verkoopavonden TONG-TONG: 22 en 23 december
PORTABLE KANTOOR
Tijdens onze vakantie op Mallorca
zaten we op een middag op iemand te
wachten in de hal van het hotel. Nu
heb ik enorm het land aan wachten,
maar dit werd werkelijk een genoegen.
Op 'n comfortabel bankje gezeten, te
genover immens grote glazen deuren,
bezagen wij 't heen en weer op de druk
ke straat, genoten van 't heel antieke
Fordje dat omgebouwd was tot vracht
wagentje nog prima dienst deed, de
ezeltjes met hun vrachten aan kruiken
en potten, de kledij van de doorsnee
toerist, bij drommen kwamen zij voorbij
slenteren.
Aan de overkant van de straat voer
de een brede, steile zandweg een heu
vel op. Door middel van boomstammen
werden onregelmatige treden gevormd,
het had wat weg van een trap met aan
weerskanten schaduwrijke bomen. Het
was er stil, koel, rustig. Het was een
beetje Indisch eigenlijk.
Af en toe kwamen mensen naar be
neden lopen, of gingen naar boven.
Een al wat oudere, donkere man, liep
bedaard de trap af. Halverwege bleef
hij met de handen in de zakken staan
en bekeek het gedoe op de drukke
weg een poosje. Na een poosje ging
hij weg. De trap lag nu verlaten, op
de grote weg lawaai, drukte, toeristen,
zon.
Ineens kwam de man weer aanlopen.
Nu droeg hij een grote kartonnen doos
onder zijn arm. Hij zette de doos neer,
nam er een krant uit, plantte zijn be
nen wijd uit elkaar, boog voorover en
tussen zijn benen door begon hij wat
onhandig en met veel omhaal de krant
op de grond te spreiden. Toen ging hij
zitten.
Vervolgens begon hij uit alle zakken
van zijn pak iets te halen en legde
alle voorwerpen naast zich neer. Hij
draaide een sigaretje en stak het aan
Vervolgens greep hij de bruine doos
en klemde die tussen zijn knieën, sloeg
er even op als om de sterkte ei^an te
testen, legde er een vel papier op,
greep een pen of zo iets en begon
druk te schrijven. Zijn hele administra
tie, correspondentie en ingezonden
stukken begon hij daar af te handelen.
Gezellig, koel, ongestoord. Geen tele
foons, geen koude metalen bureaus,
geen dure kantoorpanden. Toch op en
top een ernstig heer, bezig met belang
rijke zaken aan een portable bureau.
Waarom maken wij het ons zo moei
lijk? RINI
Alweer een tijd geleden was Tjalie bij ons thuisom op mijn verzoek een vergadering
van Pa van der Steur tn Nederland bij te wonen. Na afloop vroeg Tjalie mij, eens iets
uit het leven van een houtvestersvrouw neer te schrijven voor Tong Tong. BELOOFD heb
ik dat niet; wel dat ik mijn best zou doen! Maar 't lukte niet.
Nu las ik enige tijd terug in onze Tong Tong", dat de redactie graag bijzondere dingen
voor het a.s. Kerstnummer zou willen ontvangen.
Toen wist ik het ineens: een foto van de jonge houtvester en zijn vrouw, die zelf hun
Kerst-tjemara gingen halen in de bossen van Sumatra's Westkust, december 1922
Met hartelijke groeten en goede wensen,
K. Beversluis - v. d. Brug
En erg veel terima kasih voor zulk een originele en treffende foto als deze. Na bijna een
halve eeuw springt een haast verloren gewaand kerstbeeld terug in de herinnering om nu
duizenden lezers te boeien.
We hopen dat bij alle rijkdommen en tjokvolle kerstmarkten van vandaag de simpeler, maar
eerlijker en echter kerstviering van zoveel jaren terug niet vergeten mag worden. Voor ons,
oudste oudgasten, lijkt het vaak alsof de zuiverheid van Kerst onafscheidelijk verbonden zijn
met een stal, of een goeboek in de oetan-Red. TT.
19
