'S AVONDS VERMOEID NAAR RED?
GEEN ENERGIE?
Aktief
SPROKKELHOUT
VITALE POSITIEVE GEZONDHEID
VOOR MAN EN VROUW
1 Januari 1926
Dit nieuwe, natuurlijke antwoord kan voor u de oplossing zijn.
o
o R
oooooooooooooooooooooooooooo
29
Onder deze "vaste kop" SPROK
KELHOUT zullen in de komende
maanden af en toe herinneringen ver
schijnen van "een plantersechtpaar,
vanaf de 20-er jaren tot 1952 op West
Java gewoond hebbend", met de on
dertekening "Sprokkelaar"Hier gaat
het eerste opstel.
CAPSULES
„groei"- en ,,energie"-vitaminen) met
andere natuurlijke vitaminerijke con
centraties. Aktief Capsules zijn smaak
loos, werken niet gewoontevormend.
U zult verbaasd staan over de invloed
Als u 's avonds oververmoeid bent
geen energie meer bezit, kan dat be
tekenen, dat u de natuurlijke vitaminen
nodig hebt, zo noodzakelijk voor de
juiste bloedtoevoer naar de spieren
van het lichaam en naar de hersenen.
Neem daarom Aktief Capsules. Deze
combineren hoge concentraties van
tarwekiemen (de rijkste bron van
van Aktief Capsules op uw energie
en welzijn. Begin vandaag nog met
Aktief Capsule^ Verkrijgbaar bij apo
theker en drogist, 3,90 per kuur.
De "Kawi" lag afgemeerd in Priok.
Mijn naam werd aan dek omgeroepen.
Aangezien ik in heel Indië geen ster
veling kende, was me dat niet duidelijk.
Er was iemand aan boord van de
"agenten" van de Maatschappij, die
me kwam opvangen. Ik vond dat nog
al service op Nieuwjaarsmorgen. Ik
beleefde per uur zo veel nieuws, dat ik
me niet had bezig gehouden met "plan
ning", dus me ook niet had afgevraagd,
hoe ik vanaf dat schip in Soebang te
recht zou komen. Gelukkig hadden die
lui dat wel.
Het meest opmerkelijke voor een totok
zijn de luchtjes. Als je het land nog
niet ziet, heb je de sfeer al in je neus.
Het stinkt nooit, het zijn altijd zware
geuren van bloemen en vruchten, die
je omcirkelen. Vergelijk nou de lucht
van het Centraal-station in Amsterdam
eens met de geurtjes van het station
Tjikampek.
De jongeman bracht me naar een ho
telletje op het Koningsplein, waar ik
me zou ophouden tot om 2 uur de
trein ging. Ik heb daar gegeten.
Vreemd. Alle gasten om één ronde
tafel. Dat eten gaf geen moeilijkheden.
Maar de vruchten daarna wel. Als Am
sterdammer van achttien jaar wil je je
nooit laten kennen. Je bent door je
jeugd zeer self-cónscious en meent,
dat alles, dat je niet weet, door een
ander belachelijk wordt gevonden.
Nou komt daar een schaal met aller-
hand onbekende dingen. Grote schij
ven met oranje vruchtvlees en massa's
zwarte pitten. Ik weet niet, hoe je dat
ding moet behandelen.
Een soort aardbei met stekels. Daar
heb ik helemaal niet van terug. Er ligt
nog veel meer. Maar ik ben te verle
gen om te vragen: leg me eens uit.
Wetend wat ik nu weet, en wel, dat
mensen er happig op zijn advies te
geven, had ik dus best mijn mond kun
nen opendoen, zowel voor hun, als
voor mijn plezier. Ik nam "een banaan".
Die kende ik. Dat het een "pisang"
was, deed me niet zo veel, want dat
woord kende ik nog niet.
Die trein was een evenement. Een rei
ziger, die zich respecteert, neemt voor
veertien dagen leeftocht mee, voor
zich zelf en voor alle familieleden,
waar hij of zij naar toe gaat. Bij nader
inzien moet ik in een zondagmiddag's
boemeltje hebben gezeten, want ik her
inner me niet later nog wel eens ge
reisd te hebben tussen zoveel vruch
ten en kippen en onbekende boeng-
koesans.
In Pegaden-Baroe moest ik er uit. Daar
zou 'n motorlorrie zijn. Een avontuur
lijk vehikel, dat me door sawahs en
kampongs naar Soebang zou brengen.
Het was namiddag. Het tracé van de
railbaan was tegelijk gebruikt voor de
waterleiding. In de kampongs stonden
hierop hydranten. Om die hydranten
stonden vrouwen. Om die vrouwen zat
alleen om de lendenen een sarong. Ik
vond die figuurtjes machtig interes
sant, maar durfde niet goed te kijken.
Bloot was in die tijd voor een Amster
dammer iets, waar je wel eens over
had horen praten. Naar huis schreef
ik later, dat het net Bali was.
In Soebang plukte men mij van de
motorlorrie en bracht me naar de
pasangrahan, waar ik op de voorgalerij
te zitten kwam met iemand, die ik
taxeerde een geroutineerd planter te
zijn. Elke totok, die 14 dagen in Indië
is, maakt op de nieweling de indruk
van een ervaren mens.
Hij schonk zich zelf een kopje thee in
en nam twee schepjes suiker. En daar
begon mijn verwondering. Die suiker
zag zwart. Zwart van de miertjes. En
die roerde hij allemaal mee en dronk
ze behagelijk op. Ik zeg: Moet dat?
Hij zegt: Nee, het moet niet. Je kunt
vragen, of ze weggaan, dat doen ze
niet, je kunt ze ook wegvangen, dan is
je thee koud. Ik heb twee koppen met
miertjes gedronken. Sinds dien kan ik
alle soorten mieren in mijn eten en
drinken verdragen, behalve rode. Maar
die zorgen wel, dat ze niet in de pan
terecht komen.
Het naar bed gaan vind ik niet zo leuk.
Je kunt het geloven of niet, maar als
je voor het eerst van je leven onder
een klamboe terecht komt, denk je
binnen een paar minuten, dat je gebrek
aan adem krijgt. Je voelt je opgesloten
als in een doosje. Je hoort van alles,
en niets kun je thuisbrengen. Je voelt
je dan wel erg alleen in een vijandig
land. Als je dan uit een onrustige slui
mer gewekt wordt door wat in jouw
oren klinkt als een hels geschreeuw
van "tokèh" en dat nog wel een keer
of zes, zeven, dan heb je het wel ge
had. Na tien minuten kroop ik met
doodsverachting onder de klamboe uit,
draaide het pitje op en zag aan de
muur iets, dat ik voor een jonge kroko
dil versleet. Met opmerkelijke snelheid
zocht ik de beschutting van de klam
boe weer op. Ik was toen blij met mijn
doosje.
Ik dacht toen: Mijn moeder, moest
eens weten, wat "haar kind" allemaal
door maakt. Maar als je zulke dingen
naar huis schreef, wist je het altijd wel
zo te versieren, dat je een dragelijke
heldenrol speelde. Sprokkelaar
0CXDC)C)0000CKP00000C)CX30C)C>0CXXXXJ
LEZERS IN AMERIKA 8
O Denkt U eraan dat voor zoekge-
raakte of extra Tong Tong num- O
O mers, U altijd terecht kunt bijo
O Marijke Steevensz,
12255 Allardstr., Norwalk, O
O California 90650
O
O Op hetzelfde adres kunt U ook
O vele Nederlandse boeken bestel- O
O len. Informeert U eens!
O Vlugger en goedkoper dan 9
O naar den Haag schrijven! O
