"<zbie cl£WeW'
ATTENTIE
DJAGA
TANGGAL
MAIN
WARONG-
MOERAH
PASAR MALAM
Onze welbekende INDISCHE KOEKJES
zijn dit jaar UITSLUITEND verkrijgbaar
in stand 50 - Warong Moerah
PASAR MALAM
Toko SEMARANG, 1ste Sweelinckstr. 115, Den Haag, Tel. 070-39 58 74
De verlangende nieuwsgierigheid
waarmee ik vroeger een nieuw uitge
komen boekje begon te lezen is allang
dood. Sinds het mode is geworden dat
boeken alleen moeten shockeren, emo
ties opwekken en sex in, zijn laagste
vorm moeten dienen, vind ik dat het
lezen van die lectuur mijzelf verlaagt
tot het peil van de schrijver of schrijf
ster. Merci beaucoup!
Dus hoef ik U ook niet te vertellen
dat dezelfde tegenzin mij bekruipt als
ik een kersverse uitgave van een "In
disch" boekje in handen krijg. Want
ook daar ontmoet ik dezelfde baar
lijke nonsens, of het nou het leven van
een soldaat, van een planter of amb
tenaar betreft. Jan en alleman (en alle-
vrouw) meent te mogen schrijven, ook
over Indië. Of zij het leven, het land
en de mensen nu gekend hebben of
niet. Alles uit de koloniale tijd is in
eerste instantie al fout en mag voor
de leeuwen worden gegooid. Probeer
er eens voor op de bres te springen!
Of, wat die auteurs schrijven alleen
onthult uit welk milieu ze komen en in
welke kringen ze grotendeels vertoefd
hebben, daar rept de criticus niet over.
Want door wie worden Indische boe
ken nu gerecenseerd? Door Indië-ken-
ners met hart en ziel? Neen toch? De
uitgever rekent op een critiek naar
stijl en (moderne) vorm, naar de Wes
terse geldende maatstaven. Er worden
geen boeken meer gekraakt dat de
stukken eraf vliegen, er is geen spon
taan openlijk verzet tegen leugen en
verdraaierij. Want de mensen die het
recht hebben dat te doen z ij n er niet,
of doen het liever niet.
En zo raken onze boekenplanken
toch wel vol met boekjes uit "die an
dere wereld" die nooit de onze is ge
weest.
Nu is er dat boekje van Beb Vuyk:
"De eigen wereld en die andere". Ik
las het in een ruk uit, nog geen 100
pagina's trouwens. Na "Het laatste
huis op de wereld", heb ik Beb Vuyk
door de jaren heen (soms met tegen
zin) gevolgd naar alle huizen die ze
bewoond heeft. Dat zijn er vele ge
weest, ze verhuist graag en veel. Vage
boeken, vage huizen, vage mensen,
vage verhalen. Waar of niet, gehoord
of beleefd? Ach, het was niet eens
de moeite waard om het na te gaan
en je er druk over te maken. En ineens
is er in dit boekje die tweede novelle
"Ngawang" waarin ik iets duidelijk te
rugken uit "mijn" wereld.
Het gaat over twee Indische meisjes
in oorlogstijd. Het ene meisje (ge
trouwd met een totok) gaat bij haar
Indonesische moeder wonen in het
Soekaboemische en is voor een groot
deel van de oorlog veifig geborgen.
De andere, getrouwd met een niet-
eens-volbloed totok, voelt zich te eu
ropees, wil niets meer met haar af
komst te maken hebben en kiest de
stad. Ze wil in een kamp, waar ze dus
meent ze voor vol(bloed) mag
doorgaan.
Er gebeurt zo het een en ander,
maar dat is in deze novelle niet eens
het belangrijkste vond ik. Beb Vuyk
beschrijft voor mij herkenbare, echte
dingen, ze zet soms in een paar regels
een sfeer en een spanning neer die
werkelijk zo waren, toen, in die tijd.
Er zijn onjuistheden die vermeden
hadden kunnen worden, maar er zit in
die 50 pagina's toch wel iets dat ik
lang niet meer heb geproefd. Iets her
kenbaars uit Onze wereld.
Jammer dat het met deze veel te
korte novelle een "snoepje" blijft. Dat
een eerlijke en goede Indische roman
ten voeten uit, niet meer kan of durft
geschreven te worden. Er zal geen
markt meer voor zijn. Koloniale tijd?
Voedsel voor de leeuwen zei ik U al.
En sinds leeuwen tegenwoordig ge
voed worden met Kitekat en vitamine
blokjes is het gevaarlijk ze rauw vlees
te geven. Mijn hemel ik moet er niet
aan denken wat er dan met ons zou
gebeuren! LILIAN DUCELLE
Beb Vuyk: "De eigen wereld en die
andere", Uitg. Querido f 7,90.
Stand no. 50 op de
ONZE SPECIALITEITEN
o.a. LONTONG SPECIAAL
BABI PANGGANG MER AH
SATE BABI
GADO-GADO
DJAKARTA
en Indische Hapjes zoals
LUMPIA SEMARANG
BATJANG
RISOLLES
BAKPAU
Verder verschillende soorten
koewé-koewé
GETAS
BIKA AMBON
ONDEH-ONDEH
enz., enz.
17
