cTiietó nieuwó onder de zon
Mode uH Oost en West
"Ze weten van gekkigheid niet meer wat ze moeten verzinnen!"
U zult dit bij het bekijken van de modeplaatjes in krant of tijdschrift wel vaak
gedacht hebben. De meest waanzinnige creaties, die je zelfs in de benauwdste
nachtmerries niet zou tegenkomen, presenteren onze grote Westerse couturiers
ons met een ijskoud gezicht. Het kan, want deze mode hoort bij deze tijds
geest: neurotisch, schaamteloos, stijlloos. Wat er in 1970 komen gaat weet
ik niet, wel, dat de jaren 1960-1970 als de meest stijlloze en onvrouwelijkste
decennia in mijn modeherinnering gegrift zullen blijven. Het is of de geest
van deze zieke mensheid zich in de mode weerspiegelt; verward, onbeheerst,
verloren in de chaos.
Toch spelen de modekunstenaars
een knap spelletje. Men richt zich
UITSLUITEND op de jeugd (15-30), ik
heb nog nergens een model gezien
dat dragelijk kan zijn voor de vrouw
van 40 of ouder. Dior, Fath, Carven
20 jaar geleden dachten wel aan elke
leeftijd. De oudere generatie wordt nu
opzettelijk buitengesloten. Blote boe
zems, dijen en zelfs knieën zijn im
mers voor ons absoluut onaanvaard
baar. Maar de jeugd is bezeten door
een verlangen om te shockeren, uit
te dagen en maling te hebben aan
bestaande normen van fatsoen en dis
tinctie. Dit verlangen is bij velen gro
ter dan een sluimerende goede smaak
en vrouwelijkheid en de ontwerpers
maken daar dankbaar gebruik van. Een
goede couturier kan millioenen vrou
wen met een ontwerp in de goede
richting Jgiden, terwijl de gewetenloze
ontwerper met zijn belachelijke ideëen
diezelfde vrouwen tot een bespotting
kan maken. Nu zijn we wel zo ver dat
we niet of nauwelijks meer beseffen
hoe lachwekkend we eruit zien. Er is
nog geen moderedactrice geweest,
van geen enkel krant of tijdschrift die
openlijk heeft durven protesteren te
gen de verwording van het modebeeld.
Alles wordt aangeprezen, alles wordt
bejubeld. Wie draagt al deze nonsens?
Natuurlijk in de eerste plaats alleen
de jongere generatie. Een mooi jong
ding kan zich alles veroorloven, zelfs
een hoopje vodden. Wordt het dan
geen gewetenloze zaak de mode aan
de doorsnee-vrouw aan te bevelen?
Als U bedenkt dat 80% van die door
snee vrouwen niet de beschikking
heeft over volmaakte boezems, knie-
en en andere bloot-gestelde onderde
len, en zich dus niet aan de nieuwe
creaties durft wagen, dan rest er nog
20%. Van die 20% met een mooi fi
guur zijn er wellicht nog 10% in het
bezit van zelfrespect (of een echtge
noot die hen eenvoudig verbiedt!), dan
blijft er 10% die de couturier volgen.
En dan begrijpt U meteen dat, hoe
waanzinniger een creatie, hoe duurder
die moet zijn. Zo verdient de couturier
toch wel een dikke boterham.
Neen, het zijn de confectionnaires,
de nuchtere zakenmensen aan wie we
te danken hebben dat we er nog goed
gekleed en normaal bij kunnen lopen.
12
Al moet ik toegeven dat het de laatste
tijd hoe langer hoe moeilijker wordt
iets werkelijk goeds tegen een drage
lijke prijs te kopen. Modieuze kleding,
draagbaar voor elke vrouw wordt
zeldzaam en duurder. Zo zakelijk zijn
de confectionnaires ook wel!
Als U echter goed deze draagbare
kleding bekijkt, dan ziet U^ook dat
we de laatste 15 jaar NIETS nieuws
hebben gekregen. Geen veranderde
lijn, of opzienbarende wijziging in de
coupe. Ik ben ervan overtuigd dat men
jaar in jaar uit met dezelfde knippa
tronen kan werken.
Garneringen, accessoires zijn eigen
lijk het nieuwe. Deze hebben zich de
laatste jaren geweldig uitgebreid, even
als het stoffenmateriaal. U koopt het
zelfde model pakje van 15 jaar gele
den, maar de presentatie is nieuw.
Coco Chanel die voor onwijs wordt
uitgemaakt, heeft het heus wel goed
en eerlijk bekeken. Ze is de enige
couturier die voor de waarheid durft
uitkomen. En wie wordt daar tegen
woordig voor geaccepteerd?
Nu kunt U hetzelfde rechttoe-recht-
aan patroon van een ochtendjurkje uit
voeren in kostbaar brokaat en een
avondjapon "creeëren". Dat was 35
jaar geleden beslist onbestaanbaar.
Aan de stoffen- en accessoires-ont-
werpers danken we heel veel aantrek
kelijks.
Overigens zijn de couturiers niet op
het achterhoofd gevallen. Men weet
ook wel dat zelfs de jeugd uitge
keken raakt op alleen maar bloot en
gek. Dus kwamen de Afghaanse ket
tingen, vestjes en jakken, Indiasche
armbanden en oorhangers erbij, "cre-
eerde" men de laarzenmode, schaam
teloos overgenomen uit Rusland, de
Oekraine, Lapland. U kunt er in de
meeste gevallen zeker van zijn dat,
wanneer er iets bijzonders in het mo
debeeld komt, het overgenomen is van
de "onderontwikkelde" gebieden.
Goddank. Want nu komen de tuniek-
pakken, de wijde Afrikaanse en Egyp
tische kaftans er weer in. Er komen
ter afwisseling van de minirokken
weer lange, statige avondgewaden.
Heel mooi, heel duur en heel goed
afgekeken van wat in het verre Oos
ten al eeuwenoud is.
Een modern tuniek-pak? Weineen, de eeu
wenoude dracht van de werkende Chinese
vrouw, de samfu. Een soort shanghai-dress
cheongsamin het kort, gedragen op een
gemakkelijk zittende pantalon die veel meer
bewegingsvrijheid biedt dan de cheong-sam
Oorspronkelijk uitgevoerd in zwart, stevig
katoen, is de samfu in de loop der tijden
"veredeld"
Hier b.v. is het een élegante creatie geworden
van gestreepte stof met een geappliqueerde
kant garnering. Legio variaties op de samfu!
