar uit, ik bedoel het weggetje achter
de P.D. naar de Klentèng. (Chinese tempel)
Op 't erf, rondom de klentèng, staan tal
Lang geleden woonde er eens een oude
vrouw heel alleen aan de rand van het bos.
Zij was erg vroom en stond alom bekend
om haar kruiden. Velen wendden zich tot
haar, om genezing en om raad, en werden
allen geholpen. Reeds bij haar leven werd
ze dan ook als een wali heilige) be
schouwd.
Op een dag klopte het oude vrouwtje bij
een rijke weduwe aan. Om de menslievend
heid van deze vrouw te toetsen, vroeg het
oudje om wat eten en drinken. "Wat denk
je wel?" zei de rijke weduwe, "Het is hier
geen warong. Scheer je weg".
Het oude vrouwtje wendde zich af en
ging heen. Verderop kwam ze aan het huis
van een andere weduwe. Deze was eerder
arm dan rijk, maar haalde het oudje toch
naar binnen toen ook haar om eten en drin
ken werd gevraagd. Aangezien het al laat
in de avond was, nodigde zij tevens het
vrouwtje uit de nacht bij haar door te bren
gen.
Vroeg in de morgen stond het oude
vrouwtje op om verder te trekken. Na het
kopje toebroek bij het afscheid, sprak zij
tot haar gastvrouw als volgt: "Kind, je hebt
me hartelijk ontvangen en gastvrijheid ge
schonken. Blijf deze deugd behouden. Het
eerste werk dat je doet zal gezegend zijn.
Zeven dagen lang zul je werken zonder moe
te worden, en de grondstoffen komen van
zelf. Je zult er rijk door worden".
De gastvrouw dacht over haar woorden
niet verder na en ging verder met haar
dagelijkse werk. En zie, eenmaal aan het
tenoenen weven), bleef zij doorwerken,
dag en nacht. Zij werd niet moe en hield
pas op na een week. Toen ze de stapels
textiel zag, herinnerde ze zich de woorden
van het oude vrouwtje. Dankbaar vertelde
zij haar buren wat haar overkomen was. Het
verhaal ging van mond tot mond. Men kwam
van tenten en tentjes, allemaal lekker eten,
Ho Tja tenten en alleen daar eet je de
meest lekkere Chinese hapjes. Echt toelèn
a la chinoise. Mi kotjok b.v. nergens (be
halve misschien alleen in China-Kanton zelf)
zo lekker als daar. Kleine portie 15 cent
per mangkok; 25 cent 'n grotere kom met
meer tiek-té (dat is een zalig ietsje van
kaki babi zonder botjes of beentjes) babi
ketjap, maar met ketjap tjina inplaats van
onze gewone ketjap.
Dan was er ook een tentje van speciaal sop
of semoor boeloes, schildpadsoep of se-
moor op z'n chinees klaargemaakt. Als je
daar een boeloes gerechtje eet, moet je
alleen maar lekkerhonger of lekkertrek heb
ben en vooral niet erbij denken of piekeren.
Wie van U heeft wel eens 'n boeloes-kwe-
kerij of fokkerij gezien? Niet erg smakelijk!
Ik heb ze wel een paar maal gezien, maar
heb mijn tripjes naar de boeloes-tent bij
de klentèng er toch niet om gelaten. Voor
deze lekkernijen werden alleen land- en
rivier schildpadden gebruikt.
Bij de bolang-baling tent, kocht je de bo-
lang-baling heet-warm, zo uit de reuze wa
djan geschept.
van heinde en ver om haar textiel te kopen,
en binnen korte tijd was ze rijk.
Het verhaal kwam ook de rijke weduwe
ter ore. Deze kon zich wel om de oren
slaan dat ze zo stom was geweest om het
oude vrouwtje de deur te weigeren. Was ze
destijds een beetje vriendelijker geweest,
dan zou haar het geluk van die ander te
beurt zijn gevallen.
Op een dag zag de rijke weduwe het
vrouwtje weer voorbijgaan. Ze rende de
straat op, greep het vrouwtje bij de arm.
"Moedertje, kom met me mee naar huis. Ik
heb je de vorige keer erg onheus behan
deld. Ik heb er reuze spijt van. Ik was toen
in een kwaaie bui. Doe mij het genoegen
om nu mijn gast te zijn, toe dan, moedertje".
Het vrouwtje ging mee naar binnen en
werd op alle mogelijke manieren vertroeteld
Ze kreeg zoveel te eten en te drinken dat
ze er verlegen van werd, en toen ze wilde
vertrekken mocht ze niet weg. Ze zou en
moest overnachten.
De volgende dag stond ze vroeg op om
verder te trekken. Bij het laatste kopje
toebroek kwam de aap uit de mouw: "Moe
dertje, zegen mij nu zoals U de andere
gezegend hebt".
"Zeker", zei het vrouwtje, "Het eerste werk
dat je doet duurt zeven dagen. Je zult niet
moe worden en de grondstoffen komen van
zelf. Dat is toch wat je verlangt, is het
niet?" "Ja moedertje, dat is het. Wel be
dankt", zei de rijke weduwe.
Direct na het vertrek van het oudje wilde
ze met het weven beginnen, maar om rus
tiger te kunnen werken besloot ze eerst een
kleine boodschap te doen. En ziet, aange
zien dit haar eerste werk was, duurde het
zeven dagen achter elkaar. Zo werd haar
ongastvrijheid door het oude vrouwtje ge
straft. H.
Daar achter de Pasar Djohar had je ook de
echte kampong tjina met hele smalle steeg
jes waar de lotenghuizen als het ware naar
elkaar toe bogen. Het krioelde er van mooie,
dikke Chinese kleutertjes. De hele smalle
steegjes heten dan ook Gang Tjilik, Gang
Tjepit, Gang Lombok en je kon er alleen te
voet of per fiets doorheen gaan. Daar kon
je Bak Pao en Bak Moi kopen, de lekkerste
van de allemaalste, van heel Java.
In Gang Tjilik b.v. was een Chinees droog-
gebak winkeltje, waar je droog gebak, zo
als kattetongen, sprits en kleine dunne
zandkoekjes kon kopen met een specifiek
Chinees smaakje eraan. Knoflook en reuzel
smaakje! Hardstikke lekker, eerlijk waar!
En dan tenslotte de befaamde, echte loem
pia Semarang! Wie dat geproefd heeft weet,
dat alle andere loempia's genaamd Loempia
Semarang, heel slechte surrogaten zijn!
Naar mijn mening is alleen Semarang "Je
Eldorado" wat betreft Inlandse en Chinese
snoep en lekkernijen, en in veel uitgebrei
der verscheidenheid ook. Eet ze!
PIM
Hoe gaat het met de Kembang Sepatoe, dames?
Valt het borduren U mee of tegen? Voor die
genen, die het bericht in MYANA de vorige keer
niet gelezen hebben:
de voorplaat van het vorige Tong Tong nummer
was een door Rogier ontworpen borduurpatroon
van een Kembang Sepatoe, hierboven verkleind
weergegeven. Het kleurenschema vindt U op pag.
13 van dat nummer.
Extra overdrukken kunt U bestellen door het zen
den van f 0,50 aan postzegels.
De Kembang Sepatoe zelf kunt U borduren op
een kussen, een theemuts, een cocktailschortje,
enfin, wèt Uw fantasie U maar ingeeft. Op veler
verzoek is de uiterste datum van inzending ver
lengd tot 14 juni a.s.
Eerste prijs: f 50,tweede prijs: 25,plus een
4-tal boekenbonnen. Uitslag op de Pasar Malam.
Bij voldoende inzendingen zal een tentoonstelling
worden ingericht. Jury bestaat uit:
Mevr. Nieuywenhuis-van Bommel, borduurster,
Mevr. N. Leyder Havenstroom, medewerkster TT.
De Heer L. MacLennan, tekenleraar.
Wilt U nog meedoen? Het kan, U heeft nog een
maand de tijd. Overdrukken op ware grootte, zo
lang de voorraad strekt!
74477447V747V**
777777447747 74**»
774447444v7747
77777VVV44V7477
*W3!35S««25!
7777777774444»
15
