I.E.V. Herinneringen
Herdenking I.E.V.
Groeien van ,,Oelie Djeprét''
oooooooooooooooooooooooooooc
J. G. YSSEL DE SCHEPPER
ALLE VERZEKERINGEN 8
Deze brief plaatsen we zonder ook
maar een letter of een komma te
schrappen - in alle eenvoud (en mis
schien ook hardheid) waarin hij is ge
dacht. Schone woorden verdoezelen
vaak rake waarheden. Het is soms
goed te spreken (en te luisteren) naar
"ons kèn ons" sec!
Geachte Heer Redacteur,
Hard was de zweepslag die U ons
heeft toegediend in Uw artikel "lek
wyck niet uyt" in T.T. no. 3. Dat U zich
heel boos heeft gemaakt over de lauw
heid van de Indo kan ik me best voor
stellen. Maar tja, de Indo-huid is al zo
dik en hard geworden door de vele
zweepstriemen die hij in het verleden
heeft moeten ontvangen dat hij nu zo
ongevoelig is geworden voor bijna alle
indrukken.
Heeft niet ons aller "grote boeng" Dick
de Hoog (of was het een ander?) eens
gezegd "dat er eerst veel Indo-bloed
moest gevloeid hebben eer er een
dracht kan zijn in de Indo-gemeen
schap"? Dit is helaas maar al te waar,
in nood alleen is de Indo eendrachtig,
maar niet zodra is het gevaar geweken
of men vervalt weer in zijn onverschil
ligheid en zelfgenoegzaamheid. En wie
heeft nu hier in Holland het al te slecht,
haast niemand. Praat men eens over
het oude I.E.V. dan hoort men al da
delijk schimpende opmerkingen als:
"I.E.V. is Indo eeuwig verlakt". Maar
vraagt men om een nadere verklaring
hiervan dan staan velen met de mond
vol tanden en weten ze er geen zinnige
uitleg van te geven. Men heeft deze
uitdrukking van anderen overgenomen
en maar klakkeloos nagezegd als
dooddoener. Dit zijn meestal mensen
die om de een of andere reden buiten
het I.E.V. hebben gestaan en van het
hele bestaan van het verbond alleen
weten van horen zeggen.
Dit zijn ook degenen, als ze tenminste
uit arme families voortkwamen, die nu
vergeten zijn hoe moeilijk ze het had
den in hun jeugd voor de komst van
het I.E.V. Ik spreek hier van mijzelf
en mijn tijdgenoten. Hoevelen van ons
gingen toen niet, om een voorbeeld te
noemen, met een lege maag naar
school, met hoogstens een paar centen
op zak voor "oelie djepret" om je
knorrende maag te sussen. En hoeve
len hebben in hun jeugd niet het St.
Nicolaas-feest slechts en alleen ge
kend als een feest van "Sinjoh Kolaas"
waar je alleen van een afstand als toe
schouwer de dansende paartjes en de
feestvierende rijken en voornamen
mocht zien. Gelukkig bracht het I.E.V.
daarin verandering, onze kinderen kon
den later in de I.E.V.-soos of het I.E.V.-
clubgebouw hun eigen Sinterklaas
feest vieren. En onze vrouwen, ook
onze wettige van origine Indonesische
of Chineese vrouwen die voorheen
betiteld waren met "meid" en "moen-
tji", mochten daar als gelijken deel ne
men aan de feestvreugde. Dit is maar
een enkel klein bewijs van de ophef
fing van het arme Indo-kind en het
arme-lndo gezin.
Om terug te keren tot het begin van
de zaak wil ik opmerken dat er behalve
de lauwheid bij de Indo-mens toch nog
andere omstandigheden zijn die oor
zaak kunnen zijn van de geringe animo
zoals b.v. het mogelijk niet bekend
zijn met de zaak (onvoldoende voor
lichting), ook de grote afstanden naar
Den Haag voor mensen die daarbuiten
verspreid in het land wonen vormen
een groot beletsel, vooral voor de
meeste reeds bejaarde en zwakke
oud-I.E.V.-leden. Ook ik zou met alle
goede wil niet kunnen komen vanwege
mijn usia tinggi dan raga jang sudah
lelah dan lemah" en dan nog de grote
afstand Vlissingen/Den Haag om maar
niet te spreken van de moeilijke logeer-
gelegenheid als je daar geen familie
of een goede kennis hebt (eigen auto
isterniet-met-hem en nacht-logies in
een hotel in Den Haag is voor de kleine
beurs van een klein-gepensioneerde
niet te dragen). Toch wil ik als oud
lid van het I.E.V. niet achterblijven
mijn steentje bij te dragen tot het mede
doen slagen van dit herdenkingsfeest
en al is het in gedachten zal ik temid
den van U allen zijn om met U samen
bij die gelegenheid mede te "sontet".
Met vriendelijke groeten,
H. Remezond
P.S. Heden heb ik mijn bijdrage ad
10,per postgiro 39 19 19 t.n.v.
de Penningmeester Comité Herden
king I.E.V. 1969, Monstersestraat 32,
Den Haag, overgemaakt.
Het artikel was NIET bedoeld als
zweepslag, en ik heb me bij het schrij
ven ervan geen moment boos gemaakt.
Alleen wanhopig en verbijsterd was ik
over zoveel volslagen gebrek aan zelf
kennis en zelferkenning. Want niets in
Indië ken ik zó goed, heb er zó intens
mee samengeleefd en heeft zó breed
volk en samenleving door-"aderd" als
de Indo en nochtans ken ik hem niet
en hij mij niet. Want als ik hem grijpen
wil, hij ontsnapt als een schaduw aan
mijn vingers... Over honderd jaar zal
zelfs zijn naam, Indo, verdwenen zijn,
en zwerven alleen nog maar wat mys
terieus gekleurde Friezen. Zeeuwen,
Amsterdammers door Nederland rond.
Sprookjesachtig, gewoonweg! Als de
onuitwisbare vlek op de sleutel van
Blauwbaard... griezelig! T.R.
Het deed mijn hart zo goed in de
Tong Tong van 30 juni 1969 te lezen
over de "Herdenking Stichting I.E.V.".
Ik herinnner me zo goed, de jaren die
ik als secretaresse van Bondsvoorzit
ter R. E. Weiss in Bandoeng heb door
gebracht. Die jaren waren interessant!
En temeer de jaarfeesten waren opwin
dend.
Van alle grote en kleine steden en ei
landen kwamen de afgevaardigden van
het I.E.V., en het was alsof de kinderen
van een groot gezin voor een reünie
bijeen kwamen. Toen we het 35-jarig
jubileum vierden, werd er een gedenk
boek uitgegeven en wij hebben maan
den aan dat boek, tot laat in de nacht
soms, gewerkt.
Tot mijn verdriet ben ik mijn copy van
het gedenkboek, door al het reizen en
verhuizen, kwijtgeraakt. En ik vraag me
af, of ik misschien iemand kan aan
schrijven voor een copy. Ik herinner
me dat Mr. Mayor Polak en Ir. van
Yzendoorn het hoofdbestuur hadden
overgenomen, nadat Mr. Augustin het
had, in Soerabaja. Bestaat de G.I.K.I.
nog steeds in Indonesia?
Het I.E.V. heeft door hard werken veel
goeds gedaan voor de Indo, en ik hoop
dat ouders hun kinderen daarover
verteld hebben, zodat het I.E.V. nooit
vergeten zal worden.
Jammer genoeg kan ik persoonlijk niet
naar de Reünie komen, maar desalniet
temin: Banjak Slamat met de 50-jarige
herdenking van het I.E.V.I
Grety Jans-Avé.
Zoals je gezien hebt uit diverse re
portages in ons blad, beweegt de GIKI
zich nu op heel andere arbeidsterrei
nen, maar zullen de goede vriend
schapsbanden met ons blijven bestaan.
Red.
Q Alg. Ass. bedrijf „Argo" 8
O Kantoor en woonhuis Com. de Witt-
laan 83, Den Haag, Telef. 55 71 72 q
XXXXXXXXXXXXXXXXXXJOOOOOOOOCX
10
