LO!
(III)
Voor het laatst roeren wij hier met
een aantal brieffragmenten de geschie
denis aan of zendingen naar Indonesië
werkelijk wel aankomen of niet. Ver
der wordt de discussie GESLOTEN en
gaan wij doodkalm aan het werk men
sen! Er is veel te doen voor schrik
barend weinig inspanning. Maar nu
ook DOEN, lo!
Een dame in Holland schrijft:
...de zendingen naar MAKASSAR kwamen
altijd trouw aan, pockets incluis. Op Makas
sar heb ik een kennis, die weduwe is. Hoe
de pensioenen daar zijn, hoef ik je niet te
vertellen: ze heeft zo ongeveer Rp. 850.of
iets in die geest. Aangezien ze nogal wat
handelsgeest heeft, heeft ze op aanraden
van vrienden een leesmap gemaakt van
alle haar toegezonden tijdschriften. You'll
never guess; ze had meteen al 15 klantjes a
Rp. 50.per leesmap, en dat 2 keer per
maand. Zo had ze een bijverdienste van
Rp. 1500.alleen al aan uitgelezen bladen,
die hier anders op de vuilnishoop belanden.
Er schijnen dus zelfs op Makassar de nodige
Nederlands-lezenden te zitten, anders had ze
zo'n succes niet gehad met die tijdschriften...
Zie U! En dat is nou waar Tjalie
achterheen zit: dat er van onze HELE
lezerskring éénmaal per jaar per abon
nee één of meer tijdschriften of boe
ken naar GITA KIRTTI gaan, dat wil
dus zeggen per jaar RUIM ZESDUI
ZEND brokjes lectuur, die "zichzelf
vermenigvuldigen" en op eigen houtje
groter zegen verspreiden.
Zo vaak hoor je in Indische kringen
de wanhopige opmerking maken: "We
leven niet; we WORDEN geleefd!"
Wat voor massa's mensen inderdaad
het geval is. Maar met deze hulpver
lening leeft U echt en actief. En ver
wekt U leven! Waar eerst niets was,
ontstaat een keten van arbeid, van
roulerend geld, van wederzijds hulp
betoon, van toeloeng-menoeloeng.
En dat brengt U tot stand met maar
één pakketje PER JAAR! Het is ge
woonweg ongelooflijk, maar het is
"uitrekenbaar reëel". Hoe KUNT U
daarop "neen" zeggen?
Hoe kunt U, als deze actie eenmaal
loopt, nog volhouden: "Tong Tong is
onze laatste levenskreet "en dan
al..."! Met deze actie van hulp aan
maar één groepje in Soerabaia kan
EEN HEEL NIEUW LEVEN NA ONS
ontstaan dat nieuwe banden legt van
vriendschap tussen heel Nederland en
Indonesië. Lees maar wat één vrouw
hier in Holland al een tijdje doet:
Je vraagt je af, hoe ik aan zoveel bladen
kom, om zoveel lieden te bevoorraden? Dat
zal ik je vertellen: mijn zoon is een enthou
siast padvinder en padvinders sparen oude
kranten, om hun clubkas te spekken. De
kleine kinderen uit de buurt tuk op een
snoepje zijn altijd wel genegen, om oude
kranten op te snorren in de omgeving. Bo-
vendien is er 2 keer in de maand gelegenheid,
om z.g. "groot vuil" op te ruimen, in onze
woonplaats. Je weet niet half, wat de mensen
dikwijls aan de kant van de weg zetten! Een
paar dagen geleden kwam mijn dochtertje aan
met een doos "oud papier". Nou, de tijd
schriften, die ertussen zaten en dat waren er
vrij veel), zaten nog in hun originele ver
pakking (bandje er om heen) en waren dus
in een uitstekende staat. Blijkbaar had de
abonnee ze niet gelezen (misschien op va
kantie geweest en thuisgekomen te druk ge
had en toen: ach gooi maar weg?).
Als al dat oude papier door de diverse
buurtkinderen en door "eigen larven" wordt
aangedragen, gaat Ma aan het sorteren. Oude
kranten in bundels, tijdschriften van recente
datum in goede staat, even opzij leggen ter
inspectie (geen bladen uitgescheurd of arti
kelen uitgeknipt? Dan worden ze op de grote
stapel voor Indonesië gelegd). Daarbij houd
ik een "expeditie-boek" bij de hand, om niet
per ongeluk tweemaal hetzelfde te sturen.
Van elk nummer zijn er dikwijls meerdere
goede exemplaren, zodat je wel moet uitkij
ken, wat je opstuurt. Aan dubbele exemplaren
hebben ze in Indonesië uiteindelijk niet veel,
behalve voor de toekang rombèng. Zo heb ik
begin deze maand aan Dr. M. Soetjahjo
Eva Nrs. 36/39, Margriet 23, Prinses 42 en
44 (daar stonden zulke aardige handwerk-
motieven in) en Spreekuur thuis gestuurd,
met nog 2 nummers van Het Beste uit Rea
ders Digest. En nu maar hopen, dat ze goed
overkomen. Volgende maand verder
JANE
Een Tong Tong-lezer schreef een
brief in perfect Indonesisch aan Gita
Kirtti, waaruit wij citeren:
"Dengan perasaan kemarahan saja
telah membatja uraian Sdr. didalam
"Tong Tong", dimana dengan sembro-
no oleh beberapa pihak dilontarkan
penuduhan, bahwa kiriman2 dari Ne-
geri Belanda ke Indonesia tidak per-
nah sampai ke alamatnja. Karena saja
sendiri telah berkali2 mengirim paket2
ke Indonesia kepada anak saja di
Djakarta, dan belum pernah satu-
p u n jang tidak sampai kedalam tan-
gan anak saja!
Bagi saja, dan saja jakin bagi Sdr.
sendiripun demikian, tidak perlu lagi
saja mengirim bantahan kepada Tjalie,
karena bantahan dan tantangan Sdr.
tjukup djelas dan tegas!"
(Met gevoelens van boosheid heb ik
uw uiteenzetting in Tong Tong gelezen,
waarin wordt beweerd, dat op onver
schillige wijze wordt omgesprongen
met zendingen uit Holland naar Indone
sië en dat ze nooit op de plaats van
bestemming aankomen.
Ik zelf heb n.l. reeds vele malen
pakjes naar Indonesië gestuurd naar
mijn kind in Djakarta en het is nog
nooit voorgekomen, dat mijn kind ze
niet ontvangen heeft).
Gitta Kirtti mengde zich niet of nau
welijks in de discussie maar rappor
teerde:
"De eerste brieven kwamen al aan,
lang voordat wij de T.T. ontvingen met
de eerste oproep. Kort daarop kwamen
al pakketjes per vliegpost binnen.
Thans is de oproep in T.T. iets meer
dan twee maanden oud énwij
worden bedolven onder de zeepost".
Voorts werd ons deze foto gestuurd:
Hierboven staat de foto van één van
de vlotte postboden, die bij toerbeurt
onze post (ook Uw zendingen) bestel
len. Als er iets niet aankomt, dan zal
het heus niet aan Mardjono liggen of
zijn kornuiten. Zelfs aangetekende
stukken haalt hij voor ons en hij mag
daar officieel een honorarium voor re
kenen. En dit honorarium, lezers, is
belachelijk laag. Voor grotere pakket
ten moeten we ook invoerrechten be
talen, niet meer dan vijf rupiah. Rekent
U maar zelf om!
Deze onkosten worden bestreden
uit een fondsje, waarvan de basis is
gelegd door...de BRUINE BUS. GIKI-
gelden worden dus niet aangesproken.
Hieronder is een lijst van goede
gevers/geefsters van brieven en pak
ketten, die met de luchtpost en de
eerste boot aangekomen zijn. Als er
een naam ontbreekt, verzoeke de vin
ger op te steken. Misschien dat Mar
djono er wat aan kan doen.
Ook zijn er pakketten zonder ver
melding van afzender. Onze dankbaar
heid is er niet minder om en het on
bekend willen blijven, zullen we graag
respecteren. Hier de eerste inzenders:
1. W. H. Morren; 2. Mevrouw M. Zuid-
berg; 3. Mevrouw C. J. Stoep; 4. Me
vrouw M. Mendel-Roessel; 5. F. A.
Hillebrandt; 6. H. Hartkamp; 7. Heer en
Mevrouw Vic Wies Klein; 8. Keiger;
9. J. Hogewoud; 10. Mevrouw M. E.
v. d. Zant-Slors; 11. van Ham; 12.
E. M. Goedhart; 13. Mevrouw M. Kuyp-
Paulus; 14. Mevrouw H. M. van der
Made-Klein; 15. W. Poolman; 16. M.
Th. Croes; 17. onbekend; 18. onbe
kend.
Tot slot: er kunnen in Tong Tong
erg veel dingen worden gezegd, goed
en slecht, mooi en lelijk, maar uitein
delijk bepaalt het aantal opgebrachte
daden wat we waard zijn. Jol Niet
meer praten, jol DOEN! Saluut!
10
