Adieu aan de olifant (slot)
Nauwelijks een dag terug in Nederland, of een engel met vlammend zwaard
trad mij tegemoet. De engel was als onderwijzeres vermomd en het zwaard
waarmee ze op me inhiew was de vernietigende critiek op het Amerikaanse
onderwijs.
"Ik hoop dat je begrijpt dat je kinderen hier op geen enkele school mee zullen
kunnen. Ik heb dat meegemaakt met kinderen in mijn klas die uit de States
kwamen. Als het van mij afhing had ik ze zo in de eerste klas teruggezet!"
Niets zeggen, dacht ik. Laat de verdraagzame beleefde Amerikaan me wat
geleerd hebben, laat de Californische warmte nog even bestand zijn tegen de
ijskoude Hollandse verwatenheid.
Feiten zeiden de engel niets. Alle
argumenten dat Amerika 40% meer af
gestudeerden heeft dan verhoudings
gewijs Europa, dat Amerika boven aan
de ranglijst staat met het aantal jonge
professoren en specialisten met we
reldnaam, zeiden haar niets. Nog min
der natuurlijk dat het Amerikaanse on
derwijs op een ander systeem is geba
seerd, maar dat dat niets te maken
heeft met achterlijkheid. Mijn kinderen
waren in Amerika op school geweest,
dus gelijk aan een stel geestelijk on
volwaardiger
Mijn onvolwaardige spruiten hebben
het inderdaad moeilijk gehad. Ze moes
ten accepteren dat bijzondere aanleg
en kwaliteiten op de Amerikaanse high-
school ontwikkeld, hier werden gene
geerd om plaats te maken voor vakken
die nodig waren voor de "algemene
ontwikkeling". Zinloze, nutteloze bal
last schijnbaar, maar ze behoren tot
het meest superieure systeem op deez'
aard.
Het is allemaal weer rechtgetrokken.
We vonden de school die bij hun aan
leg paste en ze hoefden van de 3e
klas HBS niet terug naar de eerste
klas lagere school gelukkig. Kinderen
zijn dapperder en vergevensgezinder
dan grote mensen heb ik gemerkt.
Aan een paar dingen kunnen ze nog
niet wennen. "De kinderen zijn hier zo
onbeleefd, zo lawaaiierig, zo kinder
achtig. En niemand zegt er iets van!"
zeggen ze.
Vreemd zo'n bewering te moeten
aanhoren, na alles wat men hier weet
over de Amerikaanse jeugd die zo mis
dadig, onbeschoft en agressief is. Wie
heeft er nu gelijk?
Ach, waarom je daarin te verdiepen?
Voor mij tellen alleen de dingen die ik
persoonlijk heb ervaren en gehoord en
gezien.
Alle kinderen zijn in hun jongste ja
ren aan elkaar gelijk. Ze zijn onbe
vangen en eerlijk. Daarna vallen ze ten
prooi aan een slechte liefdeloze op
voeding of ze groeien op tot prettige,
beschaafde mensen. Achter een ellen
dig kind zit altijd een ellendig stel
ouders, denk ik altijd. Of ellendige
gezinsomstandigheden. En dit laatste
is het lot van ontelbare Amerikaantjes.
Er wordt op allerlei manieren buiten
het gezin aandacht besteed aan de kin
deren. Het onderwijs op school is bij
zonder prettig. Mijn eigen kinderen die
in Holland toch altijd goede leerlingen
waren en nooit met tegenzin naar de
school gingen, vonden het schoolgaan
in Amerika pas echt een feest. Ze
hadden er wat je noemt "lol" in. Veel
niiiiiiiiiiiiiiiiiii
1 Home is where 1
i You hang
1 Your memories.
Home is the 1
I conscience of age
The melody j
i at the end of i
i Eternity
Home is the truth I
i Guiding youth 1
Home is the regret j
In every madness
Home is where
You begin again
I to dream again
«iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
huiswerk kregen ze pas in de hogere
klassen. Het is absoluut fout om ge
ringschattend te praten over dat Ame
rikaanse huiswerk, het is geen inpom-
perij, maar actief en bewust opnemen
van de leerstof ook al is het program
ma niet zo uitgebreid als hier.
Veel in het Amerikaanse leven is
praktisch, ongecompliceerder. Dat zal
de voornaamste reden zijn dat deze
Olifant in een niet te stuiten ren het
punt van ontwikkeling heeft kunnen be
reiken, dat hij nu heeft, en wat geen
land ter wereld in 150 jaar heeft kunnen
presteren. Dank zij de kennis, de ener
gie en de verbetenheid van een enorm
emigrantenvolk.
Kleine en grote Indo's onder elkaar op een Soosdag in één van de prachtige picnic-parken
die men in iedere stad kan vinden. Samen eenvoudig plezier beleven, samen iets van een oude
traditie bewaren, dat is het streven van de Indo Community Center "de Soos". Het kijken en
luisteren naar die kleine Indo-Amerikanen, het samenzijn met goede vrienden en natuurlijk het
eten en drinken van je lievelings-eten, dat zijn onvergetelijke momenten voor me geweest.
Charles An go ff I
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIlll
14
