De dankbare olifant of
Wie goed doei, goed ontmoet.
nog onverwacht, uit ons midden weg
genomen. Hij werd gedurende een on
gewoon zwaar noodweer begraven in
de plaats en het land, waaraan hij zijn
hart had gegeven, en dat hem zoveel
goeds en ruime welstand had geschon
ken. Mijn moeder, die zich, hoewel in
Indië geboren, meer thuis voelde in
Nederland, is in 1938 voorgoed uit haar
Land van Herkomst vertrokken. In
1944 is zij in Apeldoorn van ons heen
gegaan.
Laat ik mijn relaas beëindigen met
een paar aanhalingen uit krantenartike
len bij het heengaan van mijn vader:
"Nog zien wij in gedachten de stat'ge
figuur van de heer De Boer, altijd on
opvallend aanwezig om een oog te
houden op de gang van zaken. Hij was
een vriendelijk en hoffelijk man, stesds
tot helpen bereid. Maar bescheiden
heid was misschien wel zijn voornaam
ste karaktertrek. Zijn schepping en die
van zijn echtgenote, die hem altijd zo
trouw ter zijde stond, het Hotel de
Boer, dat een wereldnaam bezat en
door heel Indië bekend was als ,,de
Boer" was op den duur niet alleen
een hotelnaam. ,,De Boer", daarin lag
iets van de romantiek van oud-Deli.
De heer en mevrouw De Boer mogen
met recht onder de pioniers van dit
schone land gerekend worden."
Des te meer valt het te betreuren,
dat na het onafhankelijk worden van
Indonesië, men zich, als zo vaak in re
volutionaire tijden, zoveel mogelijk van
alles, wat aan een vorig tijdperk her
innerde heeft willen ontdoen, en met
het veranderen van zoveel andere na
men ook het vertrouwde "Hotel de
Boer" in Hotel Dharma Bhakti heeft
omgedoopt. Overigens schrijft deze
naamsverandering misschien juist het
passende "FINIS" onder deze Indische
succes story, die zich binnen een
tijdsbestek van nauwelijks veertig ja
ren afspeelde.
Mevr. H. L. Burghardt-de Boer
Wij schrijven het jaar 1924. Ik lag met
mijn schip te Djambi op de Oostkust
van Sumatra. Het was op een zondag.
En daar ik toch niets bijzonders te doen
had, besloot ik, gewapend met de
scheepsrevolver, een wandeling door
het Sumatraanse oerwoud te maken.
Nauwelijks een uur getippeld te heb
ben, vernam ik plotseling heel in de
verte, het getrompetter van een oli
fant. Maar het was niet het gewone
olifanten-getrompetter. Neen, er lag
een klagelijke toon in. Alsof het beest
in nood verkeerde en pijn had.
Onmiddellijk zette ik koers in de
richting vanwaar het geluid kwam. Na
een kwartier lopen, zag ik op een open
plek in het oerwoud onze dikhuid
staan. Maar niet gewoon staan. Neen,
hij stond op slechts drie van zijn vier
onderdanen. De bakboordse (linker)
voorpoot had hij opgetrokken. Kenne
lijk was daar iets mee waardoor hij er
niet op kon staan.
Ik liep onder het prevelen met en
kele troostende woorden naar die
knaap toe en legde die zieke poot op
mijn knie zodat ik onder zijn voetzool
kon kijken. En ja hoor, wat ik reeds
vermoed had, was inderdaad het geval.
In die poot stak een grote doorn. Ik
trok de doorn eruit en meteen legde
de patiënt zijn poot weer neer. Om
vervolgens vrolijk trompetterend zijn
wandeling in het oerwoud te vervol
gen. Evenals ik trouwens, maar in te
genovergestelde richting, n.l. naar mijn
schip.
Dit hele olifanten-oerwoud-geval
was ik haast vergeten, toen ik vele
jaren later met verlof in Holland was
en op een avond een bezoek bracht
aan het circus Strasbourg te Scheve-
ningen. Het liep toen tegen het einde
van mijn verlof en veel had ik niet
meer te verteren. Daardoor ging ik op
de goedkoopste plaats, helemaal hoog
in het circus zitten.
Ik genoot van de voorstelling met al
lerlei getrainde dieren waaronder ook
een troep van een achttal olifanten.
Kennelijk afkomstig uit Sumatra. Het
geen voor een kenner duidelijk te zien
is aan de huidskleur en de vorm van
de staart en de kleur van de ogen.
Zoals altijd liepen de olifanten eerst
hun rondje door de piste, waarbij zij
met de slurf de staart van hun 'voor
ganger' vasthouden.
Toen, plotseling, schalde door het cir
cus een geweldig vrolijk getrompetter
van een dier olifanten, terwijl hij zich
uit de rij verwijderde, een der trappen
tussen het publiek opliep, naar mij toe
kwam, zijn slurf rond mijn middel sloeg
met mij de trap weer afdaalde en
mij beneden neerzette op een dure lo
ge plaats op de eerste rij van het
circus, van waar ik, gezeten in een
makkelijke fauteuil de hele interessan
te voorstelling tot het einde kon vol
gen.
Dat was dus de dank van een oli
fant die ik eens vele jaren terug
geholpen had. Want zoals bekend,
heeft een olifant een geweldig geheu
gen en vergeet hij nooit hem die goed
(of soms ook slecht) voor hem was.
Van onze vrienden, de dikhuiden, is
naar ik vernam dan ook het spreek
woord afkomstig:
'WIE GOED DOET, GOED ONTMOET'.
W. H. M. Bohong
Houdt altijd
MUPA BALSEM
in huis, want kouvatten doet U
juist met het omslaande weer
gauwer dan ooit.
Tip om Mupa balsem goed te
kunnen uit- en insmeren: even
de te masseren plek met een
beetje sla-olie glad maken, dan
pas de Mupa erop. De huid is
dan niet stroef meer en U kunt
de balsem er goed inwrijven.
Warm, penetrerende genees
kracht voor stijve spieren, drijft
elke kou uit.
In potjes van 20 cc
3,25 (porto 40 ct.)
(iets in prijs verlaagd)
Nog een foto uit de "tempo doeloe" van Hotel de Boer.
Hier het hotel in zijn oude gedaante, vóór de verbouwing.
HIJ IS ER WEER,
ONZE REUZEN DJAGOER
BALLPOINT I
Platte zijden, dus kan niet weg
rollen, prettig en lang schrijvend.
Extra lang, dus moeilijk "per
ongeluk" in de zak te stoppen.
6 Frisse, opvallende kleuren.
75 ct per stuk, 3 voor f 2,
(Alleen verzending bij 3 stuks
plus 40 ct porto).
Extra vulling 40 cent.
7
