ALIDA REBEIRA-RUSCH
Radio
Bolland
I
Een kunstcriticus is een bevoorrecht
wezen: zijn ervaring, zijn kennis van
zaken, maken dat hij op elk ogenblik
een oordeel klaar kan hebben en dit
mag uitspreken. En alle leken die on
der dezelfde kunstbelevenis ijverig
hebben geapplaudisseerd voelen zich
na zijn deskundige uitspraak of opge
heven tot zijn niveau, of, als hij hun
enthousiasme niet deelt, diep ontgoo
cheld.
Er was, wat de zangvoordracht van
Alida Rebeira - Rusch op 9 november
voor de Indische Kulturele Kring be
trof, geen muziek-criticus te bekennen.
Wel een zaaltje vol dankbare kunst
kringleden die genoten van wat deze
prachtige mezzo-sopraan en haar ac-
compagnatrice op de piano, Maja van
der Veen ten gehore brachten.
Toch ligt mij, als leek, behalve het
warme applaus, wat meer op het hart.
Niet alleen omdat Alida Rusch een
meisje uit Meester Cornelis is, maar
omdat haar stem een ontdekking voor
de meesten van ons was. Een gave en
uitstekend geschoolde mezzo-sopraan,
die in het warme timbre van de lage
regionen zowel als de hoge kristal
heldere tonen volmaakt zuiver en
"echt" was.
Alida Rusch heeft altijd van zingen
gehouden en zong ook vaak. Als jong
meisje toen ze nog op de kweek zat
en later. Ze kreeg fes bij de bekende
paedagoge Lien de Waard, in Holland
rondde ze de studie af. In 1955, na het
overlijden van haar man, die ze na de
oorlog gevolgd was naar Ceylon, keer
de ze terug naar Amsterdam, kwam
weer bij het onderwijs. Om te bestaan.
Van een mooie stem kun je niet
leven, of je zou publiciteit moeten zoe
ken. Dat heeft Alida Rebeira - Rusch
nooit gedaan, hoewel ze genoeg op
trad in besloten kring, wel eens voor
de radio.
In Maja van der Veen, (ook uit Indië)
vond zij een uitstekend begeleidster
en een ideaal muziekgenoot en het
succes van elk optreden wordt dan
ook door beiden gedeeld.
Het rijke volume, de gebalanceerde
schakeringen in Alida's stem lenen zich
uitstekend voor de vertolking van het
Lied. Ik vond in haar zang hetzelfde
wat me in Schwarzkopf en Ferrier altijd
zo treft.
Maar op deze avond kregen we
géén liederen te horen. Geen Schu
bert, Schumann of Kalman, maar volks
liedjes uit Zuid-Amerika. Verzameld en
getoonzet door Aibert Friedenthal.
Welke bedoeling heeft Friedenthal ge
had deze simpele liedjes weg te halen
uit het milieu van hun oorsprong, een
piano de gitaar te laten vervangen en
ze op te dienen als Lied? Is hij werke
lijk willens en wetens doof geweest
voor de bekoring van de simpelheid
van die volksliedjes, heeft hij opzette
lijk niet willen luisteren naar de men
sen, die de liedjes maakten?
Volksliederen, de naam zegt het im
mers al, worden gemaakt door een
voudig volk, dat blijheid, droefheid,
verlangen of uitdaging wil uiten in een
lied. Een boodschap zonder het ver
langen cultureel te zijn, zonder zelfs
het besef van cultuur.
En van dit besef waren Alida Rusch
en Maja van der Veen in alle ernst
bezield. De zangeres zweefde met haar
prachtige stem voorbij de steppen van
de gaucho's in Argentinië. Zij was niet
hartstochtelijk verliefd in Peru, niet
wanhopig of gelaten in Venezuela en
Cuba, maar evenmin zorgeloos en vro
lijk in Mexico. Ze was Alida Rebeira-
Rusch met een schitterende mezzo
sopraan, begeleid en toegelicht door
Maja van der Veen, die ons geen ogen
blik kon doen vergeten dat ze piano
speelde.
In ieder geval: daar sta ik als leek, ik
applaudisseer en besef meer dan ooit
dat Zuid-Amerika meer dan een halve
aardbol van de Indische Kunstkring
verwijderd is.
Maar dan volgt ook meteen de wens
(die door allen in de zaal gedeeld zal
zijn) Alida Rebeira nog vaker te mogen
horen, in een genre waar haar stem
voor geschapen is: het Lied.
Dat er na deze avond nog vele uit
nodigingen mogen volgen voor meer
recitals, in open of besloten kring.
Waar blijven eigenlijk die mooie,
elegante soiré's, waar mensen elkaar
kunnen ontmoeten voor prettige con
versatie, voor het luisteren naar mu
ziek? Waarom moeten we altijd wach
ten op een concert, op een uitvoering
om van muziek te kunnen genieten?
Een vreemd einde voor een recen
sie, ik zei het U al, geen groter leek
dan
Lilian Ducelle
TOEN, NU
Oude heer, oude dame, fam. S. Net
uit Indonesië terug waar ze 10 maan
den geweest zijn. Ze zouden 3 maan
den blijven maar het werden er 10.
Voor familiebezoek, Djakarta.
Ze zijn nog vol van het weerzien en
de confrontatie met al die dingen waar
hun leven vroeger uit bestond.
"Was het niet helemaal anders, was
het geen teleurstelling, dat moderne
Indonesië?" vragen we.
"Anders? Er is niets veranderd, alles
is hetzelfde", zegt ze met blijde ver
rukking. "We hebben alles teruggevon
den zoals we het gekend hebben. Er
is veel bijgekomen, het is drukker en
bedrijviger geworden, maar er is niets
veranderd, heus niet".
En dan vertellen ze van de stad, de
straat waar ze gewoond hebben en het
lekkere eten. Er is zoveel nieuws bij
gekomen, de mensen zijn nog vinding
rijker, nog pienterder geworden in het
bereiden van bijzondere gerechten. En
goedkoop, veel goedkoper dan hier.
Ja, omgerekend in ons geld hier na
tuurlijk, maar goede, voedzame en lek
kere dingen blijven goedkoper dan
hier. Alleen naar het Oosten toe is de
armoede merkbaar. Oost-Java is arm,
Bali is nog armer.
"Het is geweldig zoals men elkaar
helpt, zoals de hulpverlening geregeld
is. Er zijn wijken met wijkhoofden en
die vallen weer onder de sectie. En
als er ergens nood is, dan staan er
altijd wel mensen klaar om te helpen,
voor zover geholpen kan worden", ver
telt hij.
"De mensen zijn niet veranderd, ze
zijn zo lief weet U, zo vrolijk, zo aloes.
De vrouwen zijn zo mooi in hun sarong
kabaja. Zo heel anders...", zegt ze,
breekt ineens de zin af. We begrijpen
het wel. We weten het immers in ons
hart ook? L.D.
Stationsweg 143
tel. 070 - 60.17.03
Stationsweg 77
tel. 070-60.15.12
DEN HAAG
Herenstraat 157
tel. 070 - 86.32.01
VOORBURG
Eindelijk uit Japan aangekomeni
Dubbelalbum George de Fretes met Hawaii-
muziek. Nimmer in Nederland uitgekomen
platen. Beperkte voorraad.
Jim Reeves L.P. He'll have to go van
f 18,50 voor 7,90111!
Speciale import L.P.'s Hawaii en Japanse
moderne muziek.
U kent ons adres: het beste voor krontjong
en pamalan platen en tophits.
GRÜNDIG radio-grammofoons met f 100,—
tot f 200,korting.
Aristona T.V.'s kleuren en zwart-wit tegen
de léégste prijzen.
14
