mffBm
oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
Uitnodiging aan
oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
Hoe maak je toch
ook weer een
KEBAJA?
MENINGEN VAN LEZERESSEN
"fa, die sarong-kabaja was loch wel erg
flatteus, maar ik durf er niet meer in te lopen.
Mijn teenage kinderen zouden me uitlachen,
dat is voor een moeder ook niet zo leuk"
W. de V; Almelo
Lachen is gezond en uitlachen is een
gezond bewijs van onbegrip. Wie weet en
begrijpt lacht niet, hij aanvaardt of hij pro
testeert. Als U kinderen U uitlachen wordt
het de hoogste tijd ze uit te leggen dat ze
verkeerd zijn. U maakt hen niet wijzer door
ze in de waan te laten dat hun smaak de
enige juiste in huis is.
"Ik ben het roerend met U eens, waarom
draagt men geen sarong-kabaja meerIn een
gekke bui draag ik in de zomer wel eens de
sakaba thuis. Moet U de ogen van de melk
boer en de bakker zien: "Of ik zo uit dat
Indonesië kom"Toen ik 20 jaar geleden
eens zo in een dorpje in Nijmegen wandelde
was er bekijks en gefluister".
Mevr. B. v. Ruyven-Logeman
Wij zullen de" sakaba van nu af niet meer
dragen in een gekke bui, maar in een bui
van bewuste verstandigheid en trots op
"dat Indonesië" waar we vandaan komen.
Of er op de Pasar Malam melkboeren en
bakkers komen weet ik niet, maar ik ver
zeker U dat er vele bewonderende blikken
op U (en andere sakaba's) gericht zullen
worden.
"...ik het gloeiend met de sakaba eens ben.
Zo snel mogelijk een boutique oprichten waar
in uitsluitend ECHTE SARONGS, of wat je
voorstelde te koop zijn, maar in geen gevai
de namaak-batiks en andere rommel die je
vaak ziet. En s.v.p. geen batik- of erger sarong
japonnen, dus puur sakaba!
Verder alles wat met Indische juwelen of
sieraden te maken h'eeft. Ook iemand die naai
en kan! Luc Montigny
Ben erg happy met uw commentaar. Maar
kunt U zich ook voorstellen hoe ik in Cali-
fornie dubbel heb gelegen van de lach toen
een Amerikaans buurmeiske, mij in sakaba
ziende, onschuldig vroeg: "Are you all dres
sed up for Halloween?" (Bent U uitgedost
voor Halloween?).
LILIAN DUCELLE
|iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiin«'H
SAKABA
is een samenvatting van SARONG j
KEBAJA. Eigenlijk zou het misschien
1 Sakeba moeten zijn of Sakéba, maar
J SAKABA klinkt mooier en is nieuw. j
1 Dus: SaKAba
urn
ALLE MEISJES UIT INDIE
om op 25 maart a.s. van 2 - 5 uur v.m.
op Prins Mauritslaan 36, Kunstkringzaal 1ste etage.
(eindpunt lijn 10 of bus 14)
gezellig te komen praten over de Sakaba en alles wat erbij hoort. Over het
maken van de kabaja's, het knippen, borduren, versieren en dragen van de
"sarongs". U kunt ideëen opdoen en uitwisselen, kijken naar wat sommige
dames al gemaakt hebben.
Verder bijzonderheden over de Myana borduur-wedstrijd en onze actie "Het
Indische meisje creatief" op de a.s. Pasar Malam.
Kijken wordt meedoen dus komt U alstublieft! Koffie en djadjan ister!
Als het kan: even een kaartje of telefoon dat U komt. (542542 of 550749), want
er is slechts plaats voor ZESTIG gasten. Wie het eerst belt, het eerst maalt!
Gastvrouwen: Lilian Ducelle
Loes Nienhuis
Zus Mahieu
"Hoe maak je toch ook weer een keba-
ja?" en "Hoe maak ik de sarong langer en
hoe breed moet ze eigenlijk worden?" zijn
de meest voorkomende vragen die ik hier
zo duidelijk mogelijk zal beantwoorden.
De Kebaja. De oorspronkelijke kebaja
heeft geen bustenaad doch een "geer", dat
is een ingezet stuk dat van de hals naar
taille toe iets wijd uitloopt. Geen schouder
naad net als een kimono en lichtelijk aan
geknipte mouwen.
De moderner uitgevoerde kebaja zit on
getwijfeld beter en biedt meer mogelijkhe
den tot verfraaiing met borduurwerk en
kant.
Neem het basis grondpatroon van een
blouse en knip middenvoor open. Afronden
tot een V-hals. De kebaja-lengte is 20-25
cm onder de taille. Naai taillenaadjes in
tot U een goede pasvorm verkregen hebt.
Bustenaad op gewone plaats onder de arm
of schouder.
De sarong. Een echte sarong-batik gaat
ruim twee en een half maal om ons heen,
dat hoeft bij de moderne sakaba-sarong
niet. Om economische en praktische rede
nen. Stoffen zijn te duur om ze niet prak
tisch te benutten. Een sarong had vele
praktische doeleinden die wij toch niet meer
bezigen. Aangezien wij straks ook andere,
misschien dikkere en zwaardere stoffen
voor sarong willen gebruiken zou ik nemen
een lap van de volgende afmeting:
de hoogte van enkel tot taille
de breedte (wikkel-lengte be
doel ik hiermee) van anderhalf
maal heup-omvang.
U kan zelf uitkienen wat U het voor
deligst uitkomt, de breedte van de stof als
(zie volgende pagina)
Hoofdstuk IV
Pap werd gepensioneerd en we verlieten
de fabriek om in Non's stadje te gaan
wonen. Deze verhuizing was een pleziertje
want alle meisjes van de' klas woonden in
Non's stadje en Popo Pisser ook en er
was een bioscoop en overdag was er ver
tier in de straten.
Ons nieuwe huis was nogal klein, de
crisis had ons intussen achterhaald. We
woonden tussen een verlaten houtstapel
plaats en een Chinese familie. In het hoofd
gebouw waren er maar twee slaapkamers
en Mam's kantoortje waar ze schriften cor
rigeerde, lange brieven naar Holland schreef
en op donderdagavonden wierook brandde
en mediteerde. In het kantoortje leefde ze
haar eigen leven, met haar rug naar ons
toe, geconcentreerd op zichzelf.
Mam bezag de wereld door de ogen
van een bijziende, wazig. Maar het onder
wijs, haar innige liefde en werkelijk talent,
hield haar tot op zekere hoogte wakker en
in contact met de buitenwereld. Ze was
een ideale onderwijzeres die haar leerlingen
schijnbaar zonder moeite hun kennis bij
bracht. Op school en daar alleen, gaf ze
blijk van een geduld en inzicht dat won
derbaarlijk was als men haar in huiselijke
omgeving kende. Waar ze mij thuis met
rustige vanzelfsprekendheid voorbijzag of
in plotselinge, voor mij onbegrijpelijke drift
tegen me uitvoer, observeerde ze haar
leerlingen met een merkwaardig helder oog
en een, haar geheel eigen, ruwe humor.
Ze verkneukelde zich b.v. dagenlang over
de leerling die in zijn geschiedenis-repe
titie schreef: "Willem II stierf kinderloos
en zijn zoon volgde hem op." Ze was ge
liefd bij de kinderen die haar allen kenden
als Juffrouw Krandjang - omdat ze haar
indrukwekkende dagelijkse ballast altijd
Mam haar klas een sprookje op zo'n manier
dat het verhaal zich in vormen en kleuren
voor hun ogen scheen af te spelen of ze
riep Sneeuwwitje's bruidsstoet in volle
pracht op door de manier waarop ze de
zoom van haar japon opnam en voor de
klas op en neer schreed. Dit laatste weet
ik nog precies watn ik stond toen voor
de opy deur op haar te wachten - we
waren intussen op verschillende scholen,
Mam en ik, en mijn school ging wat vroeger
uit. Ik herinner me dus precies mijn woedde
en schaamte en Mam die zomaar de katoe
nen kant en een brede zoom van haar
onderjurk voor de hele klas liet zien. Ik
was immers de dochter van Pap die een
preutse totok was en dat altijd bleef. Een
(zie volgende pagina)
15
