Soos
en
Samenleving
inTempoDoeloe
8
8
8
8
oooooooooooooooooooooooooooc
WIRTSCHAFTSWUNDER
o
8 o
8 o
8 o
8 o
O
oooooooooooooooooooooooooooo
ANAK KOMPENIE
IEDER EEN EIGEN AUTO
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
door HEIN BUITENWEG
De verzending van dit fraaie boek
werk is begonnen.
Verzeker U van een exemplaar door
nu meteen te bestellen.
O Dit boek bevat weer een groot
Q aantal kostelijke, vaak zeer zeldzame Q
O foto's. Het handelt over de belang- O
O rijke plaats, die de sociëteit en soos- q
Q jes eenmaal innamen in het gezellig- 0
heidsleven in het voormalige Indië. O
O
O
groot formaat 100 grotendeels O
O full-page foto's luxe band met stof-
O omslaq. 9
O O
O Prijs f 22,50, samen met de twee O
O andere boeken f 57,50. o
O BESTELBON g
Q Stuur mij van Hein Buitenweg: O
O Soos en Samenleving 22,50 f
q ...Wat wij in ons hart si. 17,50 fO
O ...De laatste tempo doeloe 27,50 fq
O 3 delen samen f 57,50. Q
J=J Betaling per giro/bank/postwlssel O
X In termijnen van f 10,per maand/ineens O
O Naam: g
Q Adres: q
O Woonplaats: O
O O
O (Handtekening) O
O O
O O
THANS WEER VERKRIJGBAAR:
(2e druk)
door Lin Scholte
Het levensechte verhaal van üjemini,
een soldatenkind, een „anak kolong",
in de tangsi geboren en opgegroeid.
Prijs: f 2,95 -f 0,30 porto f 3,25
Het ontzaglijke herstel van (West-) Duits
land na de vernietiging van de tweede we
reldoorlog heeft jaren lang ieders verbeel
ding geboeid. In 1947 zat men nog op
puinhopen. In 1957 zaten de vacantiehotels
in Italië, Frankrijk, Spanje en de Canari-
sche Eilanden al stikvol rijke Duitse tou-
risten. "Das Wirtschaftswunder" is nog
steeds voor massa's studenten in de eco
nomie een bron van begeesterende studie.
Maar langzamerhand is het optimisme
toch minder juichend geworden. Wie er nu
precies rijk geworden zijn, weet de door
snee burger niet, al kunnen nu ook bouw
vakarbeiders en bakkersknechten zich dure
buitenlandse reizen veroorloven. Zeker was
dat toch telkens weer ergens een kleine
ondernemer, een bescheiden zaak, over de
kop ging. Hoeveel?
Het Statistisch Bureau te Wiesbaden
heeft dezer dagen enkele cijfers laten zien:
in de afgelopen zeven jaren is het aantal
zelfstandigen in West-Duitsland (boeren,
fabrikanten, kooplieden, beoefenaars van
vrije beroepen) met niet minder dan 200.000
afgenomen. Daartegenover is het aantal
werkenden in loondienst met 2,3 miljoen
toegenomen!
Om een parallel te gebruiken. Eén Massa
Sponsbrood Fabrikant maakt honderd klei
ne bakkers dood. "So what!" roept menig
een uit, "als je maar behoorlijk verdient en
(door het lopen in diverse fondsen) minder
zorgen hebt!"
Helaas echter snijdt dit mes naar twee
kanten schadelijk. 1. Veel kleine verdieners
maken veel kleine belastingbetalers. Om
de Rijkslasten te helpen torsen zullen dus
de Dinosauren steeds meer belasting moe
ten betalen. 2. Waar ligt de grens tussen
"steeds meer" en "te veel"? Wederom wij
zen nuchtere cijfers uit dat onder de aller
rijksten de "lol er meer en meer af gaat"
om zoveel te verdienen, omdat de lasten
reeds te veel gestegen zijn en in b.v. fa
milie-ondernemingen zoonlief er geen spat
voor voelt op zich zo "krankzinnig" als Pa
in te spannen voor zó weinig genoegdoe
ning?
Nou goed, dan zoonlief maar niet. Maak
de pp dan maar directeur, die destijds toch
ook een eigen bakkerszaakje had. Nu krijgt
hij de kans van zijn leven!
Maar wederom laat zich een onaange
naam feit voelen: die jonge ondernemer
van destijds is in jaren "meeloperschap"
minder fris, vindingrijk, energiek, geworden.
Hij deugt niet meer voor de top-job.
Eén ding schijnt wel duidelijk geworden
te zijn: in loondienst nemen durf, fantasie,
vechtlust, originaliteit af. Ook schijnt De
Dinosaur zelf te lijden aan een soort ver
kalking, stroefheid, orthodoxie, waarin het
jonge genie niet meer past. En aangezien
ook aan deze top de competitie woedt in
volle kracht, gaan déar langzamerhand de
talenten mankeren, die deze competitie
kunnen volhouden.
De dood van de kleine ondernemer sloopt
de maatschappij.
Ach, we bekommeren er ons weinig om.
We hebben pensioen plus opslagen, we
hebben betaald ziekteverlof en betaald va-
cantieverlof, we lopen in een hele reeks
veilige wetten mee. Zo lang de pret duurt
...maar hoe lang duurt de pret nog?
T.R.
"Nu zijn we onafhankelijk en vrij! Voor
waarts naar een eigen welvaart, waarbij
iedere burger een eigen auto zal hebben..."
is sinds het einde van het imperialistische
tijdperk (althans politiek, althans ideolo
gisch) de leus geweest van menige jonge
staat. Een leus die het overigens niet lang
heeft volgehouden. Veel jonge volken zijn
nu al blij als ze voor ieder éénmaal per
dag één maaltijd hebben...
De auto als hoogste welvaartsrichtpunt,
die droom is intussen wel verkeken voor
de jongste volken in de welvaartsrace. Al
leen de oude volken maken nog een goede
kans. In Nederland is het autobilisme enorm
toegenomen evenals in heel West Europa.
En in de V.S. is men er al bijna. Hier heb
ben ze al een auto op elke 2y2 man. Nog
maar een klein zetje en we zijn er!
Is Amerika dus gelukkig?
Neen.
Er is namelijk "iets niet in orde" met dit
welvaartscriterium. We weten allemaal dat
auto's lang niet zo oerdegelijk meer zijn
als vijftig jaren terug. Bovendien hebben
de openbare onthulingen van Richard Na
der t.a.v. de onbetrouwbaarheid van vele
auto's ons blinde vertrouwen bepaald geen
goed gedaan.
Maar het ergste is: wijzelf deugen niet
voor de auto. Ongevallenstatistieken dui
den onloochenbaar aan dat verreweg het
grootste aantal auto-ongelukken wordt ver
oorzaakt door menselijke gebreken: onop
lettendheid, sufheid, slaperigheid, dronken
schap, bazigheid, roekeloosheid, kregelig
heid, enz. enz. enz.
Verder door doodgewone "domheid" t.a.
v. motoren. Allerlei kleine gebreken nemen
wij niet tijdig waar en we slopen onze wa
gen "waar we zelf bij zijn". We onder
houden ons stalen monster lang niet zoals
het behoort. We rijden slecht: accelereren
onverstandig, nemen bochten verkeerd,
remmen verkeerd, enz. enz. Verder worden
we door autoreparateurs lelijk bedot en we
zeggen nog dankjewel ook en betalen vette
rekeningen.
Amerika verslijt per jaar niet minder dan
zes millioen auto's en wie het voorrecht
heeft gehad naar de omsmelterijen van
b.v. Bethlemem Steel en U.S. Stee! te
kijken en de ontzaglijke bergen autowrak
ken gezien heeft die dagelijks worden ver
werkt, krijgt tegen wil en dank een sober
der kijk op onze juichende civilisatie. Ber
gen autowrakken. Letterlijk bergen! Zo
groot als Haagse flatgebouwen! Die sneller
aangroeien dan zij door reuzenkranen weg
gevreten" worden. En dan zijn er nog de
ontelbare autokerkhoven en de "ontelbaar
der" auto's, die zo maar ergens langs de
weg in de steek gelaten worden: het kreng
wil niet meer. Saluut!
Eén les leert men hier toch wel: de
Lees verder pag. 21
4
