1/5
OPROEP
8
ALS MAAR
Prettig wakker worden
oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
8
oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
Vanaf 1 april a.s.
wordt ons tel. nr.
545500
Op mijn jongste reis naar Indonesië her
ontdekte ik een waarde, die ik al bijna
vergeten was. Ik moest de volgende och
tend heel vroeg weg en had de djaga op
dracht gegeven om mij om half vijf te
wekken.
Ik werd 's morgens "uit mezelf" wakker.
Het was nog pikdonker en het eerste wat
mijn hersens deden was proberen te ont
dekken waarom ik eigenlijk wakker gewor
den was. Alsof ik lag te luisteren. Ik luis
terde nu bewust en inderdaad hoorde ik
een heel zacht tikken op de deur en een
haast fluisterende stem: "Tuan...tuan..."
Gunst ja! Het was de djaga. Het was half
vijf! "Ja!" riep ik, "terima kasih, Pah", en
stond op. Een kop hete kopi toebroek stond
al klaar. Het bad (in het frisse Tjibinong)
was heerlijk. Zo was ik al in geen jaren
wakker geworden. Zo natuurlijk en verkwik
kend!
Hoe vaak heb je me moeten roepen,
Pah?" vroeg ik de djaga, "je riep zó zacht
jes!"
O, maar een paar keren, meneer. U was
bijna direct wakker!" "Je had best wat
harder mogen roepen of bonzen op de
deur", zei ik. "Ach, het is niet nodig",
was het antwoord.
In Amerika terug las ik een boek van een
Amerikaan die ook lang in Indonesië ge
leefd had (je staat verbaasd zoveel goede
boeken er door Amerikanen over Indië en
Indonesië geschreven zijn!), waarin hij ver
telde dat de ongewone, beschaafde en ef
fectieve wijze van wekken in Indonesië hem
getroffen had.
"Aanvankelijk", schreef hij, "dacht ik dat
de man te beleefd was om mij op de ge
bruikelijke manier van hard kloppen of bon
zen en roepen te wekken. Later begreep ik
dat de man doodeenvoudig gedacht had:
Deze meneer moet wakker worden. Word
wakker meneer, word wakker!"
Toen hij me dus al in de geest half wakker
had gemaakt, was verder het lichtste sig
naal voldoende om me te doen ontwaken."
En dat is inderdaad zo (en hebben wijzelf
vaak genoeg ondervonden). De gebruike
lijke manier van wekken is: als je maar
lawaai genoeg maakt met wekkers of vuist
slagen dan wordt de slaper wel wakker.
Natuurlijk is dat zo. Sommige vaste slapers
kunnen op deze manier schijnbaar alleen
wakker worden door een "knon af te schie-
te".
Maar de andere manier, zonder schrik-
effect is blijkbaar even goed en zelfs
gezonder): denk de slaper wakker!
Is dat gedachtekracht"? En doen we niet
aan goena-goena?... T.R.
GROUW
Op 17 maart a.s. wordt door "Het Nut"
te Grouw (Fr.) een avond georganiseerd,
waarop Tjalie Robinson zal spreken over
het huidige Indonesië. Ook zal nog een
kleurenfilm over Indonesië de avond ver
rijken.
Informaties bij den heer D. W. Kwak,
Telefoon 05662-481.
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
TOEKANG DAGANG
afdeHng HANDEL*9 T°"9 V°°r opzetten van onze sne' 9r°eiende
Geheel zelfstandig kunnende werken
Kennis en ervaring nodig in import en export met
Tropenlanden
Leeftijd geen bezwaar; als maar niet willende
gojang-kaki
Gevraagd: levenslust, fantasie, branie, werklust
Het belangrijkste deel thuis doen, okay l
Condities mondeling overeen te komen na schriftelijke aanmeldinqen
rechtstreeks bij Tjalie Robinson. Adres: dit blad.
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O O
deel van onze abonnees onze Moesson-
boeken kocht, zouden wij niet langer "op
het randje van de afgrond" staan, zouden
onze Tong Tong-bijdragen aan de Neder
landse boekenmarkt GEGARANDEERD zijn,
al was het maar met twee boeken per jaar.
Nu zijn negen van de tien abonnees vol
slagen onverschillig voor DE TAAK VAN
TONG TONG IN NEDERLAND, bejegenen
ons (onbewust) even indifferent als de an
dere (en sinds lang gevestigde) uitgevers.
Men koopt niets wat men niet lust. En
dat is een ieder's volste recht. Maar wist
U dat vele beroemde Europese uitgeverijen
in hun "wankele kinderjaren" er bovenop
gekomen zijn omdat eens een grote schare
sympathisanten dapper kocht ook wat men
minder "leuk" vond?
Koop bij ons als op een bazaar VOOR
EEN GOED DOEL...
EN DAT DOEL WORDT BEREIKT!
Want, weet U, elk Tong Tong boek in een
Indische huiskamer is PROPAGANDA voor
onze zaak. Duizend boeken meer in In
dische huiskamers betekent dat tienduizend
gasten méér erover gaan pratenl
Ja toch I I
Koopt onze boeken VOOR REDJEKI
TONG TONGI
Tarrrrrrik, Boeng I I
C. van Heekeren, Regentesselaan 58,
Den Haag, de schrijver van "Het Pannetje
van Oliemans" (De Atjeh-party), dat in Tong
Tong warm werd aanbevolen en van het
binnenkort te verschijnen: "Batavia seint:
Berlijn is bezig aan een boek over de
komst van Japanners op Borneo. Wie van
onze lezers kan en wil hem helpen? Wie
was in Borneo toen de Japanners kwamen
en wil zijn ervaringen aan Van Heekeren
mededelen? Helpt ONZE geschiedenis voor
onze kindskinderen vast te leggen? Schrijf!
TONG TONG HULPFONDS
Ontvangen van: A. Hetterschij-van Duym
f 25,— van "Ader" f 6,75 (verlate correc
ties).
"Blackie" uit Overschie steunt ons Hulp
fonds op een voor ons zeer originele wijze,
n.l. met de 10% die De Gruyter op de be
stedingen geeft.
Hij schrijft: "Laat dit de eerste bijdrage
voor het fonds zijn en wilt U mij een bruine
bus toezenden, dan kan ik meedoen met het
verzamelen van de "bruine kruimkens".
WEET JE.
Weet je wanneer Holland mij het ondra
gelijkst is?
Niet als je pietepeuterig gezeur moet
aanhoren van anti-kolonialen,
niet als je politieke of sportruzies moet
aanhoren of aanzien bij radio of TV,
niet als je eeuwig gedrens moet aan
horen omdat dingen niet "model" zijn en
maar nooit model willen worden,
niet als je blaterige eigenwaan moet aan
horen,
niet als het weer hopeloos nat en kil en
twistziek is,
niet...ach, elk land en elk volk hebben
immers hun minder mooie kanten?
Het ondraaglijkst is Holland mij als ik
de trieste glimlach zie om de mondhoeken
van een Indische zwerver, een jager, een
planter, een "zo maar idiote kerel", de
kalme berusting van een meisje "dat eens
mooi was daar" (en ze weet niet dat ze
nog steeds mooi is hier),
de gezichten van De Verlorenen van het
Paradijs.
Die niet te troosten zijn met geld, bank
stellen of dure fiats.
Die alleen nog maar één keer kemoening
willen ruiken, een teboe-stengel vasthou
den, een Mauserkolf tegen de wang druk
ken, langs een godvergeten strand zwerven,
het gelispel willen horen van pisangblaren
in een serene maannacht...
Dan is het mooiste en rijkste en safe-ste
land in het Westen ondraaglijk...maar daar
kan je niet over praten toch? T.R.
3
