TOEAN BESAR VAN LAPIAN.
Radio
BOLLAND
Hendriksen was een rauwe bonk, dat
wist heel Sibolga. Erg bont, té bont eigen
lijk, maakte hij het echter op één van die
Koninginnedagen, om precies te zijn op de
vóóravond van Koninginnedag, toen nog 31
augustus, toen wij in de soos een feest
gaven met een "artisten-revue" en hem de
rol van conferencier toebedachten.
De planters waren in grote getale op
komen dagen en hadden het hotel "bezet",
en meer dan ooit, meer dan op de gewone
"hari besar" eens in de twee weken, was
de soos hun onbetwist eigendom.
Hendriksen kennende als het enige echte
type van een planter uit "anno damals"
(hij was administrateur van de rubberon
derneming Tanah Lapian), hadden we po
gingen aangewend om hem van de fles
vandaan te houden voordat de revue be
gon, want als hij eenmaal wat op had was
er geen land met hem te bezeilen en deed
hij de gekste dingen. Of wij er ten volle
in zijn geslaagd is tot op heden niet duide
lijk geworden, maar afgaande op zijn ge
dragingen bij de aanvang van de revue was
ons succes op z'n minst wel twijfelachtig.
Het begon al goed. Toen het doek op
ging stond Hendriksen op het podium in
geklede jas en met een kachelpijp op zijn
rode vlaskop, ledereen dacht dat hij van
wal zou steken met een inleidend speech-
je, maar in plaats daarvan trok hij zijn ge
klede jas uit, stroopte hij de mouwen op
zodat zijn geweldige armen goed zichtbaar
waren, en begon te zingen:
De Toean Besar van Lapian,
Ada banjak kassian,
dia terlaloe pajah,
djongos, isi lampoe saja!
Dit schone lied, waarin Hendriksen zich
zelf beklaagde, wekte in de zaal hilariteit
onder de planters, ergernis daarentegen
onder de aanwezige autoriteiten. Op het
"bis, bis!"-geroep reageerde Hendriksen
onmiddellijk, zodat toneelknecht Jimmy uit
komst moest brengen. Jimmy werkte onder
Hendriksen en kende z'n baas uit z'n hoofd
met vraag- en uitroeptekens (en strepen!)
en al.
Heel tactisch wist Jimmy zijn baas weer
in z'n rol te brengen. Hendriksen trok ten
minste zijn jas weer aan en zette zijn hoed
op. Met een breed gebaar gaf hij Jimmy
Vervolg van pag. 19
"Pal Joey" en "High Society".
In 1961 begon Frankie zijn eigen platen
maatschappij waarvoor hij naast zichzelf
topartiesten contracteerde als Sammy Da-
vis, Dean Martin, Count Basie, Duke Elling
ton, Keely Smith en Bing Crosby. Ter ge
legenheid van zijn 25-jarig jubileum werd
in het afgelopen jaar een dubbel-album
uitgebracht waarin Frank Sinatra zijn muzi
kale levensloop belichtte. De titel "A man
and his music".
Oplossingen prijsvraag.
Er waren niet veel goede inzenders ditmaal.
Was de oplossing "The Motions" te moei
lijk? De winnares (met felicitaties):
Ellen Sipma, Buurtmeesterweg 38, Ede.
Maar niet-inzenders, hier zijn weer nieuwe
kansen en het zal ongetwijfeld wel een
opdracht de eerste "artist" op het toneel
te brengen. Die "artist" was ik. Ik zou een
imitatie van Speenhoff geven en kwam met
gitaar en in geklede jas. "Ik sta hier in
m'n zwarte pak en voel me niks op m'n
gemak", begon ik, een inleiding die heel
wel op mij van toepassing was, want van
de kant van Hendriksen vreesde ik het
ergste. Ik kreeg gelijk ook! Nauwelijks had
ik het eerste couplet van "Het broekje van
Jantje" gezongen, of hij riep tegen Jimmy:
Jimmy! Wat doet die sijsjeslijmer op het
toneel? Gooi jij die vent eraf, of doe ik
het, verd....!" Wetende, dat dit geen loos
dreigement was, droop ik af onder het ge
hoon van de planters, die me graag hadden
zien blijven.
Het onderwijzeresje, dat op het toneel
verscheen om te declameren, had meer
succes. Hendriksen ontving haar warm, wel
wat té warm, want hij kon niet nalaten haar
onder de kin te strelen. "Kasih tjioem!"
werd er in de zaal geroepen. Hendriksen
liet haar echter met rust, en bepaalde zich
er toe vol vertedering naar haar te luisteren
en haar kushandjes toe te werpen terwijl ze
stond te declameren. Toen zij onder dave
rend applaus eindigde, riep hij de zaal in:
"Mandoer, ajo lekas, bawa "sopi manis"
pada "nonna manis" iniIHoewel de "non-
na manis" de woordspeling wel waardeer
de, weigerde ze de "sopi manis".
Met Jimmy samen gaf het onderwijzeres
je nog een opvoering. Jimmy bleek van alle
markten thuis. Hij speelde piano, kon imi
teren, goochelen en zelfs buikspreken.
Klein en donker als hij was, geestig van
uiterlijk, deed hij het goed ook, ook al
loenste hij een beetje. Zelfs Hendriksen
was onder de indruk van het duo. Toch kon
hij niet nalaten enigszins hatelijk op te
merken: "Zeg Jimmy, wanneer laat je je
ogen nou eens rechtzetten". Waarop Jim
my, onder grote hilariteit buiksprekende,
gevat antwoordde: "Zodra ik dubbel zie".
En daar kon Hendriksen het dan ook nog
eens een keer mee doen.
Na de pauze ging alles van een leien
dakje. Slechts een enkele keer viel Hen
driksen uit z'n rol. Als slotnummer stond
namelijk op het programma aangekondigd:
de Krachtpatser. Wat er op het toneel
kwam zag er inderdaad indrukwekkend uit.
keer regenen, het ideale moment om een
kaartje met de oplossing te sturen, wél
voor 25 juni a.s., aan Rob Dessauvagie -
Prins Mauritslaan 36 - Den Haag p.a.
Tonggèrèts: "Welke Nederlandse beat-
groep zou - als er dit jaar Edisons uitge
reikt zouden worden - een Edison hebben
gekregen?"
Ik had aangekondigd nog op de komende
Pasar Malam in te zullen gaan maar er is
al zoveel over te lezen in deze en vorige
Tong Tong's dat ik volsta met het uitspre
ken van de hoop aan mijn bar weer vele
gesprekken met lezers van Tonggèrèts te
kunnen hebben. Mochten er dus wensen
zijn dan hoor ik ze wel op de Pasar Malam
- Niet vergeten: van 22-25 juni a.s.
Tot ziensROB
Halters, gewichten, schijven, waarmee door
een collega van Hendriksen een nummertje
gewichtheffen zou worden weggegeven.
De krachtpatser begon natuurlijk met de
kleinste gewichten. Hendriksen zat toen al
lelijk naar hem te kijken, maar toen de man
aan de tweede halter begon te tillen, werd
z'n gezicht bepaald donker. En toen de
krachtpatser de derde halter had getild,
onder luid applaus overigens, sprong hij
op, zijn gezicht één en al onweer. "He,
Kang, denk je dat je mij kan bedonderen",
brulde hij. Nijdig pakte hij de gewichten
onder zijn armen en smeet ze één voor één
de zaal in, zonder zich erom te bekomme
ren waar ze terecht kwamen. Zo erg was
het nu ook weer niet, want de gewichten
bleken van papier machée!
Temet stroopte Hendriksen z'n jasje af.
"Nou zul je tonen dat je een krachtpatser
bent", raasde hij verder, "We gaan een
robbertje vechten". Toen hij zijn mouwen
had opgestroopt was het haast geen ge
zicht. De kolossus, die hij was, tegenover
de veel kleinere would-be krachtpatser.
"Ajo, kss-kss", hitste de zaal op, "Geef 'm
van katoen".
Wij achter de coulissen, vonden het hoog
tijd om in te grijpen. Met vereende krachten
werd de krachtpatser van het toneel ge
sleurd, zeer tot ongenoegen van de Toean
van Lapian. Jimmy moest er zowaar weer
aan te pas komen om hem te sussen, en
hem erop te wijzen dat hij met een paar
toepasselijke woorden de avond af zou
Lees verder pag. 25
Stationsweg 143 en 77
Den Haag - tel. 0 70
601703 - 601512
X Krontjong orkest "Lief Java"
nu tijdelijk van 12,50 voor f 9,90
X Vele Amerikaanse Western import
t L.P.'s ontvangen.
Bezoekt vooral onze stand op de
PASAR MALAM
21
