GEINTREGEERD
INDISCHE NEDERLANDERS ZIJN
"INDISCH EUROPA"
Uit: "De Gelderlander" van 16 sept. 1966.
Ons land telt belangrijk meer dan een half miljoen "Indische Nederlanders
die eens "de wrakstukken van een koloniaal rijk" zijn genoemd, maar nu een
niet weg te denken deel uitmaken van het Nederlandse volk.
De volksmond duidt hun aan met het woord
"halfbloeden", wat natuurlijk niet juist is:
welk mens kan vandaag nog "volbloed"
heten? Noemen we hen "Indonesiërs", dan
zijn we ook fout, want het zijn mensen van
Nederlandse afkomst met een scheut Indo
nesisch bloed in de aderen, maar die histo
risch en staatsrechtelijk Nederlander zijn.
Het is daarom juridisch waterdicht dat tien
duizenden van deze in Indië geboren Ne
derlanders in ons land toeven en hier
staatsburgerlijke rechten genieten. Ze heb
ben zich hier genesteld en zijn allen in het
werkproces opgenomen. Moeten wij dat be
treuren of mogen wij ons daarop juist ver
heugen? En hoe denkt de Indische Neder
lander over zijn Europese "vaderland dat
hij niet eerder dan né de repatriëring heeft
leren kennen? Hoe denkt hij over het Ne
derlandse stamvolk? De antwoorden zijn
interessant en hier en daar ook sensatio
neel.
"HOLLANDSE MIXTIEZEN"
Toen onze stoere Indië-vaarders onder
langs Kaap de Goede Hoop verder Oost
waarts trokken en de Indonesische Archipel
aandeden, stieten ze daar op bronzen vol
ken die technisch en administratief onze
minderen waren, maar cultureel en moreel
onze meerderen. Wat zij bovendien in hoge
mate bezaten en nog bezitten is het vrou
welijk schoon. De verbintenissen tussen
Hollandse Indië-vaarders en inheemse vrou
wen leidde tot gemengde gezinslevens, die
aanvankelijk een blik van afkeuring oog
sten bij de bewindhebbers (die overigens
blijkens de geschiedenis ook niet zó vies
waren van Maleise schonen).
Gaandeweg werden menghuwelijken alge
meen geaccepteerd. Jan Pieterszoon Coen
Vervolg van pag. 3
ook, zijn nutteloos en fout, omdat onze
kennis van het Indonesische volk hopeloos
inadequaat is. Het Franse spreekwoord
zegt. "Tout savoir c'est tout pardonner".
Wij hoeven het Indonesische volk niet te
pardonneren, maar als wij het kennen, zal
een wereld voor ons opengaan, groter dan
wij ooit gekend hebben in gindse Gordel
van Smaragd, en een ongekend geluk be
leven omdat de volslagen nutteloze en
waardeloze disputen van thans weggewor
pen kunnen worden als oude vodden uit
een inderdaad koloniale tijd (wat Indonesië
betreft - niet wat ons betreft!).
Ikzelf ben alleen maar half door studie
tot mijn inzichten gekomen, méér door in-
tuitief begrip omdat ik "toeroenan Kediri"
ben. Begrijpt U dit?
Wie beter begrijpen wil waarop ik alleen
maar vaag zinspelen kan, moet het ant
woord weten op bijvoorbeeld (want er zijn
er veel meer!) zulke vragen als:
"Waarom zijn de processen tegen o.m.
Soebandrio e a. begonnen te middernacht?"
Het gebeurt zó zelden dat een
Nederlands dagblad aandacht wijdt
aan de Indische groep als geheel
(de grote bladen bewaren nog steeds
een notoir stilzwijgen!), dat we bij
gaand artikel uit "De Gelderlander
van 16 september 1966 gaarne in
extenso plaatsen, met dank aan het
blad en aan Ir. R. R. Vierhout, die
ons het artikel toezond.
ging nog een stap verder. Hij namelijk
begon de gemengde huwelijken tussen Hol
landers en Indonesische vrouwen doelbe
wust te stimuleren met het oogmerk een
"sterke bezetting van loyale Hollandse mix-
tiezen" te verkrijgen. Hij meende in dat
nieuw-ontstane ras "het bindweefsel tussen
het voortvarende westen en het ingetogen
oosten" te hebben gevonden. Het hoeft
geen betoog dat Coen die mixtiezen gaar
ne zag als de pijlers van het Compagnies-
gezag, als soldaten, onderofficieren en le
den van het lager bureaupersoneel, ook
als spionnen en tolken.
De idealist Coen, die overigens niet erg
populair was door zijn beruchte hongi-
tochten en genadeloze onderwerpingsoor-
logen, streefde naar de stichting van een
"Holland in de Oost" en schreef in een
brief aan de bewindhebbers in het vader
land, dat hij de voorkeur gaf aan "zwarte
Hollanders" boven "Blanke Inlanders". Het
Hollandse hart was hem belangrijker dan
de Hollandse huid.
En zo kan een historicus en antropoloog
als dr. J. Th. Koks in zijn studie Tropen-
kolonisatie boekstaven, dat "aan Coen en
aan hem alleen de stichting van een In-
disch-Nederlands (gemengdbloedig) volk is
te danken".
(wat toch een "gekke" tijd is voor opzien
barende processen!).
"Wat zou Durnaïsme betekenen?" (een
woord dat nogal eens in de Indonesische
pers verschenen is en waar geen enkele
buitenlandse correspondent iets van ge
snapt heeft).
"Waarom wordt onder Indonesische cul
tuur-historici zo graag een vergelijkende
studie gemaakt tussen Soekarno en Ker-
tanegara?" (K. was de grote Javaanse "em-
pirebuilder" In de 13de eeuw).
"Waarom is een veelgehoorde groet in
Indonesië: "Selamat berdjoang?"? (Berdjo-
ang is strijden; iedereen wil toch vrede?)
"Waarom houden Indonesiërs van de bui
tengewesten zich zo opvallend teruggehou
den t.a.v. alles wat op Java gebeurt?"
Deze vragen zijn met geen enkele Wes
terse benadering te beantwoorden, maar
nochtans essentieel voor een juister begrip
van Indonesië.
Als U de antwoorden niet weet, treur
niet. Een tijdje langer "sabar" en U weet
het ook. Saluut! T.R.
Dat volk is gekomen en hoewel we histo
risch dieptepunten hebben gekend van mis
kenning en zelfs periodieke rassendicrimi-
natie en mextiezenjacht is dat volk nimmer
ten onder gegaan.
Rondom de eeuwwisseling werd aan hun Ne
derlanderschap wetskracht verleend. Gelei
delijk aan klom de mixties van tweede
rangskader in de gouvernementele hiërar
chie op tot prominent. Het illustere Konings
plein te Batavia, omkranst met patriciërs
huizen in regale bouwstijl herbergde al
meer bronzen Nederlanders (leuk gevon
den na al dat bruin of zwart!-Rea.TT) die
de pelgrimstocht van "Hollandse mixties"
naar het "gelijkberechtigde Nederlandse
Staatsburgerschap" hebben volbracht.
Toen het koloniale rijk instortte repatri
eerden zij bij tienduizenden naar het Euro
pese land van hun vaderen. Het is bijna
geruisloos gegaan en er is nu sprake van
een voorbeeldige assimilatie en integratie.
In ons volk penetreert "gekleurd bloed".
Duizenden Nederlandse kinderen, hier ge
boren, zijn licht getint door honderden
menghuwelijken. Wij tellen Indische Neder
landers in de laagst geklasseerde betrek
kingen, maar ook in de hoogste regionen.1)
Ons papiergeld, de bankbiljetten van 10 tot
en met 1000 gulden zijn ontworpen en ge
tekend door een Indische Nederlander: Ep-
po Doeve.
Coen is niet geslaagd in de stichting van
een permanent "Holland in de Oost", wel
is er een "Indië in Europa" gekomen, en
dat is Nederland, dat is Den Haag met zijn
meer dan 60.000 "Indische" ingezetenen,
met zijn 436 Indische pensions en restau
rants, zijn dampende rijsttafels als tweede
maar populaire hoofdschotel, met zijn knap
pe bronzen jonge vrouwen en zijn "Indisch
Haags" jargon.
WEDERZIJDSE KRITIEK
Het algemeen oordeel van de Indische
Nederlanders over zijn Europese stamge
noot valt erg mee, hoewel dat niet altijd
positief van aard is. Hij vindt dat de "totok"
(pur sang Hollander) nogal gierig en niet
erg gastvrij is, en graag "op zijn centjes
zit".
Hij vindt ook, dat er in Nederland wel
degelijk rassendiscriminatie bestaat en
liefst van een verderfelijk soort, geen dis
criminatie uit beginsel of angst voor "ge
kleurde overspoeling", maar geniepig en
achterbaks en wortelend in onbegrip jegens
de gerepatrieerde en in de onwil om dat
onbegrip weg te nemen.
Dat onbegrip vertolkt zich in vooral door
de onbezonnen Nederlandse jeugd gebezig
de benamingen en scheldwoorden als "half
bloeds", "nikker", "zwartlap" en ,,p
chinees".
Lees verder voig. pag.
1Een statistisch onderzoek zal leren dat er
juist in de hogere regionen betrekkelijk veel
meer Indo's zijn geïntegreerd dan de meesten
wel denken.
4
