I
ken West-Irian, die men bezwaarlijk
aan zijn grootmoeder kon sturen, ook
al waren ze voorzien van: Vele hartel.
groeten van Uw liefh...
Een andere Chinese kaartenuitgever
is Loa Peng Sing Co. eveneens in
Weltevreden Mr. Cornelis, die han
del dreef in provisiën en dranken, si
garen en modeartikelen. Men vraagt
zich af, bij welke groep hij zijn prent
briefkaarten had ondergebracht.
De Japanners komen pas heel laat
naar voren. Er is een Japanse toko
Shimane, die kaarten uitgeeft, doch
ook worden ze wel in Japan gedrukt
"made in Japan", door een firma met
een paardekop als fabrieksmerk. Hele
maal achteraan komen de Indonesiërs,
wie het blijkbaar aan handelsgeest
mankeerde. Slechts als de godsdienst
in het spel kwam, schoten ze uit hun
slof. Zo gaf de Mohammedaanse ver
eniging Mohammadiah een serie heel
slechte kaarten van godsdienstige ac
tiviteiten uit, zoals: de leeszaal, de
armenzorg, publieke godsdienstoefe
ningen enz. Zelfs het portret van de
tot nationale held verheven Dipa-Ne-
gara werd na de oorlog nog door een
Indo-Chinese Firma verspreid, toen
deze een Maleis weekblad wilde pro
pageren. Vergeefs heb ik nog getracht
kaarten te bemachtigen van Soekarno
e.a. revolutiehelden. Belangstelling of
ondernemingszin ontbraken schijnbaar.
Toch hebben de Indonesiërs wel
degelijk invloed op de kaartenproduc-
tie uitgeoefend, n.l. als klant. Westerse
firma's hebben hele series met wa
jangfiguren het licht doen zien, eerst
heel grove en bonte, later bijzonder
fijne en smaakvol met de hand ge
kleurde kaarten.
Ook de foto's van dansfiguren zullen
We weten niet of onze Malangse lezers dit historisch monument nog herkennenmaar
zeer zeker zal niemand zó voor een foto geposeerd hebben als de gentlemen van dit plaatje:
het lijkt wel een reclameplaat voor een bekend fiets merk!
Hmcioe Tempel,
T oempanj) - Maiang
wel voor hen bestemd zijn geweest.
Hiermee zijn we meteen bij een veran
dering in techniek gekomen, die begon
na de eerste Wereldoorlog en eindig
de met de tegenwoordige prentkaar
ten, waarop zelden de woorden: Echte
Foto ontbreken. Tegenwoordig gaat
het, net als alles, machinaal. Doch in
de 20-er jaren kochten heel wat Chi
nese fotografen bij Gevaert of bij
Angel-Saksische firma's fotografisch
papier in kaartformaat op en drukten
daarop hun negatieven af. Ze namen
dan niet de moeite om er hun naam
of adres op te zetten. Zo vinden we
heel wat mooie Indische kaarten met
alleen maar op de achterkant de op
schriften: Post Card, Correspondence
en Adress Only, zonder verder iets.
Dit is erg jammer, want ik zou wel
eens graag de ondernemende Chinese
Firma willen kennen, die omstreeks
1930 een prachtserie van Javaanse
dansers en danseressen te Batavia
heeft doen afdrukken, waarvan ik er
gelukkig een groot aantal nog bezit.
Een dier danseresjes trok zó de aan
dacht, dat haar portret op de Indische
bankbiljetten verscheen.
Leerrijke briefkaart uit de tijd toen de posthuizen voor wisseling van de paarden der post
koetsen nog in groot aanzien stonden. Batavianen herinneren zich zulke gebouwen alleen nog
als de "barbiershal" aan het eind van Pasar Baroe (achter het pandhuis), al gingen de pilaren
toen volkomen schuil achter allerlei marktkraampjes en rook men er dag in dag uit heerlijke
mie-tek-tok geuren.
7
