m
„MIRALMONTE"
Naar aanleiding van het in uw tijdschrift
van 15 november jl. geplaatste artikel over
,,EI Atabal", meen ik niet te mogen achter
blijven, om ook iets te vertellen over dat
andere „Indisch" dorpje „Miralmonte", of
schoon iets verder van Malaga af gelegen,
nl. ongeveer 28 km.
Dank zij de Pasar Malam in Den Haag,
waar over genoemd bouwproject propa
ganda is gemaakt, ben ik thans in het ge
lukkig bezit van een „snoes" van een bun
galow, welke ik voor niets ter wereld zou
willen ruilen.
Zoals uit bijgaande foto's blijkt, waant u
zich, als u er zit, ergens op een onder
neming in de Preanger te vertoeven, of er
gens anders in de bergen op Java. Er
staan reeds 15 bungalows in Spaanse stijl
gebouwd waarvan er enkele te koop of te
huur zijn. Er kunnen, meen ik, nog een
30-tal op het project gebouwd worden. Dus
haast u, wilt u tot de „uitverkorenen" gaan
behoren!
Echt iets voor degenen, die van 'n rustige
en vooral zonnige oude dag verzekerd wil
len zijn.
De nabijgelegen nog typisch-Spaanse dorp
jes Coin en Alhaurin el Grande beide 3'/2
km. van „Miralmonte" zijn gezellige plaats
jes, waar u de dagelijkse „belandja" kunt
doen.
Zeer vruchtbare bouwgrond, waarop reeds
vele subtropische vruchtbomen groeien, zo
als sinaasappels, mandarijnen, vijgen, prui
men, enz., waarvan sinds 1964 duizenden
kilo's zijn geoogst.
Goede busverbindingen zorgen ervoor, dat
u binnen een half uur in Malaga of Torre-
molinos bent, als u de behoefte heeft, weer
eens rumoer en drukte om u heen te willen
hebben.
Ga in de vacantie eens een kijkje nemen.
Het adres is. Urbanizacion „Miralmonte",
Coin, (Malaga). FLIP Gé
HET TWEEDE HART
Het eerste stukje van het artikel „In de
Brievenbus en op de straat (Tong-Tong 30
maart, pagina 2) over de Oma van 87'/2
jaar die een tehuis zocht, heeft verrassend
veel spontane reacties tengevolge gehad,
al was het „alleen maar" voor gastvrijheid
voor week-ends of een weekje vakantie.
Let nu even goed op:
1. Dit stukje werd door ons NIET geplaatst
als een directe oproep voor hulp.
2. De dame IS reeds zo goed mogelijk
geholpen.
3. Deze brief is EEN VAN DE VELE die
wij in de afgelopen jaren ontvangen
hebben en waar soms wel, soms niet
hulp gegeven kon worden.
Het stukje is dus in de eerste plaats opge
nomen om de lezer een idee te geven van
het SOORT verdriet van veel oudere men
sen. Een verdriet dat dus algemener is dan
wij wel denken en waarin wij niet altijd
helpen kunnen, ook al was het alleen al
omdat
a. vele ouden van dagen niet „technisch
verhuisbaar" zijn i.v.m. met huisves
tingsvoorschriften;
b. vele ouden van dagen zwijgen en wij
om die reden de totale omvang van
dit soort verdriet nooit kennen.
We hebben op dit gebied jarenlange er
varing. En weten dus ook dat banjak veel
Oma's en Opa's niet te helpen zijn! Zelfs
na de zoveelste verhuizing niet, vaak kris
en kras door heel Nederland.
Omdat zij niet een bepaald huis of een
bepaalde menselijke omgang zoeken, maar
omdat zij hier in Holland altijd een habitus,
een leefgewoonte missen, die hier nooit
vorm zal krijgen.
Ze missen b.v. een neneh die altijd een
half minuutje maar even kon pidjitten, een
kendoh die zorgeloze desa-liedjes neuriën
kon. Of met wie je op elk uur van de dag
kon ngobrol of „banjol" (schertsend pla
gen). Ze missen altijd open deuren en ra
men, het roetsjen van een kree die open
of dicht gaat, het tjik-tjak van de tjitjak,
duizend en één dingen die de sfeer vorm
den van een Indisch huis. En ons tweede
hart geworden zijn, dat kloppen blijft, waar
het niet meer kloppen kan! Zolang het
eerste hart klopt
Men zal nu misschien ongeduldig zeggen:
maar wat voor zin heeft het dan om zulke
oudjes in Tong-Tong aan het woord te la
ten? Alleen maar deze zin dat wij allemaal
beter begrijpen moeten dat vele Indisch-
gasten op een bepaald geestesterrein on
troostbaar zijn. En dat wij nooit korzelig of
zakelijk zeggen of denken moeten: „Mens,
je hebt al alles. Zeur niet langer!"
Want wat wij vaak „zeuren" noemen, is
alleen het kloppen van dit tweede hart.
Dat dubbel geluk kon (en nog steeds kan!)
geven, maar ook extra pijn kan doen. Af
en toe weerklinkt in Tong-Tong dus ook
zo'n kreet van pijn. Af en toe maar. Af en
toe. Omdat het gewoon menselijk is.
SAFARI IN NEDERLAND
Zoals de kranten melden kan men in de
nabije toekomst in Nederland op safari
gaan. Echt bij de leeuwen. Dat kan ge
beuren in Burgers Dierenpark bij Arnhem.
Dan kan men een ritje maken in een in
zebra-dessin beschilderde „Safari Landro
ver" (die natuurlijk zwaar gepantserd is)
over een uitgestrekt terrein, zo maar tus
sen de echte leeuwen door. Die zo maar
vrij rondlopen!
Stel je vóór! In Nederland! Je hoeft die
gedroomde tocht naar Afrika met een echte
safari (die schreeuwend duur is) dus niet
meer te maken.
Hiermee heeft Burger's Dierenpark triom
fantelijk het Amerikaanse Disneyland met
zijn plastic olifanten geslagen. O zo!
Verdere plannen zullen vermoedelijk wel
zijn: het bij de ingang verhuren van tro
penhelmen en khakipakken, puttee's, veld
flessen en patroonbandeliers. Verder jacht
geweren met losse flodders en namaak
Basoeto geweerdragers. Dan nog een paar
bloedzuigers en tsetse-vliegen en de droom
is volmaakt!
En als onverbeterlijk Tong-Tonger vragen
we ons nu natuurlijk af welke Indischman
hierna een Indische rimboe ergens in Hol
land neerzet. Met tijgers, bantengs, tjeroe-
roets en misschien nog wel een echte mo-
moh! Haweidih, Peh! Ideeënuitwerkers
vóór!
18
