NOG EENMAAL VILLA ROSA
Radio
Bolland
In T.T. No. 11/12 las ik het stukje
van de Hr. J. v. d. Schalk; reeds te
voren in T.T. No. 15/8 ook hierover
van de hand van Mevr. Blomberg-
Peelen, even tussen haakjes: met de
opmerking over „The most unforget
table character" zijn we 't roerend
eens.
Ik wilde op het bovenstaande even
inhaken: de man van Tante Roos,
Charles Monod de Froideville, Chef/
partner van de firma Monod Co. te
Semarang, was in feite niet hoofd
zakelijk voor zaken naar Holland ge
gaan, maar met zijn jongere broer
Henri, eveneens makelaar, maar bij
Fa. Monod, Diephuis Co., vertrokken
om hun oude vader (Oprichter van
Monod Co.) te halen, omdat deze
het gevoel had 't niet lang meer te
zullen maken en te kennen had ge
geven liever in Indië te willen sterven.
Toen de terugreis begon werd Charles
in Southampton door een kwaadaardi
ge griep overvallen en overleed. Ik
werkte toen al enige jaren als typiste
bij Monod Co.; ca. IV2 jaar na
Charles' overlijden kwam mijn man,
wiens moeder een zuster was van
Charles, uit voor Monod Co. en zo
hebben wij elkaar leren kennen en
toen leerde ik Tante Roos pas goed
kennen en toen wij getrouwd waren
logeerden wij nog al eens bij haar,
waar haar zuster, M. Hemsing, toen
ook woonde. De omgeving en interi
eur, zoals Hr. v. d. Schalk beschreef
kwam ons weer voor de geest met alle
herinneringen. Ik heb nog eens ca.
1 maand met mijn zwaar zieke pleeg
moeder (Tante) gelogeerd in de be
nedenkamer en waren wij, alsook mijn
vader zeer dankbaar voor de hartelijk
heid en zorg van Tante Roos, en
kwam mijn man elk weekend ook
logeren. Wat ik ook nooit vergeten zal
is, dat er op de logeerkamer boven
elke morgen op de wastafel een
kommetje water met melati-bloemen
stond, zalig fris voor het gezicht.
Inderdaad had Tante Roos enige hon
den, die ze als haar kinderen be
schouwde en ook veel vogels. Haar
bedienden kon zij er behoorlijk van
langs geven, als ze niet precies deden
zoals zij 't wilde; daar schrok ik wel
eens van, maar ik heb één keer ont
zettend moeten lachen, toen de
djongos, na zo'n veeg uit de pan en
de njonja zich had omgedraaid, z'n
schouders optrok en mompelde: „alah
djoewè, koelo wis weroh(ach dat
gezeur, dat kennen wij al). Ze accep
teerden die standjes, zeg maar gerust
uitkafferij, omdat ndoro njonja ook
bijzonder goed voor hen was, zodat
ze jaren bij haar bleven.
Nog even dit: de binnengalerij met
een gezellig zitje, waar we s' avonds
18
Tante Roos
onder een kopje koffie of koele drank
aan 't babbelen raakten en als Tante
dan het „moppenboek" van Oom te
voorschijn haalde en eruit las, lagen
wij vaak krom van de lach. Zij had een
groot gevoel voor humor.
Wij vertrokken naar elders, ont
moetten haar voor 't laatst in 1941zij
is, naar wij vernamen, heel eenzaam
in haar pondok te Bandoengan over
leden, zij, die altijd veel mensen om
zich wilde hebben. Gelukkig heeft zij
nooit geweten, dat haar Villa Rosa
later door rampokkers in brand is ge
stoken. Wel typerend dat er nu een
KERKJE staat achter de grote mooie
hekken
L. M. Nardten - de Jong
Stationsweg 143
tel. 070-60.17.03
Stationsweg 77
tel. 070 - 60.15.12
DEN HAAG
Herenstraat 157
tel. 070 - 86.32.01
VOORBURG
OBRAL BESAR! In Grammofoonplaten. Prij-
zen vanaf 3 voor ƒ2.75 en 3 voor ƒ3.—
Radio Grammofoonmeubelen met enorme
kortingen Originele GRUNDIG apparatuur.
Speciale aanbieding in L.P.'s o.a.: Ambo-
nees gemengd koor Excelsior voor ƒ6,25
Country Western L.P.'s vanaf 5,95
Het betreft allemaal nieuw van fabrikanten
Ingekochte goederen, GEEN overjarige I
voorraad of beschadigde platen bij ons.
TWEE BERICHTEN
„Of het je interesseert weet ik niet,
maar ik was in mijn prille jeugd een
boeaja Kemajoran. Mijn omgang
boeaja's krontjong, toekang poekoe-
lan: Tjimandé, Tjikalong, Tjimatjan,
instructeurs: Ouwe heer Kempees en
zijn beide zoons; die waren van
mijn leeftijd! Naderhand allemaal ver
huisd naar de omgeving van Sawah-
Besar.
En nou hier in Holland, nog nooit
eerder in Europa geweest, laat staan in
Holland en twee jaar lid van Tonq-
Tong.
Weet je Tjalie, er zijn mensen
(Indo's, Iho!) die jou een fantast en
een idealist vinden en duszijn ze
geen Tong-Tong-lid.
Nou vraag ik je, Tjalie, wat heeft het
één met het ander te maken? Ik vind
jou óók een fantast en een idealist,
en ben tóch lid van Tong-Tong.
Kijk Tjalie, iemand die geen fantasie
bezit, is maar een pover schepsel, die
zal nooit CREATIEF kunnen zijn, die
zal in zijn leven nooit méér kunnen
presteren dan „van huis naar kantoor
en van kantoor naar huis" (please,
herhaal ad libitum!). Als hij daar ge
lukkig mee is, moet hij het zelf weten,
maar niet afgeven op mensen die wél
fantasten zijn dong!
En iemand, die geen idealen heeft
weet eigenlijk niet goed waarvoor hij
werkt en waarvoor hij überhaupt in
deze wereld is. Moet hij weten, maar
niet afgeven(ik verval in herha
lingen, Tjalie!)
Ga jij maar door met FANTAST te
zijn, Tjalie en koester je IDEALEN
maar, Tjalie, er zijn nog oude ge
trouwen, die met je mee optrekken
tot schande van de jongere generatie!
Natuurlijk, de oude getrouwen ster
ven langzaam uit, maar tót dat mo
ment: „POEKOEL TEROES!"
Harry v. d. Brink
En dan een telefoontje van R. uit
een hospitaal
„Wilt U aan Tjalie overbrengen,
dat ik opgenomen ben met een
hartinfact - pas 36 jaar! Onge
looflijk, nietwaar?! - en dat ik
50% van mijn genezing te dan
ken heb aan het eindeloos her
lezen van zijn Piekerans van een
Straatslijper!"
Deze R. is geen abonnee van Tong-
Tong; hij is ook zó jong dat hij Harry's
en Tjalie's „idealisten-bestaan" ver
moedelijk niet gekend heeft. Nochtans
wordt hij alleen van het lézen ervan
al gezonder! Als idealisme onver
standig is, soedah-dèh, ja Har? Als je
er maar gezond van wordt!
T. R.