Kind in tempo doeloe
Toko Tong Tong
door de week open
Taalkunst
Zaterdag 17 mei is onze laatste
zaterdag-toko geweest.
Dat wil dus niet zeggen dat de toko
door de week ook gesloten is. Deze
blijft als gewoonlijk OPEN, van maan
dag tot en met vrijdag van 9-4. Mocht
U om bepaalde reden alleen zaterdag
in de stad kunnen zijn om een be
stelling op te halen of barang af te
geven, belt U dan even van tevoren,
dan zijn we U graag terwille.
Dus: iedere dag open van 9-4.
Zaterdag gesloten.
Na de grote vakantie hervatten we
de zaterdag-toko.
Er is voor de a.s. Pasar Malam nog
zoveel te doen en op week-ends wer
ken we het rustigst.
Dan nog een verzoek dat met dit
rustig werken verband houdt:
wilt U Tong Tong (dus Tjalie Robin-
san, Lilian Ducelle) na vrijdagmiddag
6 uur niet meer bellen voor bestellin
gen of andere zakelijke Tong Tong
aangelegenheden? Om 4 uur is het
kantoor dicht, al het personeel naar
huis. Het komt er dus op neer dat
Tjalie of Lilian met allerlei boodschap
pen blijven zitten. Dat doen we an
ders met alle plezier, maar nu in deze
drukte kan er vaak echt niets meer
bij.
Dus bellen en bestellen zoveel als
U wilt TOT vrijdagmiddag 6 uur. Daar
na wachten tot maandagochtend 9 uur.
Doen ja?
Dank voor uw medewerking en be
grip! Lilian Ducelle
In de lieflijkste aller talen, het Soen-
danees, kan aan een woord meer kleur
worden verleend door het te verlen
gen. Zo kunnen tjarèwèd (zaniken) en
gandèng (lawaai maken) worden uitge
rekt tot tjararèwèd en gararandèng. De
Soendanees ziet er helemaal niet te
genop dit systeem ook toe te passen
op aan het Nederlands ontleende
woorden. Omstreeks 1920 was er in
Bandoeng een dame, die de kost ver
diende met koekbakken. Haar produc
ten, taartjes, kroketten en ontbijtkoek
werden in twee grote cilindervormige
trommels op een pikoelan door een
venter aan de man gebracht onder de
uitroep "Tartjieies, karoeket-karoeket,
ombèkoeroeloek!" (de laatste drie let
tergrepen een halve octaaf hoger dan
de andere s.v.p. en twee passen af
stand tussen de woorden).
Over Soendanees gesproken: U
moet 's proberen het charmante gra-
mofoonplaatje "Es lilin" te pakken te
krijgen, waarin een ijsverkoper zijn
waar tracht te slijten, met hartverove-
rende complimentjes voor de dames
klanten. Een heimweewekkend gevalle
tje, waar je geen droge ogen bij houdt.
CdG
Dit is het negende boek van Hein
Buitenweg, en naar hij zelf zegt
zijn laatste. Maar dat zei hij ook al
toen hij de laatste hand legde aan het
voorlaatste boek: „Soos en Samenle
ving" (waarin we op de redactie nog
steeds met plezier bladeren), en onze
onuitputtelijke Tempo Doeloe-schatten
kennende en Hein Buitenweg ken
nende zou het ons niets verbazen
als over een tijdje wéér een boek met
herinneringen van zijn hand zou ver
schijnen.
Want weliswaar zou Hein Buitenweg
zélf wel uitgeschreven raken, het won
derlijke is, dat al die prenten van vroe
ger uit zichzelf blijven vertellen, ook
zónder "woordvoerder". En ook al zou
men niets lezen, maar alleen foto's be
kijken, zó enorm veel herinneringen en
nieuwe gedachten komen opdoemen,
dat men menig plaatje aan zich zelf
voor uren genoeg heeft!
Kijk maar naar zo'n prent uit zo'n
oud leesboekje als Ot en Sien (Hein
Buitenweg heeft er ettelijke weer op
gediept in dit laatste foto-album van
hem!). Bij het zien van die oer-solide
etenskasten met de mierenbakjes er
onder, het gendierek, de klederdrach
ten, komen ettelijke herinneringen van
zelf bovendrijven, waaraan we ons ver
lustigen! Dan merken we ook vanzelf,
dat achter de verouderde beelden (ook
in dit boek) zelf andere waarden mee
komen, waar geen beeld voor bestaat.
Zoals: rust, tevredenheid, degelijkheid,
ruimdenkendheid, enz. enz., die ons
leven vroeger omgaven als even zo
vele feeën uit het sprookje van Asse
poester! En daarom verveelt een „tem
po doeloe"-album nooit. En wordt zelfs
rijker naarmate we er vaker in blade
ren.
Ook hoeven we niet zó ver in het
verleden terug. Zo'n foto alleen al als
gemaakt in het zwembad Brantas in
Soerabaja brengt hele reeksen herin
neringen terug. Zwemmen was toen
nog niet zo'n recordjagerij geworden
en er was naast het zwemmen nog jool
genoeg! En zijn de lempers dan ver
geten en de ijs-lollies, de leuke meis
jes of de tahoe-verkoper bij de brug?
Voor wie wil, en die het leven ervaren
heeft als levensKUNST, is er plenty
veel te herinneren!
En een groepsfoto uit de HBS-tijd
brengt je toch massa's avonturen in
het geheugen? En anecdotes van leer-
14
