SCHOOLTJE
Brisbane Calling
''f -'i -
Ik heb vele scholen in mijn leven
gezien. En ik dacht, dat de school van
Pakan Baru, van heel vroeger, de
kleinste was. Tot ik op een dag naar
High Vale reed, even buiten Brisbane
en deze school zag. Een klein houten
gebouw in een verwilderde tuin. Twee
lokalen, Een voor- en achtergalerij. In
de hoek van de tuin, onder een denne-
boom, twee houten toiletten.
Ik klom de trap op.
Ik stond in de voorgalerij.
En mijn hart ging open.
Vlak voor mij lag een kleine berg,
gevangen in licht- en donkergroene
schaduwen.
In een boom naast de school lachte
een kookaburra.
Diep onder mij legde zich de weg
langs een enkele witte farm.
Een farm, waar "Mary with her little
lamb" thuishoorde en "Little Jack Hor
ner sat in a corner", hoewel het nog
te vroeg in het jaar was voor "eating
his Christmas pie!"
De helle schreeuw van een magpie
maakte een eind aan mijn meditatie.
T. F. Breeman-Obdeyn
Dank voor Tilly's waakzaamheid in
heden en verleden om overal wel "het
kleinste schooltje ter wereld" te vin
den. Zij die Australië en Pakan Baru
niet kennen, maar elders in Indië vaak
de oedik in gingen, zullen nu ongetwij
feld eigen herinneringen terug vinden
aan kleine schooltjes. Ik wed dat Hein
Buitenweg er ettelijke gekend heeft.
Ergens in de Soendalanden woonde
ik in de oedik vlak bij zo'n schooltje:
twee lokalen. Alhoewel tóch groot en
ruim, zoals alle gebouwen in Indië
altijd groter zijn dan elders. Maar dit
schooltje had zelfs geen toiletten, want
er stroomde slingerend een beekje
tussen de padi-akkers, vlak naast de
school.
De hele dag hoorde ik het soms
klassikaal, soms in aparte beurten,
zingen van de leerstof, want Soenda-
nees klinkt zelfs als het gewoon ge
sproken wordt, zangerig! En voortdu
rend stonden voor de school verko
pers op post van kroepoek, opak, kat
jang, nasi-oedoek, lotèk, stroop, ijs,
"bandar-plaatjes", vruchten, krekels
en duizend dingen meer, waar ook vol
wassenen natuurlijk wel wat van koch
ten.
Oef, ik wou dat ik zo'n foto van NU
had, ergens in Indonesië. Ik zou in
mijn dromen weer school gaan!...
afluisterde, die kennelijk een nacht-
(dag-)merrie had. Ik klom de kooi uit
en schudde hem voorzichtig wakker.
Op zijn: "wat is er nu weer", vertelde
ik hem de reden, ook dat ik met ple
zier wat had geleerd, maar dat het
toch te gortig werd.
Verontwaardigd wees hij mijn bewerin
gen van de hand en kapte elke verdere
discussiè door het gebedenboek te
pakken en hiermee de verdere middag
door te brengen.
Ten slotte nog iets over onze anoa
(dwergbuffel), door ons Baby ge
noemd De enige foto van Baby is
jammer genoeg niet erg duidelijk.
Baby kocht ik een dagreis van Poso
vandaan in Ampanan en maakte de
anoa de terugkreis naar Poso mee
achterin de Jeep, afwisselend liggen
de en staande, in bedwang gehouden
door de tourneejongen, die er toch
niet veel moeite mee had. De modder
en kuilenwegen, doorwaadbare rivie
ren en wankele pont gaven anders
afwisseling en moeite genoeg.
Een andere passagier was de Radja
van Ampanan, die met spoed in Poso
moest zijn en de KPM niet kon afwach
ten. Op deze tocht is de Radja enthou
siast overtuigd van het nut van een
djala (werpnet) en een degelijke Ba-
yard cal. 12.
Aan de monding van een rivier, mid
den in de rimboe vers gevangen vis,
geroosterd boven een houtvuurtje en
overgoten met een kant en klare ket-
jap/lombok/bawang-saus (door mijn
vrouw meegegeven), geroosterde her-
ten-dengdeng en als lalap jonge mang-
ga van verwilderde bomen, sambal en
warme rijst en dit bij een flink kamp
vuur onder een maanloze sterren he
mel! Onvergetelijk!
Baby bleek een lief huisdier te zijn,
niet direct eenkennig en erg aanhan
kelijk voor de leden van ons gezin en
de bedienden.
Onze anoa was nog jong en een
vreemde combinatie van dieren: de
duidelijke buffelkop en dito lichaam,
het merkwaardig rossig bruine kroesig
haar als van een schaap en de fijne
poten van een ree.
Toen wij naar Java terugkeerden deed
ik Baby cadeau aan Artis en moest
't dier eerst in quarantaine bij de Vee-
artsenijkundige Dienst. Men had nl.
geconstateerd dat Baby wormen had
en moest worden behandeld. De injec
ties heeft Baby echter niet overleefd
Al direct na het afscheid misten we
onze Baby, waar nog een gevoel van
wroeging bij kwam toen we het droe
vig bericht ontvingen. E.G.M.
OVER OUDE,
INDONESISCHE KINDERLIEDJES
Wie van onze lezeressen kent onder
staande opgewekte liedjes, die gezon
gen werden bij de begroeting van
kleine kinderen?
Men pakt het kindje bij de handjes,
klapt deze tegen elkaar en zingt daar
bij:
Keplok amee-amee
Dalang koepoe-koepoe
Sijang makan nasih
Malem emmiek tètè
Tèlè nja mamah moeda
Maniesnja kajoe goela
Goela-nja - goela batoe
]a itoe jang naam van het kind) maoe.
Bij het woord "maoe" duwt men de
handjes van het kind tegen zijn borst
of buik en kietelt hem daarmee.
Nog een begroeting voor kindertjes
van ongeveer een jaar oud.
Men klapt in de handen en zingt:
Arie-arie oondag
Arie-arie Poetrie
Poetri mandi - mandi di kali
Babah-bientang-pasang lilin
Djeroek kiengkit - delima moeda
Sakit peroet - di tendang koeda.
Men loopt hierbij langzaam naar het
kind toe en pakt hem aan het eind
van het liedje, bij de handjes om hem
daarmee even te kietelen.
7
