HET GELUK VAN HET JAGEN
Met z'n drieën naar dezuid
"De jacht behoort tot het zuiverste 'repertoire
van het menselijk geluk"
JOSé ORTEGA Y GASSET
Krakend en piepend zwoegde de ouwe Ford voort, met zijn last van drie
opgeruimde jagers, te weten, Johan, in de wandeling "de Landheer", als zijnde
de bezitter van een groot erfgoed, Boy, alias "Flash Gordon" en de lange
"Taaie", die zich achter het stuur voelde als een aspirant-coureur en de Ford
met Carrachiola neigingen, zonder veel snelheid te verliezen door de bochten
probeerde te wringen, onder protesterend gepiep van het chassis en de banden.
Met onvermoeide ijver poeterde het
versleten machientje de kilometers
weg, die de jagers van het jachtveld
scheidden, en al voelde de Taaie zich
soms wel wat ongerust, als de metalen
en zuigers te energiek begonnen te
roffelen en de spatborden te doordrin
gend hun misnoegen te kennen gaven
over de hobbelige weg; er kwam schot
in, en na de laatste afslag werd het
gaspedaal nog maar eens dieper weg
gedrukt in het hart van de motor en
onder vrolijk gerammel, zodat er zelfs
bij de bochten geen claxon nodig was,
ging het op de onderneming af, ergens
in 'n vergeten hoekje aan Java's zuid
kust, waarvan wilde verhalen de ronde
deden: varkens zo talrijk als muskieten
in de Westmoesson en bantengs als
karbouwen in Midden-Java. De laatste
hellingen werden met een dot gas, op
de prise directe, genomen en met een
onheilspellende vaart ging het met
open knalpot, via een avus-grasbaan,
recht op het huis van de baas aan,
waar het edele driemanschap zich na
tuurlijk eerst moest presenteren.
Allerhartelijkst werd 't hier ontvan
gen en na een uurtje gezellige kout en
sterke staaltjes, werd er doorgereden
naar 'n leegstaand huis op 'n buiten
afdeling, dat voor de komende dagen
tot "home sweet home" zou worden
gepromoveerd .De nacht was intussen
reeds gevallen en na alles uitgeladen
te hebben zocht ieder een paar extra
zachte planken uit, om de moede leden
te strekken. De landheer betastte voor
zichtig zijn rug en dacht toch wel even
weemoedig aan zijn donzige peluw
thuis en zijn lieftallige gade. Maar al
spoedig ontfermde Morpheus zich ook
over hem en dra droomden ze alle drie
van grote evers met blikkerende hou
wers en schoten ze a la Winnetou.
5 u 's ochtends. De Landheer is al
wakker en mengt onnavolgbaar de
juiste hoeveelheid koffie met warme
melk, 't geen dan ook door Flash en
de Taaie zeer op prijs wordt gesteld.
5'/2 u. Abfahrt in twee partijen, de
Landheer gaat alleen, als zijnde een
ouwe rot in het vak en Flash en de
Taaie zullen het samen proberen. Het
begint licht te worden; in donkere par
tijen staan de bomen nog te dromen,
maar een zwak zeebriesje doet ze
fluisterend ontwaken.
De jachtsfeer is er weer, vergeten
zijn de beslommeringen van de heden
daagse maatschappij, een paar dagen
geen pikerans over onbetaalde reke
ningen, schoonzusters en onhandel
bare leerlingen! De Taaie loopt voor
op, hij kent de weg en probeert van
achter zijn brilleglazen in de nog vorm
loze massa's een eventuele zwartkiel
te onderkennen, 't Is echter nog niet
licht genoeg, hoewel de zonsopgang
in het Oosten al reminiscenties wekt
van schilderijen aan de deur. Langs de
bosgrens gaat het en het zicht begint
te beteren.
Een grote gedaante maakt zich los
van een tjentehstruik en stevent lang
zaam op het bos af. Op ongeveer twin
tig meter zien Flash en de Taaie een
trotse, koninklijke bantengstier voor
bijwisselen. Tabuü Primo geen jacht
akte, secundo gesloten jachttijd!! Ver
der gaat het, voorzichtig tegen de
wind in, nauwlettend speurend naar
links en rechts. Dan wordt het eerste
zwijn ontdekt, ver voor, vlak aan de
bosrand, te ver om safe 'n schot op af
te geven en ongehinderd verdwijnt ie.
Een kwartiertje later vinden we de
twee jagers terug, achter een heuveltje
langs een druk begane wissel, luiste
rend naar geluiden die komende var
kens aankondigen.
Daar hoort Flash wat, brekende
twijgjes, recht voor hen uit, als ze nu
maar stil zijn, passeert ie vlak bij. Al
les gespannen spitsen ze de oren. Dan
richt de Taaie zich voorzichtig half op
en op nog geen vijftien pas ziet hij
de kop van een flinke babi. Nog even
wachten tot er meer te zien is, dan
gaat de 8 mm in de aanslag, een knal,
Flash schrikt, de H-mantel doet zijn
plicht en de eerste zwartjas is gezakt.
Even kijken, mooi, geen vangschot no
dig en rustig wordt weer afgewacht.
Er passeren heel wat biggen, die na
tuurlijk ongemoeid worden gelaten.
Leuk grut is dat, met trompjes als van
gummi, snuffelen ze heen en weer,
doen alsof de hele wereld van hen is
en er geen Europese conflicten be
staan.
Flash en de Taaie genieten van het
uitzicht. De Indische oceaan ligt voor
hen, verstild in blauwe oneindigheid.
Uitgestrekte eurihvelden, met hier en
daar een zware boom, als een wachter
op zijn post, golven mee met de zach
te, koele zeebries. De maag doet zich
gelden en er wordt aftrap geblazen.
Als ze thuiskomen wacht de Landheer
ze al op. Hij heeft bereids voor het
ontbijt gezorgd, de goeierd en vertelt
trots, dat hij er ook een heeft! Alleen
Flash heeft dus nog een leeg geweer.
Als de buit thuis komt, worden de
hazen er uit gepeld en de rest gaat
naar de toekang deng-deng, die met
scherp gewette messen al wacht om
zijn dagloon te verdienen. De Landheer
heeft het oppertoezicht over de deng-
deng fabriek met speciale instructies
van zijn 99%. Vroeger zorgde de Taaie
daar ook wel eens voor, maar als ze
dan thuiskwamen, liep het gedroogde
vlees vanzelf weg, tot grote woede
van zijn schoonmoeder. Zo gaat het
de volgende dagen door, langzaam,
maar zeker druppelen de varkens bin
nen. Alleen Flash houdt maar steeds
zijn leeg geweer, tot ook eindelijk zijn
kans komt!...
5 u 's middags.
Hij zit op een wissel en wacht tot
Hubertus ook hem eens gunstig ge
zind zal zijn. Onderwijl denkt hij aan
de jager, die hij zal maken, van de
zoon, die hij nog krijgen moet (en nu
heeft). Dan beweegt de eurih aan de
overkant van het valleitje en een zwijn
laat zich zien. De cal. 12 vliegt in de
aanslag, de Ideal kogel verzaakt niet
en vol trots klopt Flash zich op de
schouder, zie zo, da's No. 1. Hij blijft
rustig zitten, herlaadt en hoopt...
Na tien minuten beweegt de eurih
weer en een zware ever maakt aan
stalten om "uit te komen". Mannen
zijn echter veel meer op hun qui vive,
dan dame's en hij krijgt onze jager
tot diens grote woede in het vizier,
draait zich om als het schot knalt! Met
een geweldige vaart gaat Jan Babi er
van door. Flash meende hem te heb
ben zien tekenen en onderzoekt de
plaats, waar het beest verdwenen is.
Zweet, ziek geschoten blijkbaar een
Idealkogel is een moeilijk te verwerken
pil! Vlug terug naar huis en een paar
honden opgehaald, aan de lijn en op
het zweet gebracht. Ze hoeven niet
ver te gaan. Een twintig meter verder
ligt hij onder een tjenteh-struik, maar
is nog weerbaar. Een hond rukt zich
15
