LO! DRUKWERK PER ZEEPOST -J zei ik, "heb je nog geen boek of tijdschrift naar de GIKI in Indonesië gestuurd?" "Nee", zei hij, "neem me niet kwalijk, Tjalie, je bent een aardige vent en jouw plannen zijn haweldih, maar aan deze flauwe kul doe ik niet mee. ledereen weet immers..." Nietwaar? Dit gesprekje heeft U al vaker gehoord. En wie weet met hoeveel schan-daaa-li-ge voorbeel den van diepe teleurstelling! Keer op keer! ledereen in Indonesië immers pikt postpaketten en brieven in de kuif, ontvreemdt brieven of postzegels of haalt de helft uit pakketten... Je krijgt zo de indruk dat de Indische samenleving in Holland een hardnekkige, onverbeterlijke "poekoel teroes samenleving" is, die doorgaat met schrijven en pakjes verzenden, terwijl men dag in dag uit in Indonesië bestolen wordt. Anders wordt het echter en als je recht op de man af en zonder vage omzwervingen vaststelt wie of er wérkelijk wat gestuurd heeft, wanneer, en hoe vaak. Dan blijkt dat er schrikbarend weinig mensen wat naar Indo nesië gestuurd hebben, dat de laatste zending (en toen habis!) drie, vijf jaren terug plaatshad, dat men met zijn privé relatie in pakweg Tasik of Bandjar of Tjepoe wél "geluk" heeft, maar "de rest van Indonesië!...vergeet het maar!" dat er toch nog mensen zijn van wie NOOIT wat is zoek geraakt, dat er mensen zijn van wie wel eens wat is weg geraakt, "maar dat mag op het totaal aantal zendingen geen naam hebben, als je beseft hoeveel goed je doet met elke goede zending", zeggen zij, dat er veel mensen zijn die kennelijk opgelucht nooit wat zenden, omdat "iedereen weet dat...enz. enz. Kortom, er blijft geen spat over van het schrik beeld dat nooit iets aankomt! We geloven maar, maar we onderzoeken niet. Mag ik U persoonlijk tarten om te bewijzen dat Tjalie ongelijk heeft? Tjalie vragen of de GIKI hem eens in de zoveel maanden een lijstje wil sturen van adressen van personen van wie iets ontvangen is, waarop U kunt afchequen of Uw gift ontvangen is? Dat wil ik dan GRAAG doen. Of denkt U after all, als U Uw zending tóch maar zelf in orde maakt: "Pff! Het is de moeite niet waard. Al die soesah. Dit boek (of tijdschrift) is toch al uit gelezen. Daar heb ik niets aan. De voddeboer geeft er hoogstens een dubbeltje voor. Ik doe er liever een paar kwartjes bij, eventueel met "het goede geluk" dat het in Indonesië zijn doel bereikt (net zoals wij "bij goed geluk" een lot kopen van de staatsloterij voor f 25 pop, die tanggoeng wég zijn, ja toch?). En in elk geval komt dit boek ergens in Indonesië aan. En doet onbekende mensen een ple zier. Alé dan maar, selamat djalan! Alles beter dan hier beschimmelen en vergaan!..." Het is OP MIJN WOORD werkelijk een inspanning die niets kost, een paar kwartjes (of veel minder) porto, en déar in Indonesië veel goed doet, ongeacht waar! Werkelijk, het kost alleen maar een beetje fut om dit te doen. Fut om je over je onzekerheid en twijfel en lethargie heen te zetten om iets goeds "in het wilde weg" te doen. MOEITE doen voor een sobat in Indonesië. Nu zeggen we: ik waag twee kwartjes aan het helpen scheppen van goodwill. Maar dan ook één keer alleen. En als het niet lukt, dan nooit meer! Akoer, Boeng! Uw goodwill is twee kwartjes waard! Of is het méér waard? Twee, drie keer proberen? Doe het dan NU. NU de eerste keer! Want denkt U werkelijk niet dat een kring die zoveel goeds doet als de GIKI, niet de aandacht (en sympathie) heeft van Soerabaja? Denkt U werkelijk niet dat het hoofd posterijen daar zeggen zal tegen zijn chef expeditie: "Zeg, let er een beetje op dat alles goed terecht komt, ja? Het is voor anak-anak Pak Soetjahjo..." Denkt U wérkelijk dat een heel volk van honderd miljoen zo maar zonder moraal in mekaar zakt en niemand een vinger uitsteekt om U te helpen als U één vinger uitsteekt om te helpen? Als dat zo is, is heel Indonesië Uw herinneringen en deze Tong Tong niet waard... Zij is het wél waard. NU! Steek dan ook inderdaad maar één vinger uit. En U zult het bewijs vinden dat al het gedaas van "niets komt aan" voor méér procenten uit de duim gezogen is, dan U denkt. Maar begin met die vinger uit te steken...! VERZEND NAAR DIT ADRES Cepacia *5Z)r. cïï[. tSoet/ahjo clOahil 3£.etua ^J-ajaóan ^iki ^foundation S>jl. <zDiponegoro 67 tSoerabaia 'Dndoneóia 14

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1969 | | pagina 14