IN VREDESNAAM Radio Bolland Vrede? Wist ik als kind wat vrede was? Er was immers nergens oorlog, tenminste niet voor zover ik het wist? Vrede was nu, oorlog toen en alleen in de geschiedenisboekjes. De Hoekse en Kabeljauwse twisten (jarenlang dacht ik dat een Hoek ook een vis soort was), de 80-jarige oorlog en dan nog ettelijke kloppartijen waarvan ik noch tijd en reden kon onthouden om dat het me allemaal zo koud als ès lilin liet. Nu, dat was: thuis komen van school en lekker ramboetan eten, op de koele grond van de voorgalerij genieten van een nieuw bibliotheekboek, asem of kenari zoeken in de bloedhete middag zon. Roedjak eten, zwemmen in de kali stilletjes of openlijk met ons allen in "Soember Wringin" de tempat bernang die je voor een hele dag kon afhuren voor een riks. Adoe zo lekker! En soms met Paatje en Maatje naar een film van Tom Mix. Dat was vrede. Vrede was er beslist van 20 de cember tot en met 2 januari, de Kerst vakantie. Dan had er een soort gees telijke reiniging plaats, die nodig was om met een boordevol vroom gemoed en een engelengezicht (met pijpekrul- len en strik) "Vrede op aarde, in de mensen een welbehaaaaagen" te kun nen zingen en een boekje van W. G. v.d. Hulst in ontvangst te nemen. Ik vond dat alle mensen een stuk liever waren met Kerstmis en ik was ook altijd weer erg onder de indruk van het Kerstverhaal. Mijn ouders vertelden me in die tijd nog meer mooie en waar gebeurde verhalen en ik moet toege ven dat ik met devotie geloofde in een betere wereld en bereid was er zelf hard aan te werken. Zo duurde de vrede jaren voort. Tot ineens die dag aanbrak dat ik Maatje "in vredesnaam" hoorde zeg gen en die andere betekenis van vrede ging begrijpen. Ik was van school af, wilde beslist niet verder leren. Wilde op eigen be nen staan, journaliste worden en zelf het leven beleven en beschrijven. "Ga maar, in vredesnaam, ga maar kind", zei Maatje. En in gedachten liet ik haar aanvullen: als ik je tegenhoud ben je ongelukkig, ontevreden en voel je je tekort gedaan". En mijn ouders lieten me in vredesnaam gaan. Na die dag heb ik ontdekt dat het leven eigenlijk één grote verkapte oor log is en dat er alleen vrede is als één partij zegt: in vredesnaam. Ik heb eenvoudige mensen in het 12 hart van de oorlog in vrede zien leven. In vrede met zichzelf dan en het had niets met God en Geloof te maken. Er was een jong vrouwtje, haar man was geinterneerd, ze hadden 3 kinde ren. Altijd was ze nogal een zorgelijk timide zieltje geweest, sterk gedomi neerd door een dictatoriale man. Ze deed alles wat hij vond dat gedaan moest worden. Als ze ook maar even tegensprak of een eigen inzicht wilde volgen, leidde dat tot hevige twisten waarvan de kinderen de dupe werden. "Dat je het kunt uithouden", zei ik, "als ik zo'n man had zou ik óf weg lopen óf hem laten zien dat ik ook een eigen wil heb". "Ja jij", antwoordde ze zacht. En ik wist dat het voor haar niet mogelijk was om anders te kunnen zijn. Om de lieve vrede, slikte ze alles. Op haar manier hield ze de vrede, de veelbe- zongen, veelgepreekte vrede hoog. En toen kwam de oorlog en ver dween hij achter de kawat. Toen ik haar na een jaar weer ontmoette, was ze een andere vrouw geworden. Er was een last van haar schouders ge vallen, die andere last, de zorg van haar gezin, bleek niets te zijn in ver gelijking met de vracht van verdriet die haar man haar met zijn onhebbe lijke persoonlijkheid had aangedaan. Ze ging later samenleven met een man die niet alleen een goede man, maar een schat van een vader voor de kin deren was. Na de oorlog vond ze gelukkig de kracht om haar eigen weg te blijven gaan, alle ach en wee van familie leden ten spijt. Ze had afgedaan met "om wille van de lieve vrede" en vrede gevonden. Zo zit het leven vol lieve vredes die dank zij geven en nemen gehand haafd worden. Dat wil zeggen: de ene partij geeft alsmaar en de andere neemt alsmaar. Als de gevende partij eens zegt: ik kan en wil niet meer, dan is er ruzie, hatelijkheid, onvrede. Soe- dah laat maar, in vredesnaam. "Je moet weten te geven en te ne men", zegt men, maar hebt U opgelet dat degene die met deze vrome woor den komt er een handje van heeft de nemende partij te zijn? "Wat 't zwaar ste is moet 't zwaarste wegen", is nog zo'n mooi gezegde. Wie deze woorden uitspreekt is de lankmoedige die altijd weer toegeeft en die het "in vredes naam" als een noodlot accepteert. HIJ wil beslist niet hebben dat ze rood draagt, of haar haar knipt. Doet ze het wel, dan gaat hij beslist niet met haar uit! Zo'n flinke knaap! Wat een karaktervastheid vindt hij van zich zelf. Wat hij niet weet is dat hij een opgeblazen egoist is en een smaak heeft als een tokèh (om nog maar een lief dier te noemen). Hij zal wel nog erger worden, want ze geeft in vre desnaam toe, ze houdt niet van herrie. ZIJ heeft nooit kunnen zetten dat hij eigenlijk van een andere allure is dan zij en ze laat hem op alle mogelijke manieren voelen dat het huwelijk of fers moet brengen. Zijn offers wei te verstaan. Hij gaat nooit meer naar con certen en tentoonstellingen want zijn plaats is naast haar. Als hij dit goed begrijpt dan kan hij zich voor altijd verzekeren van haar trouw en toewij ding en liefde. En dat kiest hij in vre desnaam dan maar. Als U een andere oplossing weet die niet leidt tot ruzie, hatelijkheid, ge spannen sfeer dan houden HIJ en ZIJ zich daar warm voor aanbevolen. Ik heb me altijd afgevraagd hoe zwaar we alles zelf laten wegen, als het voor ons zo uitkomt. Was dat weg gaan uit huis wel het juiste tijdstip, was het werkelijk de moeite waard toen? Mijn ouders hebben vrede ge had met mijn beslissing, maar hoe vaak heb ik meer genomen dan me toekwam? En wat er in de wereld gebeurt, is dat allemaal in vredesnaam aanvaard baar? Moeten we niet vaker zeggen: dat doen we beslist niet, dan maar herrie als die uiteindelijk kan leiden tot een werkelijk eerlijke en eervolle oplossing? Vrede? Je weet nauwelijks meer wat het is in deze tijd waar vrede alleen een tijd van voorbereiding is op de volgende oorlog. In die tussentijd kun je gaan bidden om kracht, wijsheid, geduld. En dat we het kunnen opbren gen in vredesnaam wat aangenamer voor elkaar te zijn. LILIAN DUCELLE Stationsweg 143 tel. 070 - 60.17.03 Stationsweg 77 tel. 070 - 60.15.12 DEN HAAG Herenstraat 157 tel. 070 - 86.32.01 VOORBURG Speciale aanbieding ARISTONA T.V.'s mo dellen 1968-1969 van f 719— voor f 599.—. Geweldige nieuwe sortering country wes tern L.P.'s. Grootste sortering krontjong gamelan platen. Alle grammofoonplaten worden met de nieuwe belasting duurder, haast U ze nu voor lage prijzen te kopen. GRONDIG Radio-grammofoons eigen im port diverse modellen, in palissander, noten of glanzend politoer met f 100,tot f 200,korting.

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1968 | | pagina 12