restaurant
Ajo! Maak die Bandjir los
GIKI GITA KIRTTI
GOEDE DADEN/DIENSTEN
BEWIJS ER 1 PER MAAND
Een ontmoeting en
een verhuizing
wijnands wh ceCii
DRUKWERK
PER ZEEPOST
10
Stuur elke maand één uitgelezen boek
of uitgelezen tijdschrift naar GIKI.
En laat daarmee zien HOE STERK WIJ
ZIJN! Want als elke maand ELKE lezer
maar één boek naar Soerabaja stuurt,
dan stromen maandelijks ZES DUI
ZEND boeken naar de GIKI!!!
Uw Tong-Tong-lezerschap waarborgt
dat wat U stuurt, altijd goed is, of het
nu wetenschappelijke, ontspannende of
studie-boeken zijn. En alle soorten
tijdschriften zijn welkom.
U hoeft alleen maar eens per maand
eén (stevig) pakje naar het postkan
toor te brengen en zelf de paar dub
beltjes of kwartjes op te dokken voor
de verzending per zeepost.
Dan doet U één goede daad (bewijst
Een van mijn zwemvrienden van de
kali achter het politieposthuis bij Ka-
joon/Kepoetran was, zoals ik de vorige
keer vertelde, Pak-An alias Si-Gen-
doet,, een peranakan Chinese jongen.
Jaren en jaren later ontmoette ik hem
weer. Dat kwam zo.
Ik was als hoofd van school benoemd
op de suikerfabriek Djatiroto aan de
lagere school en verhuisde van Pon-
tianak (waar ik vijf jaar had gezeten)
naar Djatiroto via Soerabaja. Dat was
in 1957. De barang, vnl. meubels, was
al opgeladen op de vrachtauto, die
me bij mijn logeeradres te Kedongsari
zou ophalen. Ik had nl. besloten om
vooruit te reizen om het huis in Djati
roto klaar te hebben als mijn gezin
daar zou aankomen. Enfin ik stapte
naar de wagen en werd door de Chi
nese chauffeur begroet met een: "se-
lamat pagi tuan", "selamat pagi sjofir",
antwoordde ik en klom in de cabine.
De chauffeur klom er ook in, maar
zette de wagen niet direkt in beweging,
maar zei: "Djangan marah tuan, maar
heeft tuan ook geld bij zich, liefst bil
jetten van Rp 2.50?"
Ja, dat had ik inderdaad bij me. Mijn
vrouw had een "geheim" zakje ge
naaid aan de binnenkant van mijn
overhemd vlak achter het borstzakje
van de buitenkant. Zo konden ze me
moeilijk "tjopet" (zakkenrollen). Daar
zaten ook nu weer de nodige nieuw
gedrukte biljetten in. Ik wilde er al
een paar uithalen om hem wat te ge
ven (voor de goede behandeling van
mijn barang, dus geen omkoperij) maar
hij weerde het direkt af en zei: "Tidak
U één goede dienst) voor de goede
daden en diensten die de GIKI regel
matig doet t.b.v. mensen in nood in
Soerabaja.
Plak op Uw zending onderstaand adres
(en dank U, dank U
boeat saja tuan, maar voor straks bij
de controleposten van de politie of
het leger". Hij zou me wel waarschu
wen. Toen vertrokken we via Kedong
sari en rechtsaf naar Kaliasin. Aan het
eind ervan en aan het begin Kepoe-
tran-Palmenlaan Zuid, zag ik recht
voor me uit op een afstandje van een
100 meter, het politie posthuis, waar
achter mijn vrienden en ik gezwommen
hadden. Ik zei toen tegen de chauf
feur, die tot nu toe me al een paar
keer aandachtig had zitten opnemen:
"Doeloe, saja dengan kawan2, saja
saben hari bernang dibelakang "poli-
sieposhuis" itoe". Een brede grijns
gleed over des chauffeurs fasie.
"Allah tobat, tuan. Ik heb me al afge
vraagd, waar ik U al eerder gezien
had. Kent U mij niet meer? Ik ben
Pak-An van de toko besi". "Eh, ben jij
het, Si Gendoet". "Saja, saja", ant
woordde hij nog steeds glunderend.
"Astaga piroelah, maar dat is ook toe
vallig". De vragen vlogen over en
weer.
"Weet U nog van die boeloes (schild
pad) die op U afkwam?"
"Zeg, en waar is Soetardjo gebleven,
dat zoontje van Mas Opas (tangkap
njamok) Kasim?" We waren zo in on
ze oude herinneringen verdiept, dat
we bijna een kontrole post vlak na
Wonokromo voorbij reden. Pak-An
HOLLANDSE en INDISCHE KEUKEN
Hoogstr. 12 - Den Haag - Tel. 600712
Dir. M. W IJ N A N D S
t v/h Grand Hotel, Makassar
ik
remde nog op tijd af en wist nog te
zeggen: "Deze kontrole vraagt een
tientje, dat U tussen uw paspoort of
surat idjin moet doen. Laat verder de
boel aan mij over"- De dienstdoende
agent was zeer vriendelijk, nam de
surat idjin en mijn paspoort van Pak-
An aan liep om de wagen heen, kwam
aan mijn kant, salueerde beleefd en
zei: "In orde tuan, u kunt verder gaan,
selamat djalan" en overhandigde mijn
paspoort en suratidjin. Pak-An zette
de auto in beweging en zei: "Tjoba
liat toean".
Ik maakte mijn paspoort open en weg
was het tientje. Ik grinnikte. In Indo
nesië geboren en getogen verbaasde
zoiets mij niet. "Ach meneer", verde
digde Pak-An zijn mede warga negara's
"ze moeten zo wel optreden, hun sala
ris is maar weinig en beter een tientje
kwijt, dan alles bongkar en uren tijd
verliezen".
De volgende kontrole was even buiten
Bangil en kostte me Rp 15.(Een
tientje en een vijfje verzocht Gendoet
me). Deze in de soerat idjin en in het
paspoort.
Pak-An stapte nu even uit om de kor
poraal te begeleiden. Ze bleven nu
iets langer weg achter de auto en
auto en kwamen toen lachend terug:
"O.K. selamat djalan. Terima kasih".
Vlak bij de afbuiging Loemadjang-
Djatiroto weer een kontrolepost, maar
dit keer stapte niemand uit. De forma
liteit werd "staande" vervuld en wij
konden vertrekken ik was Rp 5.ar
mer. Je kan zeggen wat je wilt, maar
ik vond die Rp 30.een ongestoorde
rit van ±150 km waard
Pak-An alias Si Gendoet, mijn oude
zwemvriend heb ik nadien nooit meer
gezien. Soerbajaan
3^epada *^Dr. C~YK[. tfoetjalxjo
ClDakil 3Cetua fajaóan (fiki foundation
zDjl. f)iponegoro 67
tfoerabaia
'ETndoneóia
