Moet U wat kopen?
Altijdjook even denken
aan'de Tong-Tong TOKO
en Boekhandel dan!
OUDE KLEREN,
WAARHEEN?
WIJ VERGETEN INDIË NIET!
VOOR MILDE GEVERS
Natuurlijk doe ik mee...
De meesten van ons zijn opgegroeid
in een tijd en in een omgeving waar
elk bezit zijn waarde dubbel opbracht.
Aan weggooien werd er niet gedaan,
lege blikken, flessen waren of bruik
baar of brachten rombengan-centjes
op, kleren, schoeisel werden tot op de
draad afgedragen door de laatste ei
genaar.
Die tijd is voorgoed voorbij, we kun
nen blijven herinneren en jammeren
over wat veel beter was toen en daar,
Hier en Nu draait alles om geld. Biafra,
Kanker, Rheuma, Asthmabestrijding,
Bio, Rode Kruis, Leger des Heils of
Memisa, ze hebben geld nodig om te
kopen wat nodig is: voedsel, medicij
nen, kleren, werkkracht. Meer geld,
meer hulp. Girootje uitschrijven, geld
in de bus, klaar.
En wat moeten wij dan met onze
kelders en zolders vol ouwe kleren?
Hebben we niet zelf gezien de vrese
lijke armoede in Brazilië, Peru, in vele
geteisterde gebieden, in Indonesië?
U moet eens kijken naar de maga
zijnen van het Rode Kruis, Leger des
Heils, ja zelfs in de opslagruimte van
de Bond van Oud Steurtjes. Enorme
hoeveelheden die op verzending wach
ten!
Er wórdt verzonden. 1 Kubieke meter
barang kost (met een speciaal tarief)
500,Er is nog geen transport
maatschappij, vliegtuig, boot- of trein
gevonden die zo filantropisch is dat er
geregeld ruimte beschikbaar is voor
gratis transport. Het kan gewoon niet.
Alleen met geld kan er verzonden wor
den. En omdat het geld kost worden
liever alleen 100% bruikbare artikelen
verzonden.
Dat betekent uitzoeken, sorteren en
vaak ook nog reinigen en repareren.
Wie doen dat? Of betaalde krachten,
of b.v. in het geval van de B.O.S.
altijd weer een of twee dezelfde per
sonen. Het "alles is bruikbaar" is wel
een rekbaar begrip, maar er zijn gren
zen. Wat doet men op Java met hoog
gehakte gevoerde laarzen (versleten
bovendien) totaal uit de vorm geraak
te strapless beha's en getèmbelde on
derjurken. En wat met strooien dames
hoedjes, afgesleten pantoffels en slier
ten afgeknipte rokzomen? En lege lijm-
potjes en verroeste paperclips?
Als men zou beseffen dat voor der
gelijke waardeloze dingen, tientallen
guldens vrachtkosten betaald moeten
worden, dan zouden zulke artikelen
nooit weggegeven zijn. Want U kunt
er van op aan, noch het Leger des
Heils, noch het Rode Kruis, noch de
B.O.S. zullen die wegsturen.
Er moet praktsch worden beslist en
omdat vele (overigens lieve) mensen
het niet kunnen, heeft men gezegd:
geef geld, anders niet.
Wat U met uw oude kleren moet
doen? Kritisch sorteren, praktisch den-
Ook Indië bracht tienduizenden offers
in de lie Wereldoorlog. Vergeet ze niet!
STORT OP GIRO 253.000 - COMITÉ
15 AUGUSTUS 1970, VIVIENSTR. 68,
DEN HAAG.
ken en in het geval van Bond van Oud
Steurtjes en de G.I.K.I. ZELF uw pak
jes verzenden.
De B.O.S. en Tong Tong worden nog
steeds overstelpt met dozen vol oude
kleren. Maar ondanks al uw goede
bedoelingen verzenden we die 6 kilo
zware winterjas en de bergschoenen
niet. Wel die stukken sterk spreien-
goed, flinke stukken japonstof, katoe
nen blouses en rokken, restanten ga
ren en wol, heerlijk opvouwbaar en
licht materiaal om de openingen in zo'n
pakket vol te stouwen. Van een dame
kregen we eens een groot pakket met
kindergoed. In haar vrije tijd had ze
van restjes goed, (ze kocht graag cou
ponnetjes op, vertelde ze) eenvoudige,
degelijke hansopjes en hemdjes ge
maakt. Het was een genot dat pak te
verzenden, een doos vol bruikbaarheid
en elke cent porto dubbel en dwars
waard!
Er is véél nodig en er mag dus veel
gegeven worden. Maar geeft U niet
"maar raak" of omdat U "het sajang
vindt om weg te gooien en er toch mee
zit". U kunt zoveel zegen, zoveel ge
luk schenken als U met een beetje
aandacht en begrip te werk gaat. Dat
girootje voor Fonds 60.000, hoe klein
het bedrag, zit altijd wel goed. Maar
wilt U goederen kwijt, noteert U dan
deze adressen?
JAJASAN Pa van der Steur
Matraman 77, Djakarta, Indonesia
JAJASAN G.I.K.I. Foundation
djalan Pemoeda 64, Surabaja, Indone
sia.
Geen kleren of andere barang sturen
naar de B.O.S. of Tong Tong in Den
Haag. Onze kelders zitten vol en noch
het Rode Kruis noch Leger des Heils
kunnen ons ervan afhelpen!
Lilian Ducelle
Hierbij een karakteristieke reactie op
de oproep voor deelname aan de Her
denking 15 augustus 1970 van de In
dische gevallenen in de 11de Wereld
oorlog. Wie "acte de presence" geeft,
weet wat "noblesse oblige" betekent:
adeldom (van geest) verplicht! Onze
broeders en zusters sneuvelden 25 jaar
geleden voor óns veilige bestaan nu!
Wij mogen dit niet vergeten.
Van het initiatief comité ken ik per
soonlijk heel goed Ad Vrijburg en
Guus Segond, tweedejaarsstudenten
aan de Technische Hogeschool te Ban
doeng, toen ik me medio 1923 liet in
schrijven als eerstejaars. Eveneens
tweedejaars waren: v.d. Eb, mijn naam
genoot Go Dhiam Ing, Soetotó en
Soekarno; verder Lies Odenthal, later
getrouwd met collega Kist en als ir.
werkzaam als docent bij de Zusters
Ursulinen aan het Pieterspark, de ge- -
broeders Sippel, Ong Sian Yoe, Oen
Bo Hien, Lie Tjiong Hian, Tio Tien Bie,
mijn medegroentjes Detiger (Tikoes),
Apontoweil, Epke en niet te vergeten
van Hardenberg en Joon, 1e en 2e
praeses van het Bandoengsch Studen
ten Corps (B.S.C.).
Ad Vrijburg was de 3e praeses.
Onder hem vond de viering plaats van
het 1e lustrum (1924) van het B.S.C.
Het Bandoengsch Studenten Corps no
digde daarbij de studenten van de pas
opgerichte Rechtshogeschool uit en
ook de a.s. Indisch-artsen van Stovia
vertegenwoordiger Bahder Djohan) en
Nias (Soerabaja, vertegenwoordiger J.
F. Ort).
Door de Stovianen en Niassers ook
te betrekken in de lustrumviering wil
den we duidelijk maken, dat we erop
rekenden dat Stovia en Nias spoedig
zouden uitgroeien tot een volwaardige
Medische faculteit tot heil van de stu
dentenmaatschappij in ons geliefd In
dië. Want steeds erger voelden we het
eenzijdig karakter in ons studentenle
ven.
Het zou verfrissend werken als ook
gesprekken werden gevoerd op een
ander dan technisch terrein.
In een gloedvolle redevoering sprak
Bahdar Djohan zijn dank uit voor de
mooie geste van het Bandoengsch
Studenten Corps.
Natuurlijk doe ik mee met de her
denking op 15 aug. 1970 en zal als
mijn gezondheid het toelaat op die dag
in het Nederlands Congresgebouw in
Den Haag aanwezig zijn.
Ir. L. H. Go
i
9
