Opkomst en geschiedenis van
Hotel de Boer te Medan
(Slot)
6
Bij de viering van het 25-jarig betlaan van Hotel de Boer op 9 juni 1923 werden de Heer
en Mevrouw de Boer door hun vele vrienden en relaties flink in de bloemetjes gezet.
Tot slot lijkt het mij wel interessant
om enige van de bekende persoonlijk
heden, die in de loop der jaren tot de
logé's van Hotel de Boer behoord heb
ben, te noemen. Niet in chronologische
volgorde, en van sommigen weet ik
slechts "bij overlevering". Zo dan de
schrijfster Carry van Bruggen, die de
eerste avond van haar verblijf de eet
zaal in opschudding bracht door luid
keels te kraaien: ,,0h! Wat eng! Alle
maal krokodilletjes aan de muur!" Ma-
ta Hari, haar man en twee kinderen
brachten de eerste dag van hun ver
blijf in Medan in het hotel door. Uiter
aard was zij toen nog alleen bekend
als mevrouw MacLeod. Haar zoontje
werd later door 'n baboe vergiftigd en
ligt op het Europese kerkhof te Medan
begraven. Met Allerzielen en Kerstmis,
als ik de meest vergeten graven placht
te bezoeken en dat waren er zeer
vele legde ik ook altijd een paar
bloemen op dit in vergetelheid geraakte
kindergrafje. De dochter, Non Mac
Leod, heb ik later nog in Den Haag
ontmoet, een paar dagen, voordat zij
als onderwijzeres naar Indië zou ver
trekken, ook een paar dagen voor
haar onverwacht overlijden.
Veel groten van toneel en kleinkunst
logeerden in Hotel de Boer, Willem
Rooyaards, Cor Ruys, Pisuisse, Henri
Brondgeest, door de planters prompt
tot "Grondbeest" omgedoopt, toen, bij
een voorgenomen vliegtocht 't toestel
niet van de grond loskwam. Koos en
Cesarine Speenhoff met hun dochter
Ceesje. Persoonlijk ontmoette ik Louis
Couperus, mijn meest bewonderde Ne
derlandse schrijver, maar in den lijve,
helaas, in mijn opinie, geaffecteeerd in
gebaar en spraak, in het Deli van die
tijd, begin 20-er jaren, het bestaand
reeds vroeg in de morgen rond te lo
pen in een onberispelijk shantung pak,
bloem in het knoopsgat, omzweefd
door een beschaafd wolkje parfum.
Willy Corsari leerde ik er kennen, toen
nog niet de bekende schrijfster van
tegenwoordig, maar optredend als ca
baretière met meest zelf geschreven
en gecomponeerde chansons. Barbara
Hutton, de five-and-dime store erfge
name, zag ik er aan het ontbijt met
haar tweede of derde man was het
de graaf of de prins? met een ver
veeld en ontevreden gezicht rondprik-
kend in een heerlijk stuk papaja.
Stein Callenfels, de wereldbekende
archeoloog en pre-historicus, dook re
gelmatig op en zette dan het hotel op
stelten met zijn onberekenbare inval
len. Meerdere malen had ik de eer en
het genoegen een gesprek met hem te
hebben, en hem ook eens in een van
zijn ge-improviseerde serimpi dansen
te zien, wonderlijk van lichtheid en
soepelheid met dat zware lichaam. Met
Beretty, de oprichter van Aneta, heb
ik een avond, afwisselend dansend en
pratend, doorgebracht. Ook met de
Amerikaanse ontdekkingsreiziger en
motion picture producer, Martin John
son in 1937 bij een vliegtuigongeluk
om het leven gekomen en zijn vrouw
Osa, die zich op weg bevonden naar
Borneo om daar de inboorlingen en
de dierenwereld te filmen, had ik een
korte ontmoeting.
De toenmalioe kroonnrins Leopold
van België en zijn lieftallige Astrid
brachten meerdere dagen in het hotel
door. Het kostte haar kennelijk moeite
zich haar waardigheid voortdurend be
wust te blijven en niet, als zij zich on
bespied waande, als een kind door de
gangen te huppelen om met een luch
tig sprongetje de stoeptreden aan het
eind te "nemen", om dan geïnteres
seerd te blijven staan kijken bij een
baboe, bezig met het geheimzinnig ri
tueel van het bereiden van een hartige
sirihpruim, even een tip van sarong of
slendang tussen duim en wijsvinger te
keuren om, na een vriendelijk klopje
op de kabaja-schouder van de verbou
wereerde baboe weer, nu wat meer in
getogen, verder te wandelen.
Leopold had kennelijk aan boord de
gecombineerde kracht van tropenzon
plus zee-oppervlak onderschat, Vvaar-
door zijn normaal knap gezicht tot een
kreeftrood was verbrand, in een on-
flatteuze kleurcombinatie met zijn rood
achtig gouden haardos. Hij leeK een
zeer bescheiden, zelfs verlegen man,
die door zijn gemalin bij het betreden
van de, met een bruisende menigte
planters-op-hari-besar gevulde eetzaal,
met een bijna onmerkbaar duwtje van
haar elleboog tot doorlopen werd ge
maand.
En dan nog een anecdote uit eigen
ervaring. Wij hadden bericht ontvan
gen, dat de komst te verwachten was
van de Prinses en Prins von Schaum-
burg-Lippe. De juiste verwantschap is
mij uiteraard niet bekend, maar wel
weet ik, dat zij Koningin Wilhelmina
tante noemde. Kort nadat het echtpaar
zich in zijn kamer had terug getrok
ken, werd het kantoor opgebeld met
verzoek een telegram te verzenden
aan: Koningin Wilhelmina, Den Haag,
Holland om hun goede aankomst te
melden. Fluks werd een loper naar het
tegenovergelegen P.T.T.-kantoor ge
stuurd met de betreffende missive,
maar bijna even snel was hij weer te
rug met het formulier, waarop door de
klerk was geschreven regelement
is regelement, niewaar Verzoeke
vermelding van straatnaam en huis
nummer!
In 1923 mochten mijn ouders het zil
veren feest van hun schepping her
denken, waarbij tallozen van heinde
en ver van hun medeleven deden blij
ken met brieven, telegrammen en bloe
men. Enige jaren later vertrokken zij
naar Nederland, maar mijn vader kon
zich niet meer aan het Hollandse kli
maat aanpassen, en na twee longont
stekingen, ondanks winterverblijf aan
de Rivièra, besloten zij naar zijn ge
liefd Indië terug te keren. Zij vestig
den zich in de bergen boven Medan,
vanwaar zij regelmatig enige dagen
"naar beneden" kwamen. In 1935 her
dachten zij hun veertig-jarig huwelijk
tezamen met meerdere kinderen,
schoon- en kleinkinderen. Kort daarna
is "hun" hotel in andere handen over
gegaan, omdat, jammer genoeg, geen
van hun kinderen ambitie of aanleg
toonde om hun werk voort te zetten.
De gezondheid van mijn vader ging
toen reeds sinds enige tijd gestadig
bergafwaarts en in 1937 werd hij, toch
