HET CIRCUS
Toen de klok het middernachtelijk uur
sloeg, stond de kip op en begon haar ronde
door het circus. Nu sliepen alle mensen,
de circusgangers thuis en de circusmakers
in de tent: de directeur, de dompteur, de
clown, de trapezeartist en de kaartjesver
koper. Alleen de dieren sliepen niet of
half. Nu was het tijd voor een eigen rapat
waar geen mensen bij konden zijn.
Eerst ging de kip naar de eend en zei:
"Evenals ik heb jij er natuurlijk al lang
genoeg van. Van dit oneervolle slavenbe-
staan. We krijgen wel volop applaus, maar
dat krijgen we ook alleen omdat we onze
kunststukjes zo mooi doen. Als ik me voor
het wagentje span als een paard en jou
rondtrek door de piste als een romeinse
wagenrenner. We mogen allebei de koek-
kruimpjes of andere heerlijkheden niet zien,
die toevallig in het zaagsel liggen, laat
staan even stoppen om ze op te peuzelen,
want dan is het mis! We weten trouwens
allebei dat het vroeger of later toch wel
mis gaat, omdat we ouder worden en niet
meer zo leerzaam voor andere kunstjes.
Dan is het onherroepelijk de pan in!
Dat is ongeveer ook het lot van onze
collega's. Op de schimmel wacht de paar-
denslager nu al; de hond, de kat, de beer
en de chimpansee verhuizen vast naar de
schuur met proefdieren voor de universiteit
en de olifant zal de laatste jaren van zijn
leven moeten doorbrengen achter de tralies
van de Wassenaarse Zoo.
Enfin, we kennen allemaal ons eigen leed
en ons aparte einde goed genoeg. En we
hebben allemaal onze eigen verlangens naar
vrijheid, natuurlijkheid en echtheid. Laat
ons vanavond beraadslagen over de hoge
re waarden van het leven en hoe ze als
nog te bereiken zijn".
"Accoord", zei de eend, "hoe laat en
waar?"
"Om één uur in de piste", zei de kip. En
ging verder, om de andere collega's te
waarschuwen.
Om één uur waren alle filosofen in de
piste. De kip was verschenen in haar moo
ie bellentuig en met het wagentje. Waarom
wist ze zelf niet goed. Misschien omdat ze
zich wat "blotig" voelde zo zonder niks.
Misschien omdat ze uit gewoonte zo uit
gerust was als ze naar de piste moest.
Misschien omdat ze zich alleen herkenbaar
wist bij haar collega's in deze uitrusting.
En misschien ook wel omdat ze toch wel
een beetje trots was op haar beschavings-
kenmerken die haar immers onderscheidden
van de kippen die alleen maar leven om
opgegeten te worden.
Zo was ook de eend verschenen in har
nasje en romeinse veldherenhelm, de
schimmel met z'n mooie roodleren bellen
tuig en zadel, de kat met streepjesbroek,
wit vest en hoge hoed, de hond in Pierrot-
costuum met puntmuts en hoepel, de olifant
met zijn trapezevormig tafeltje, de beer in
de mooie toutou van organdie als Margot
Fonteyn en de chimpansee in rok met
sigaar en polshorloge. Het was zeer in
drukwekkend allemaal. En rijk en feestelijk.
De kip tikte met haar snavel op het
tafeltje van de olifant, verzocht om stilte
en stak van wal: "Diep binnenin zijn we al
lemaal onszelf, zoals wij door alle tijden
heen waren. Misschien was vroeger ons
leven niet zo lang en minder veilig, maar
we leefden niet in kooien en kasten. We
leefden niet op andermans bevel en deden
geen onnatuurlijke dingen. We voelen ons
allemaal bij al onze weelde en de ons be
wezen eer toch niet helemaal tevreden
("helemaal niet tevreden!" interrumpeerde
de hond, en de kip knikte levendig). Ons
instinct is stervende. Onze wezenlijke aard
gaat meer en meer verloren en dat ver
oorzaakt droefheid en angst. Wat kunnen
wij doen om onze aard en het juiste leven
terug te vinden?"
Toen braken de discussies goed los. En
hoe scherper men zijn standpunt formuleer
de, hoe ijveriger men zijn gedachten dui
delijk maakte op zijn eigen manier: de kip
begon weer rond te draven door de piste,
de eend snaterde "Morituri te salutant" in
het eends, de schimmel galoppeerde brie
send rond, terwijl de kat zich op haar
zadel keurig in evenwicht hield en af en
toe op en van het zadel sprong in volle ren.
De chimpansee stak zijn sigaar op, keek
op zijn polshorloge en gaf om de vijf se
conden een teken met zijn sigaar dat de
hond door de hoepel mocht springen die
hij ophield, de beer danste rond in zijn
toutou en de olifant stond beurtelings op
zijn voor- en achterpoten op het trapezium
tafeltje.
Merkwaardig genoeg vlotte de discussie
in het geheel niet en diverse sprekers ont
kwamen af en toe maar op het nippertje
aan lichamelijk letsel. Om drie uur wist de
kip zich amechtig weer verstaanbaar te
maken, dankte de aanwezigen voor hun
verhelderende inzichten en stelde de ar-
tisten voor de discussies een andere keer
voort te zetten, maar nu naar kooi te gaan
i.v.m. het vergevorderde uur...
Had ik deze woorden eerder gehoord?
Ja. Gisternacht toen we om drie uur naar
huis gingen van een geanimeerde discus
sieavond van een aantal Amerikaanse
vrienden en vriendinnen, waarop gedachten
gewisseld werden over de gevaren van de
moderne beschaving, de controverse tus
sen East and West, het toenemende on
gezonde leven, het tekort aan geestelijk
leven en ESP (extra sensory perception
bovenzinnelijke waarneming - gedachte
kracht, helderziendheid, enz.). Maar eigen
lijk meer omdat we ons allen op de een
of andere manier niet "senang" voelden
met het moderne leven en probeerden ons
te beraden.
Het was de zoveelste avond en ik kwam
thuis met een gevoel van neerdrukkende te
leurstelling, ja zelfs van geestelijke uit
putting. Waarom konden we elkander maar
niet vinden?
In mijn gedachten liet ik de vrienden het
geestesoog passeren en vond de olieman
die olieman was en bleef. Het buitenland
was voor hem de oilevelden van Caracas
en Saudi Arabië; hij was altijd en onge
vraagd vóór de pink-pill (v.d. geboorte
beperking) en tegen de harem bij achterge
bleven volken. In dit laatste sprong zijn
vrouw hem altijd bij, omdat ze het "ver
nederend" vond haar lieve man met min
stens drie andere vrouwen te moeten de
len. De chemiker zag voor zijn oog onaf
zienbare gebieden van delfstoffen, die -
mits op de juiste wijze geexploiteerd en
geindustrialiseerd het Amerikaans levens
geluk automatisch moesten brengen aan
alle volken ("Alle mensen verlangen maar
Lees verder volg. pag., kolom 1
lj[IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIINIIIIIIIIIIIIIilU!llllülllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll>i^
Iwan: Hai Igor! M
Igor Hoi Iwan!
Iwan: Naarewaarenjew? Siberia?
et Igor Njet! p
1 Iwan: Strandsky? Skeveningsky?
Bikini? Olalalalof!
§j Igor Njet! Njeeeetü |j
j§ Iwan: Ajonow! Njet kletsky!
p Igor Aaaahhh! Pasarmalamsky!
p Iwan: Pasarmalamsky? Wastattan??
p IgorRamé-raméjew! Hapsky-hapslok!
Satésky! Tjendolevl
Kijkekijky! Veelkopov!
1 Iwan: Kopov? Watsky?! p
p Igor Kamera Russky! p
p Iwan: Aha! Kamera Russky djempolsky! 1
Ajonow! Ikgameeja!
p Igor Légodeh!
p Jaaaa I Voor de allereerste keer een p
p stand van Russische camera's op de enige ff
echte
PASAR MALAM TONG TONG
1 22 t/m 25 juni
HOUTRUST DEN HAAG
imlllllll!lllllllllllllllllllllllllllllll!l'!|lllllll!llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll!!llllllllllllllll||||||||||||||||^
7
