H.B.S. BANDOENG,
Billitonstraat
1925.
Afhaal-restaurant
„TANTE TRUUS en PAATJE"
De foto was al onduidelijk en is door
de raster-clichering voor het afdrukken
nóg onduidelijker geworden. Toch sta
je verbaasd hoe een gelaatsstructuur
door de tijden heen direct herkenbaar
kan blijven. Helemaal rechts b.v. staat
Eppo Doeve, de bekende kunstenaar
en illustrator, die o.a. veel Nederland
se bankbiljetten getekend heeft. Zelfs
wie hem niet in die HBS-dagen gekend
heeft, herkent hem hier direct! Zo ook
de jongeman naast hem: Archie Boo-
gaardt, thans burgemeester van Rijs
wijk. Al zit er (op de foto) een vlekje
op z'n kop, je haalt hem er zó uit!
Wie Archie Bogaardt NU van nabij
kent, zal zich onwillekeurig afvragen
of zijn saudara kentel van vandaag,
Pierre Ursone, óók op die foto staat.
Ja betoel, hij staat erop. Even zoeken:
van het linker neutje op de voorgrond
naar boven tot dat smalle muurvlak
tussen twee ramen. Daar staan twee
jongelui tegen geleund, één met das,
één met toetoep. Daarvóór staan twee
jongelui schuins achter elkaar: een
donkere jongen met das en daarachter
half zichtbaar een andere jongeman
met krullend haar. Dat is Pierre Ur
sone. Wie een beetje afweet van de
grote bouw-concerns in Nederland,
weet dat Pierre Gedelegeerd Commis
saris is van één der grootste: de Hol
landse Beton Groep. Boleh bilang te
vreden, zegt men...
Misschien vraagt U zich dan nog
even af wie die "donkere jongen" is
vlak voor Ursóne. En of die het ook
ver gebracht heeft in de wereld. Nee.
Hij kon niet. Hij stierf al in 1942. Dat
wil zeggen: hij sneuvelde op 8 maart
1942, toen hij als oorlogsvlieger onbe
vreesd in een Brewster opsteeg om
een escadron Japanse Navy-O's te be
vechten. Hebt U zo'n gevecht wel eens
gezien? Ik wel. Twee keer. Je bijt nóg
op je onderlip van machteloze rade
loosheid als je daaraan denkt. Zó
kansloos. Zo tragisch kansloos. En zo
eindeloos branie!
12
Ja, hij werd afgeschoten en verloor
zijn jonge, sterke, moedige, veelbelo
vende leven. Hij heette Jaap van Hels-
dingen. Ja, drager van een prominente
Indische naam. Bon sang ne peut men-
tir! Hij kreeg de Militaire Willems Or
de. Nog steeds decoreert deze MWO
hem én zijn HBS. Saluut!
Sindsdien heb je elk jaar weer als
er Nationale Herdenkingen waren van
gevallenen in de Tweede Wereldoor
log, gehoopt dat ook Indische geval
lenen herdacht zouden worden. Met
één regel toespraak, met één krans,
met één naam al zou die ook sym
bolisch genoemd worden voor allen
die hun leven gaven. Jaar na jaar ver
wachtte je dat. Vijf-en-twintig jaren
lang. Suf hè? Indië is immers betoel
helemaal voorbij? Zelfs WIJ, Indisch-
gasten knikken maar al te gretig van
ja, immers? Wat moet je dan van an
deren verwachten? Dus: voor ons en
van ons geen herdenkingen!
Tragisch? Tragisch is niet ons ver
lies van bezittingen. Tragisch is niet
ons verlies van onze "Tanah toempah
darah". Tragisch is niet ons verlies van
broertjes en schoolvrienden. Tragisch
voorwaar is het verlies van ons eiqen
hart.
Want als we het nóg hadden, we
zouden een beetje pijn gevoeld heb
ben, als we luisteren naar de eerbe
wijzen in schrift en film voor de Britse
helden van de Slag om Engeland. Ja
voor de oorlogsvliegers van Duitsland
en zelfs van Japan. En voor onze eigen
jongens geen woord! En niemand had
ongelijker kansen, niemand had waar
achtiger onverschrokkenheid, plichts
besef en trouw! (En waaróm is een
Samboedjo Hoerip door vriend en vij
and, ja schijnbaar door zijn broeders,
vergeten? Hij sneuvelde bij Moear).
Oef, herinnering kan bitter zijn!
Zie je hoe zo'n simpele schoolfoto,
zelfs al is hij maar uit een voorbij In-
Stuyvesantplein 13 Den Haag Tel. 070-83 98 53
biedt U dagelijks: een compleet Toeristen-menu voor 7,50
n.l. schaaltje Gado-gado
nasi koening met toebehoren
pisang goreng (bananen beignet)
NEEM EEN GEMAKKELIJKE DAG MAAK ER EEN FEESTDAG VAN I
Tante Truus en Paatje staan dagelijks voor U klaar met een keur van
Indische hoofd- en bijgerechten, nassi goreng en bahmi, hartige hapjes,
etc., etc. Openingsuren: 11.30 - 6 uur n.m.
Even bellen en afspreken en dan staat het klaar om mee te nemen
