„AMAZONE TOURS
VAN HERINNERINGEN GESPROKEN
Wat, Sobat?
Nog steeds geen lid
van de Tropische
Leeskring Tong-Tong??
tsk-tsk-tsk
hotel ,ardjoena'
I BUITEN KOPEN: I
UW GELD IS WÉH
1 BIJ ONS KOPEN: I
UW GELD MAAKT ONS
STERK!
rapatü rapatü kuat!
t* DJOtGA */&Co
wilt u dit jaar
ook naar Spanje?
Van herinneringen gesproken: zo las ik
enkele maanden geleden Uw mededeling
over enkele dorpen in Java, waaraan U
herinneringen bewaart. Daaronder was ook
Leuwiliang. Ik weet niet of er meer dorpen
zijn met diezelfde naam. Maar in Leuwi
liang, op de weg van Buitenzorg naar Ran-
kas Bitoeng, zette ik het eerst voet op
binnenlandse bodem: Ik was in Bogor, de
ambtenarenstad Buitenzorg, in een deleman
geklommen op weg naar het landgoed Bo-
lang, waar ik de eerste jaren van mijn
Indische loopbaan als employé in de thee
zou gaan beginnen. Halfweg was Leuwili
ang, daar zou bij de Chinese warong het
karretje van de onderneming met de drie
witjes op mij wachten om de reis voort te
zetten, aldus de telefonische mededeling
van de boekhouder van het landgoed Bo-
lang.
In Leuwiliang bij de Chinese warong ge
komen: geen karretje! Ik dus aan het in
formeren wat nu te doen. "Hebt U wel
eens gestaan tussen mensen wier taal U
niet kende en die geen woord van U ver
staan?" De gebeurt mij dagelijks, zult U
misschien antwoorden, maar zó filosofisch
bedoel ik het niet. Maar daar in Leuwiliang
was het de eerste keer in mijn leven dat mij
dit overkwam, want op de paar woorden
Maleis die ik had geleerd, antwoordde men
mij in het Eoendanees, een taal welke ik
toen nog niet kende. Gelukkig ging het
beter met de eigenaar van de warong
Deze zat achter het einde van de toon
bank als een levende Buddha, een en al ge
moedelijkheid, zijn inkomsten van die dag
te tellen en beduidde mij allervriendelijkst
dat het karretje van Bolang wel spoedig
zou komen.
Aan zijn voeten speelden twee allerlief
ste Chinese jongetjes, die bij het horen
van de naam Bolang naar mij toe kwamen
huppelen en gierend van de lach aan mijn
broekspijpen trokken en zeiden: "Saja
poenja bapa, toean tanah Bolang". Ik ver
stond dat best, maar het viel mij niet moei
lijk om dit niet te laten merken.
De oude Chinese winkelier, die blijkbaar
de grootvader van die kereltjes was, floot
zonder een spier van zijn gezicht te be
wegen, maar met een geluid, dat het meest
leek op het blazen van een woedende ka
ter. De kleine Chineesjes kenden klaarblij
kelijk dit geluid zeer goed, want ze ver
dwenen ijlings naar de keuken, maar zetten
hun vreugdekreten op weg daarheen toch
voort.
Even later reed een tweewielige kahar
balon, bespannen met drie kleine krachtige
gebouwde schimmels voor. De koetsier
stapte uit, bond de teugels vast en nam
een boengkoesan uit het wagentje, en wilde
dit aan de winkelier overhandigen. Maar
deze had hem al een wenk gegeven: "ka
dapoer". Met een lichte buiging en "Soe-
moehoen mangga" verdween de koetsier,
ook naar de keuken.
Het pakje bevatte een paar geplukte een
den, want de winkelier zei glimlachend te
gen mij: "bebek sjanhai" en likte daarbij
zijn lippen. Ik wist toen nog niet dat met
die klanken één van de meest smakelijke
gerechten van de hoogste Chinese kook
kunst wordt aangeduid, een exotisch ge
recht, waarvoor de vogel eend de basische
substantie levert, (ik heb die woorden in
mijn zakboekje opgetekend en leerde eerst
later de juiste betekenis, welke ik toen
slechts intuitief vermoedde).
Er werd een sadotje gezocht voor mijn
hutkoffer, dat karretje zou wat langzare rij
den, "maar dat komt in orde, tanggoeng,"
zei de Chinese winkelier, en het kwam ook
prima in orde.
Mijn reis ging verder, de drie witjes lie
pen voortreffelijk en in minder dan twee
uur zat ik in het hoofdkwartier tegenover
de Djoeragan Kawassa Ka Hidji, de Hoofd
baas. Ik vertelde hem hoe ik met de Direc
tie in Den Haag in aanraking was gekomen
en van mijn reis naar Java. Maar ik zei niet
dat zijn zoontjes in Leuwiliang er zo gezond
uitzagen en sprekend op hem geleken, ook
niet dat zijn schoonvader (ik denk dat Chi
nezen voor deze los-vaste familierelatie wel
een andere uitdrukking hebben) zo'n hulp
vaardige man was.
Prof. dr. E. JANSSEN,
Zd.-Afrika
OPGEVANGEN OP STRAAT
Uit een gesprek van twee Soenan Gu-
nung Djati (teakbrown gentlemen):
"Ik denk: de zon schijnt, ik ga een beetje
melantjong, ja! Trap af, deur uit...d'l..."
(met een "Arabisch hangebaar": een
wenkende hand, maar dan in omgekeerde
richting: wég!).
Deze heer is ex-buaja lajangan van de
Betawiese straat. Want dj is de aandui
ding (van een klanknabootsing) die het
abrupte moment aangeeft waarop van een
vechtvlieger de draad wordt doorgesneden
en de vlieger kansloos wegdrijft op de
wind. Het woei die dag namelijk fantas
tisch
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiMiiUjiiiiiiiiiiiiiiiiiiinniiiii
Logeren in Den Haag?
1 dan natuurlijk bij
Moderne kamers, prima service, prettige
sfeer. Iedere kamer EIGEN douche-cel. In
I iedere kamer warm en koud stromend water, i
Groot Hertoginnelaan 205 j
1 Tel. 070/39 03 24
liiiiiiiiiiiiiiniiiiiiimiiiiiiinuiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiimuuiiiiiuiiiiiaiiunni
uiniiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHuiiiiiiiiiiuiiiiiiiiuuuuituuiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiini
GEHOORD OP TONG TONG
"Ik ben Hollandse en nooit in Indië ge
weest, maar mijn man is er geweest en
omdat hij er natuurlijk altijd van verteld, heb
ik ook zo'n "tempo doeloe gevoel"...
Vlamingstr. 5 - Den Haag - Tel. 11.66.77
Ruime keuze in:
ARMBANDEN (24 kt. goud)
BRILJANTEN markiesringen en
oorknoppen
MIDO polshorloges
Opnieuw ontvangen:
22 kt. gouden COLLIERS
SEBELAH ROTTAN ARMBANDEN
in 24 kt. goud (Mas kertas)
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
Wij rijden het gehele jaar door naar Malaga - Alicante -
Benidorm - Altea per superluxe "luchtgeveerde" touringcar.
Vraagt vrijblijvend
ons reisprogramma
van 1967 aan
REISBUREAU
EN TOURINGCARBEDRIJF
Den Haag: Haverschmidtstraat 114, Tel. 0 70-98 50 83
Amsterdam: Ceintuurbaan 198, Tel. 0 20- 79 1844
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOC
19
