ABONNEE'S
LEKKER ETEN IN DE MINAHASSA
WERFT ABONNEE'S 111
"Babi poetar"een god-de-lijk gerecht van de Minahassa, waar Amerikaanse dames even dol
op bleken te zijn als echte Minahassers (boven) en "momasa bulu" (onder) waarbij de rijst
in pisangblad gerold gekookt wordt in bamboekokers. Dan met één kap de koker openge
spleten en je hebt een rijst, man! Daar haalt de fijnste rijst in de fijnste kookpan niet bij!
(Foto afgestaan door Thess Mantiri)
DE GROTE VIS
Fraah ferlof nir, één dah.
Dat is wel goed, waarvoor is het?
Hèhèhè, hrote fis nir!*)
Grote vis! Wat grote vis. Heb je 'n grote
vis gevangen en moet je daarvoor een
dag vrij hebben!?
Hèhèhè, men suster mantèn nir!*)
men suster mantèn mijn zuster
gaat trouwen.
Hrote fis groot feest!
G. H. Bartman.
AFGEBROKEN
We zijn vertrouwd met het afbreken van
een abonnement op Tong-Tong, maar we
zaten gisteren toch onthutst naar de adres-
strook van een teruggekomen Tong-Tong
aan te kijken, waarop door de postbode
laconiek geschreven was: „Huis afgebro
ken"
FASEN VAN VOORUITGANG
Fase 1, bij vestiging in Nederland: zal ik
nog terugkeren naar Indonesië? Zal ik dus
mijn kennis van Indonesië blijven vermeer
deren? Niet helemaal assimileren? Alle her
inneringen vasthouden? Blijven "gontjèng"
bij het Moederland?
Fase 2. Ach, het wordt toch nooit meer wat
met dat terugkeren naar Indonesië. Ik zal
ook maar helemaal assimileren. Indië én
Indonesië vergeten. Mijzelf vergeten en "he
lemaal Blanda" worden. Gontjèng bij het
Vaderland.
Fase 3. Op de een of andere manier lukt
het toch niet, dat "helemaal Blanda wor
den". Veel sociale, politieke, religieuze,
culturele facetten van het leven hier be
vredigen me niet, stoten zelfs af. Het hele
maal veranderen zal nooit lukken.
Fase 4. Ik ben wat ik ben. Ik ben Indisch
man, het doet er weinig toe of dat Indo-
of Totok-Indischman is. Ik laat me nóch
door links, nóch door rechts opjutten of
inlijven. Ik heb een som van levenswaarden
gevonden die mij past en waarvan ik over
tuigd ben dat ze goed zijn. Wat ik uit Indië
(Indonesië) overgehouden heb dat essen
tieel dierbaar of goed is, houd ik vast.
Fase 5. Uit de nevenstelling van door mij
goed bevonden basiswaarden uit Azië en
Europa destilleer ik een nieuwe levensfilo
sofie, die mij uittilt boven de kleinere zor
gen van de geest. Ik ben niet langer een
heen en weer geslingerde tussen Oost en
West; ik ben wereldburger.
Beste lezer, deze gedachtengang heb ik
menen te mogen optekenen uit talloze ge
sprekken en briefwisselingen met mijn le
zers. Is zij juist? Correcties of verbeterin
gen? Schrijf opl T.R.
DE SCHULD
Hij kwam opeens bij me binnenvallen en
z'n eerste woorden waren: "Eerst even een
schuld inlossen." En daarmee drukte hij me
een boek in m'n handen. Ik wist direkt waar
om het ging. Vlak na de oorlog, in de
chaos van de bersiaptijd, had ik hem een
boek geleend en het nooit weerom gezien.
Ook al was het een goed boek, ik had de
gedachte eraan toch maar laten vallen. In
deze tijden gaat zoveel verloren... Ook was
hij een goede sobat van me. Wie hangt de
Shylock uit bij een goede vriend? Is zijn
geluk niet ons geluk?
Nu, na twee-en-twintig jaren, kwam hij
"een schuld inlossen". Met een pracht van
een kunstwerk, tientallen maal meer waard
dan de tweedehands roman die ik hem ge
leend had
En toch was ik niet verbaasd. En vele
van mijn lezers zullen niet verbaasd zijn.
We hebben het allemaal wel eens meer
meegemaakt. En we hebben zelf op deze
manier een "schuld" ingelost bij een vriend.
Weet U, net als bij het gezegde: "God
slaapt niet", is er een door ons ondervon
den waarheid in het leven: "Vriendschap
slaapt niet."
Echte vriendschap welteverstaan.
En dit weten we dan ook nog: "Echte
vriendschap kent geen schuld..." T.R.
NOG VERKRIJGBAAR BIJ
BOEKHANDEL TONG TONG
Beb Vuyk:
Duizend eilandenf 2,25
iiiiiimniRiniRnimwiiiimiiRiTnflnDHmfmiuiiniinirTninuniiniiiniDHi
7
