NOG EENMAAL VILLA ROSA Radio Bolland In T.T. No. 11/12 las ik het stukje van de Hr. J. v. d. Schalk; reeds te voren in T.T. No. 15/8 ook hierover van de hand van Mevr. Blomberg- Peelen, even tussen haakjes: met de opmerking over „The most unforget table character" zijn we 't roerend eens. Ik wilde op het bovenstaande even inhaken: de man van Tante Roos, Charles Monod de Froideville, Chef/ partner van de firma Monod Co. te Semarang, was in feite niet hoofd zakelijk voor zaken naar Holland ge gaan, maar met zijn jongere broer Henri, eveneens makelaar, maar bij Fa. Monod, Diephuis Co., vertrokken om hun oude vader (Oprichter van Monod Co.) te halen, omdat deze het gevoel had 't niet lang meer te zullen maken en te kennen had ge geven liever in Indië te willen sterven. Toen de terugreis begon werd Charles in Southampton door een kwaadaardi ge griep overvallen en overleed. Ik werkte toen al enige jaren als typiste bij Monod Co.; ca. IV2 jaar na Charles' overlijden kwam mijn man, wiens moeder een zuster was van Charles, uit voor Monod Co. en zo hebben wij elkaar leren kennen en toen leerde ik Tante Roos pas goed kennen en toen wij getrouwd waren logeerden wij nog al eens bij haar, waar haar zuster, M. Hemsing, toen ook woonde. De omgeving en interi eur, zoals Hr. v. d. Schalk beschreef kwam ons weer voor de geest met alle herinneringen. Ik heb nog eens ca. 1 maand met mijn zwaar zieke pleeg moeder (Tante) gelogeerd in de be nedenkamer en waren wij, alsook mijn vader zeer dankbaar voor de hartelijk heid en zorg van Tante Roos, en kwam mijn man elk weekend ook logeren. Wat ik ook nooit vergeten zal is, dat er op de logeerkamer boven elke morgen op de wastafel een kommetje water met melati-bloemen stond, zalig fris voor het gezicht. Inderdaad had Tante Roos enige hon den, die ze als haar kinderen be schouwde en ook veel vogels. Haar bedienden kon zij er behoorlijk van langs geven, als ze niet precies deden zoals zij 't wilde; daar schrok ik wel eens van, maar ik heb één keer ont zettend moeten lachen, toen de djongos, na zo'n veeg uit de pan en de njonja zich had omgedraaid, z'n schouders optrok en mompelde: „alah djoewè, koelo wis weroh(ach dat gezeur, dat kennen wij al). Ze accep teerden die standjes, zeg maar gerust uitkafferij, omdat ndoro njonja ook bijzonder goed voor hen was, zodat ze jaren bij haar bleven. Nog even dit: de binnengalerij met een gezellig zitje, waar we s' avonds 18 Tante Roos onder een kopje koffie of koele drank aan 't babbelen raakten en als Tante dan het „moppenboek" van Oom te voorschijn haalde en eruit las, lagen wij vaak krom van de lach. Zij had een groot gevoel voor humor. Wij vertrokken naar elders, ont moetten haar voor 't laatst in 1941zij is, naar wij vernamen, heel eenzaam in haar pondok te Bandoengan over leden, zij, die altijd veel mensen om zich wilde hebben. Gelukkig heeft zij nooit geweten, dat haar Villa Rosa later door rampokkers in brand is ge stoken. Wel typerend dat er nu een KERKJE staat achter de grote mooie hekken L. M. Nardten - de Jong Stationsweg 143 tel. 070-60.17.03 Stationsweg 77 tel. 070 - 60.15.12 DEN HAAG Herenstraat 157 tel. 070 - 86.32.01 VOORBURG OBRAL BESAR! In Grammofoonplaten. Prij- zen vanaf 3 voor ƒ2.75 en 3 voor ƒ3.— Radio Grammofoonmeubelen met enorme kortingen Originele GRUNDIG apparatuur. Speciale aanbieding in L.P.'s o.a.: Ambo- nees gemengd koor Excelsior voor ƒ6,25 Country Western L.P.'s vanaf 5,95 Het betreft allemaal nieuw van fabrikanten Ingekochte goederen, GEEN overjarige I voorraad of beschadigde platen bij ons. TWEE BERICHTEN „Of het je interesseert weet ik niet, maar ik was in mijn prille jeugd een boeaja Kemajoran. Mijn omgang boeaja's krontjong, toekang poekoe- lan: Tjimandé, Tjikalong, Tjimatjan, instructeurs: Ouwe heer Kempees en zijn beide zoons; die waren van mijn leeftijd! Naderhand allemaal ver huisd naar de omgeving van Sawah- Besar. En nou hier in Holland, nog nooit eerder in Europa geweest, laat staan in Holland en twee jaar lid van Tonq- Tong. Weet je Tjalie, er zijn mensen (Indo's, Iho!) die jou een fantast en een idealist vinden en duszijn ze geen Tong-Tong-lid. Nou vraag ik je, Tjalie, wat heeft het één met het ander te maken? Ik vind jou óók een fantast en een idealist, en ben tóch lid van Tong-Tong. Kijk Tjalie, iemand die geen fantasie bezit, is maar een pover schepsel, die zal nooit CREATIEF kunnen zijn, die zal in zijn leven nooit méér kunnen presteren dan „van huis naar kantoor en van kantoor naar huis" (please, herhaal ad libitum!). Als hij daar ge lukkig mee is, moet hij het zelf weten, maar niet afgeven op mensen die wél fantasten zijn dong! En iemand, die geen idealen heeft weet eigenlijk niet goed waarvoor hij werkt en waarvoor hij überhaupt in deze wereld is. Moet hij weten, maar niet afgeven(ik verval in herha lingen, Tjalie!) Ga jij maar door met FANTAST te zijn, Tjalie en koester je IDEALEN maar, Tjalie, er zijn nog oude ge trouwen, die met je mee optrekken tot schande van de jongere generatie! Natuurlijk, de oude getrouwen ster ven langzaam uit, maar tót dat mo ment: „POEKOEL TEROES!" Harry v. d. Brink En dan een telefoontje van R. uit een hospitaal „Wilt U aan Tjalie overbrengen, dat ik opgenomen ben met een hartinfact - pas 36 jaar! Onge looflijk, nietwaar?! - en dat ik 50% van mijn genezing te dan ken heb aan het eindeloos her lezen van zijn Piekerans van een Straatslijper!" Deze R. is geen abonnee van Tong- Tong; hij is ook zó jong dat hij Harry's en Tjalie's „idealisten-bestaan" ver moedelijk niet gekend heeft. Nochtans wordt hij alleen van het lézen ervan al gezonder! Als idealisme onver standig is, soedah-dèh, ja Har? Als je er maar gezond van wordt! T. R.

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1969 | | pagina 18