1/5
ALS MAAR
Nevermore
OMA VERTELT
Maar al deze practische hulpmiddelen ont
braken de Indische leerkrachten ten enen
male.
In elk geval hebben wij het probleem niet
behoeven op te lossen, doch onze opvol
gers. Dit begon al in 1942, toen het Neder
landse gezag tijdelijk verdween. De oude
leerboeken pasten niet meer in de nieuwe
Asia-Raja sfeer; er moesten nieuwe komen.
Zo schreef Sanusi Pane voor Volkslectuur
zijn Sadjarah Indonesia. Erg origineel is
het werk niet. De leerstof verschilt weinig
van die in Nederlandse boeken of boekjes.
Alleen werd nu wat meer de nadruk op
andere feiten of personen gelegd dan voor
heen, dus: Van Heutz werd held-af en Dipo-
negoro werd van rebel tot held, terwijl de
helft van het boek met "vrijheidsoorlogen"
werd gevuld.Maar dat paste bij de Japanse
vechtsfeer. De Republiek is m.o.m. in die
trant voortgegaan, doch een echt nationale
geschiedenis werd het niet. Het is niet vol
doende om in de nieuwe, snel geschreven
boekjes - gewoonlijk uittreksels uit Neder
landse werken - de boze Hollanders van
alle verkeerds de schuld te geven, de brave
Indonesiërs nóg braver voor te stellen en
de koloniale tijd te zien als één ononder
broken worsteling tussen heldhaftige maar
ongelukkige onderdrukten en arglistige o-
verweldigers. Dit is te negatief en men
krijgt er geen goed geschiedverhaal door,
alleen al niet, omdat de feiten er soms
mee in strijd zijn.
Het beste zou zijn, als de Indonesiërs
zich opnieuw op de rijke geschiedbronnen
in hun en onze bibliotheken wierpen, om
door zelfstandige studie daaruit de feiten
te putten, waaruit een nieuw, maar betrouw
baar beeld der lotgevallen van hun voor
geslacht kan worden ontworpen.
Met dit moeizame en tijdrovende werk
zijn de moderne Indonesiërs nog nauwelijks
begonnen, ofschoon zij er wel degelijk toe
in staat zouden zijn, gezien enige hoop
gevende baanbrekers. Daarover misschien
een volgende keer.
Ons bereiken nog wel eens bestellingen
voor een Magnetic Health Band. Deze zijn
totaal uitverkocht. Niet meer bestellen dus.
In ons blad is herhaalde malen aange
kondigd dat de keukenkalender dit jaar
NIET uitgegeven kan worden. Niet bestellen
dus.
Ook een tweede zending "Getuigenis van
een wonderrijk leven" van Max Busselaar
is geheel uitverkocht. Nu is er niets meer.
Niet meer bestellen dus.
Over een tijdje zijn ook "Het Meisje uit
Indië", "Langs Tijgerpaden", de electrische
rijstkoker UITVERKOCHT. Dan komen Uw
bestellingen dus ook te laat...
Voor sommige mensen schijnt "het eeu
wige te laat" een soort Noodlot te zijn.
De oude Grieken beeldden de Godin For-
tuna af met een vlechtje op het voorhoofd
en een gladgeschoren achterhoofd. Als het
geluk KOMT kan je het bij het vlechtje
grijpen. Is ze eenmaal voorbij, dan grijpt de
hand naar een kepala botak litjin...memang
begitu siiiiii...
deel van onze abonnees onze Moesson-
boeken kocht, zouden wij niet langer "op
het randje van de afgrond" staan, zouden
onze Tong Tong-bijdragen aan de Neder
landse boekenmarkt GEGARANDEERD zijn,
al was het maar met twee boeken per jaar.
Nu zijn negen van de tien abonnees vol
slagen onverschillig voor DE TAAK VAN
TONG TONG IN NEDERLAND, bejegenen
ons (onbewust) even indifferent als de an
dere (en sinds lang gevestigde) uitgevers.
Men koopt niets wat men niet lust. En
dat is een ieder's volste recht. Maar wist
U dat vele beroemde Europese uitgeverijen
in hun "wankele kinderjaren" er bovenop
gekomen zijn omdat eens een grote schare
sympathisanten dapper kocht ook wat men
minder "leuk" vond?
Koop bij ons als op een bazaar VOOR
EEN GOED DOEL...
EN DAT DOEL WORDT BEREIKT!
Want, weet U, elk Tong Tong boek in een
Indische huiskamer is PROPAGANDA voor
onze zaak. Duizend boeken meer in In
dische huiskamers betekent dat tienduizend
gasten méér erover gaan praten!
Ja toch
Koopt onze boeken VOOR REDJEKI
TONG TONG
Tarrrrrrik, Boeng
Oma vertelde ook dat ze als klein meisje
natuurlijk alle op straat verkochte snoep-
soorten kende. De verre roep werd al van
ver gehoord en herkend, waarop de kinde
ren met een paar centen de straat op snel
den om wat te kopen.
Maar op een keer hoorden de kinderen
van haar straat 'n onbekende nieuwe roep:
"Daaaa-soeiep! Daaaa-soeiep!" Hé! Wat
zou dat voor heerlijkheid zijn! Met een cent
in de hand de straat op en de onbekende
venter aangeklampt. Tot grote teleurstelling
van de kinders verkocht de man...kranten!
En welk blad?
"De Zweep"!
Tot zover Oma. Het moet in de tijd ge
weest zijn dat de sabreur Berretty het aan
de stok kreeg met de redacteur Lievegoed
van de Semarangse "Locomotief". Berretty
richtte zelfs in die stad "Het Algemeen
Handelsblad" op om "De Locomotief" maar
goed te bestrijden. Ah - het was de tijd
van de "revolverjournalistiek", die toch óók
wel uitstekende journalisten gekend heeft.
BEDGENOOT
Hollandse mevrouw, voor het eerst in In
dië, logeert in het Oranje Hotel. Vraagt
de hotelbeheerder de volgende morgen:
"En mevrouw, hoe heeft U geslapen, deze
eerste nacht in de Tropen?" Zegt Mevrouw:
"O heerlijk! Alleen moet ik nog wennen
aan die koelie in bed."
(Goeling)
GEEN RUIMTE VOOR BRIEVEN VAN TIJD
EN RUIMTE
Van diverse zijden kregen wij de vraag
te horen, waarom er al zo lang geen Brie
ven van Tijd en Ruimte in Tong Tong ge
komen zijn en of er geen stimulerende
brieven meer voor komen.
Er liggen vijf Brieven in portefeuille al
lange tijd klaar, MAAR ER IS GEEN
PLAATS VOOR. In dit nummer ééntje!
Dat er meer dan genoeg stimulerende
brieven voor dit onderwerp binnenkomen,
kan ik U verzekeren. Nietwaar Nina! Niet
waar Nora? Nietwaar Willy? Nietwaar Rose?
Dit moge tot troost strekken voor de
vele inzenders, wier copy "nooit" geplaatst
werd. ER IS GEEN PLAATS VOOR.
Wij Tong Tongers hebben een klein ak
kertje, maar 20 a 28 vierkante voeten groot.
Om dat akkertje heen staan duizenden lezers
met handenvol zaden: van eetbare gewas
sen, van geneeskrachtige kruiden, van exo
tische bloemen. Ze steken me die gevulde
handen toe, soms met aandrang, soms met
een eindeloos rustig zwijgen. Kunt U zich
indenken hoe radeloos ik me vaak voel?
Daarachter staan weer tienduizenden die
volslagen onverschillig zijn voor dit drama
en soms zeggen: "Waarvoor planten! Laat
ons lekker zitten in het restaurant van
V Dl" En anderen gooien met stenen. Dat
is zo erg niet. Er zijn erg veel stenen
nodig, weet U, om iemand dood te stenigen.
Dat loopt zo'n vaart dus niet. Maar dit
armzalig kleine tuintje wordt niet groter
"and that hurts, you know, that hurts ter
ribly!"
's Nachts pieker je je vaak "rot" op wel
ke manier je méér verdienen kan, zodat
je nog een paar voet akker bij kunt kopen,
een paar voet maar! De volgende dag
race je in je auto'tje overal naar toe, maar
"het gaat slecht met de handel en nijver
heid meneer, het gaat slecht..."
Een klein blad temidden van een moei
lijke Indische burgerij, temidden weer van
een volk in moeilijkheden...zie je wel: ook
hier Tijd en Ruimte. En hier helpt alleen
practische filosofie, gesteund door een on
wankelbaar zelfvertrouwen. T.R.
LEZING IN SCHIEDAM
Zaterdag 25 februari organiseert het Co-
Comité Samenwerkende Gerepatrieerden
Schiedam in het Wijkgebouw Dr. Wibaut-
plein een avond waarop Tjalie Robinson
een causerie zal houden over de problema
tiek van het huidige Indonesië. Er is ge
legenheid tot het stellen van vragen en
discussie. De avond begint om half acht
's avonds. De toegang is vrij. I.v.m. de te
verwachten toeloop verzoekt het Comité
belangstellenden tijdig plaatsen te reser
veren vóór 20 februari a.s. en wel bij het
secretariaat S.G.S., Schimmelpenninckstraat
49, Schiedam, Tel. 010-26.23.36. Op deze
avond zullen ook boeken verkocht worden
betrekking hebbende op het onderhavige
onderwerp.
5
