Radio
BOLLAND
15
Maar wie rent naar de top van de
berg en niet af en toe stilstaat om ook
eens te genieten van het uitzicht, of
achterom te kijken of het pad achter
hem niet weggebrokkeld is, die klimt
misschien voor niets. Ik heb het gevoel
van onrust de laatste jaren niet kunnen
wegdrukken. Het gaat te vlug, men wil
te veel en men is er vaak zo helemaal
naast.
We zijn in de eerste plaats voor de
kinderen geemigreerd, wat is voor de
kinderen het beste? Laten we ze zon
der meer los in dit prettige, nieuwe
leven of stellen we restricties omdat
we met onze oude Indische voorzich
tigheid de kinderen als "barang aloes"
willen behoeden voor een onbekend
kwaad?
Het is heerlijk te zien hoe kinderen
hier opleven, genieten van al het nieu
we en opwindende. Hoe zelfstandig ze
worden en hun weg weten te vinden,
eerder nog dan de ouders. Kleine Ame-
rikaantjes worden het met dezelfde
gewoonten en verlangens, maar toch
met iets van de aangeboren terug
houdendheid die Indische mensen ei
gen is. Ik heb ze kunnen gadeslaan
op onze Soos, helemaal niet happy
met de Indische eterijen, snakkend
naar een hotdog of hamburger, hun
eigen uitdrukkingen brabbelend met af
en toe een onvervalst Indisch woord.
Wat was het heerlijk "onder ons" te
zijn, ongegeneerd en onpretentieus, en
dan terug te keren naar dat andere
nieuwe leven, ongegeneerd en onpre
tentieus. Dat is geloof ik het prettigste
van Amerika, je kunt tweemaal jezelf
zijn en toch anders.
Maar ongemerkt veranderen de
meeste kinderen toch wel. Ze krijgen
allemaal een tik van de money-making
molen beet. De jongen wil een Ameri
kaanse fiets met een hoog stuur.
"Verdien er maar een, dacht je dat
het geld ons op de rug groeit?"
Zelf gaat hij zich als krantenjongen
melden op het krantenkantoor, zelf
koopt hij de tas en de bandjes voor de
kranten. Elke dag van school doet hij
zijn zuurverdiende plicht: krantjes vou
wen, bezorgen en als het de tijd daar
voor is, het abonnementsgeld innen.
Dat laatste is het belangrijkste, op een
bepaalde datum moet hij het totaal bij
elkaar hebben en per giro overmaken.
Op dat bedrag maakt hij zijn verdien
sten. Hij leert voor het eerst zakelijk
te zijn, correct maar vastberaden om
datgene te krijgen wat hem toekomt.
Hij leert ook dat tijd geld is. Als hij een
middag liever wil zwemmen inplaats
van in de hitte rond te peddelen, dan
moet hij zijn vervanger daarvoor duur
betalen. Nooit meer een zaterdag weg
te kunnen, het valt niet mee.
Als ik zo naar mijn eigen aspiratie-
loze paperboy kijk die zodra zijn innig
begeerde fiets afbetaald is, zijn baan
tje overdraagt aan een andere liefheb
ber, dan begrijp ik beter waarom Roc
kefeller en Art Linkletter (een andere
multimillionair) als krantenjongens be
gonnen zijn. En dat er voor ons geen
Oh boy, what a paperboy! Kranten, zweet en
soms tranen om een nieuwe fiets te kunnen
kopen.
millioenen weggelegd zijn. Je moet er
aspiraties voor hebben en Amerikanen
zitten stampvol!
Als U mij zou vragen: wie vind je nu
aangenamer mens, de Amerikaan of de
Amerikaanse, dan zou ik direct zeggen:
de eerste.
Marian Manners (redactrice Ladies'
Home Journal) heeft in enkele van haar
hoofdartikelen behoorlijk uitgepakt over
haar eigen sex- en rasgenoten. Ze zei
ronduit wat door anderen terloops al
eens is aangehaald: de Amerikaanse
vrouw mist totaal elke vorm van vrou
welijkheid. Grappig dat vrouwelijke
vormen weinig hebben uit te staan met
de feminiteit zelve.
Zonder het zelf te beseffen (anders
zouden ze het beslist niet nalaten aan
te leren) denkt en gedraagt ze zich on
vrouwelijk. Ze is overdreven nuchter
of overdreven romantisch maar steeds
ontbreekt de vrouwelijke impuls. Ze is
vrouwelijk onlogisch (daarin zijn alle
vrouwen ter wereld gelijk, believe me!)
maar is daarin niet consequent. Ik weet
eigenlijk niet hoe ik het zeggen moet.
Mannen voelen dat beter aan. Ook de
Amerikaan bekent dat er iets aan de
Amerikaanse ontbreekt. En wat ont
breekt dat wordt met over-sex bedekt.
Genadeloos wordt sex uit haar pro
porties gerukt om eenvoudige charme
en ingetogen vrouwelijkheid te vervan
gen. Het is gewoon "indecent" om
»Tiiinnnniiiinimnriiiiiitiiniiiiii»niiiniin»itinntniiiinHiiiiiiBHiiHniiHHmniMHtH«iiiHittt«iiuiiimim
Sterren stralen overal
=3
Kokkies rijsttafel-artikelen staan j
bovenal.
KOKKIES Rijstwinkels:
Witte de Withstraat 128
Telefoon 89438
Slotermeerlaan 125 J
Telefoon 130362
AMSTERDAM - W. j
P.S. Wij verzenden rijsttafel-arti-
kelen over de gehele wereld.
"decent" te zijn vindt de Amerikaanse
eva. Het meest tragische vind ik dat
kleine meisjes met deze onwijze lessen
worden opgevoed. Met de moderne
sex-voorlichting leert men elke vorm
van schaamte af en is schaamte als
nederige vorm van ingetogenheid niet
een van de voornaamste vrouwelijke
eigenschappen?
Generaliseren is natuurlijk altijd ab
soluut fout, maar ik kon maar heel
zelden aan de indruk ontkomen dat de
meeste vrouwen een geweldige show
van zichzelf maakten. Een one-woman
show, en voor deze show is véél nodig.
Minstens eenmaal per week naar de
kapper, een half salaris aan kleding,
make-up en driekwart van haar tijd aan
haar uiterlijk.
Ze heeft van deze show een ge
woonte gemaakt en omdat dit 'n door
lopende voorstelling wordt, geloof je
op het laatst niet meer (en zijzelf ook
niet) dat het allemaal niet echt is. Het
onechte is echt geworden.
Nu praat ik hier als vrouw over
vrouwen. Misschien is er een man die
me zou kunnen tegenspreken en mijn
visie die natuurlijk alleen op aan
voelen is gebaseerd kunnen wijzi
gen?
Stationsweg 143
tel. 0 70 - 60.17.03
Stationsweg 77
tel. 0 70 - 60.15.12
DEN HAAG
Laatste aanbieding:
GRONDIG RADIO-GRAMMOFOON
Model "Bergano" 1048,voor 825,
Model "Mandello" 698,voor f 598,
Model "Como" f 638,voor f 538,
Stereo Meisters: diverse typen, kortingen
van f 100,— tot f 150,— gulden. Hierbij
speciale stereo grammofoonpl. aanbiedingl!
o.a.: goedkope Westerns, Krontjong, James
Last, L.P.'s, etc., etc.
Over het gezinsleven van de door
snee Amerikaan valt niet veel meer te
zeggen dan men er al van weet. Er is
schrikbarend weinig contact met de
kinderen, geestelijk contact, hoewel er
veel voor en met kinderen wordt ge
daan. Zou dit te maken hebben met het
ontbreken van eerdergenoemde vrou
welijkheid die bewust, diepbegeerd
moederschap en dus verantwoordelijk
heid tegenhoudt? Ik dacht van wel.
En er zijn zoveel prachtmensen in
Amerika, wijze, breeddenkende humane
vechters voor een betere maatschappij.
Maar praten zulke mensen niet als in
elk ander land ter wereld tegen de
lucht?
Er is veel geweest dat me de laatste
jaren van mijn verblijf in Amerika hele
maal niet zinde, de kwestie Vietnam
is voor mij niet een kwestie van pro-
of contra geweest.
Blind tegen Amerika opkijken als de
weldoener die met gulle hand aan arm
zaligen geeft, heb ik nooit gedaan, ook
